• ÝzEdebiyat > Öykü > Aþk ve Romantizm |
521
|
|
|
|
"Yataðýmdaki kýza seni anlattým dün gece de. Elleri usul usul omuzlarýma masaj yaparken dinledi seni. Diðerleri gibi…" |
|
522
|
|
523
|
|
|
|
memesini oðlu doðduktan sonra hiç kimseye el sürdürtmemiþti. Sadece Bay (K) isterse dokunabilirdi. Neden, sadece Bay (K) dokunabilir? Sorusuna çünkü o bir savaþ kahramaný ve atlarý isterse yaratýr! Demiþti. Hepimiz þaþýrmýþtýk! Zaten kocasý da ona Amazonum diye hitap ederdi. Sanýyorum kocasý atlarý çok sevdiði için Nez’i Amazon diye çaðýrýrdý. Mitlerin ve gerçekte birlikte olduklarý Amazon kadýnlarýn dünyasýna dalmýþken annesinin sesiyle tekrar irkildi. |
|
524
|
|
|
|
…..Deli de it de köpek de
Ellerin dar aðacý olsun bana
Lime lime et
Hatta yakabilirsinde beni…..
|
|
525
|
|
|
|
Ve safça en basit haliyle AÞK! |
|
526
|
|
|
|
14 Þubat Sevgililer günü anýsýna yazdýðým öykümdür. |
|
527
|
|
|
|
Sürükleyici bir anlatýmla kaleme aldýðým bu çalýþmam okuma zahmetine giren tüm arkadaþlarýma çoþkun bir elektrik verecektir. |
|
528
|
|
|
|
Ýlk defa, hayatýmda ilk defa birini, hiç gereði yokken, üstelik sebepsiz yere zihnimde canlý tutmaya çalýþýyordum. Tebessümü bir türlü aklýmdan çýkmýyordu. Kendi kendime bu kadar düsünmeðe deðer biri olmadýðýna dair telkinlerde bulunuyordum lakin buna kendimi dahi inandýramýyordum. |
|
529
|
|
|
|
Hayatýmýzýn fenomenleri çözülmeyi bekler bir köþede her daim... |
|
530
|
|
|
|
Lanetin akustik prensesi bir hancý edasýyla baldýrlarýma dokundu. Etim yarýldý. Kaným titredi. Sen tüyün duyumsamadaki repertuarýný ezberlerken; benim, doruklara olan inancým, maðaraya olan imgeleme gücüm arttý. |
|
531
|
|
|
|
Olmamýþlara, olmayacaklara - II |
|
532
|
|
|
|
Ýliþkinin caným cicim bölümü bir kaþýk suda koparýlan fýrtýnalarla soðumaya baþladý. Esas oðlan kýzý artýk eskisi kadar þirin ve çekici bulmuyordu. |
|
533
|
|
|
|
Hayaletin denize düþtüðü yere hýzla koþarken, bir taraftan üzerindeki giysileri çýkarýp atýyordu. Denizin serin sularýna atladý. Hýzla yüzerek sularda çýrpýnan hayalete ulaþtý. Bu bir hayalet deðil bir genç kadýndý. Sol koluyla sýkýca kavradý kadýný. |
|
534
|
|
|
|
Adýný adýmla anmak canýmý acýtýyor! |
|
535
|
|
536
|
|
|
|
Aþk o kadar adil ki; ne bir çiçek ayýrt eder ne de bir insan. |
|
537
|
|
|
|
Ýnsan bir baþkasýný sevebilir, ancak bulunulan zamanýn tadýný çýkarmaktan çok, sevilen kiþiyi kaybetme korkusuyla yaþayýp durmak, aþký ýstýraba dönüþtürüverir. Sevgi duygularla beslenip aþka dönüþtüðünde maþuku kaybetme korkusuna kapýlan kiþi karþýsýndakini yaralamaya baþlar. Onu, sevdiði ve sonsuza dek ayrýlmayacaðýný düþündüðü kiþiyi kaybetmemek için elinden geleni yapmak ister. |
|
538
|
|
|
|
Sadece beklediði için mutluydu. Ýþte o derece seviyordu onu. |
|
539
|
|
|
|
William, kendisine bu adý takmýþtým, William’ý birkaç kez bu gündüz uyuklamalarým sýrasýnda beni izlerken yakalamýþtým. Bir keresinde her zaman öðlenleri gittiðim cafe’nin camýndan dýþarýyý izlerken, daha doðrusu dýþarýyý izler gibi uyuklarken |
|
540
|
|
|
|
insan bazý þeyleri öncen hissediyor sanki. yoksa bu þarký mutlu günlerimdeyken de canýmý böylesine yakamazdý… |
|