• ÝzEdebiyat > Öykü > Bireysel |
341
|
|
|
|
|
istanbul, antep, izmir kýsa hikayesi |
|
342
|
|
|
|
|
anlatamayanýn herhangi bir hikayesi. |
|
343
|
|
|
|
|
Gözleri sýmsýký baðlý. Elleri arkadan baðlanmýþ, tedirgin. Suratýna güneþ ýþýðýnýn vurduðunun ayrýmýnda, fakat o eski güzel güneþli günleri hatýrlatmaktan çok uzakta bir aný yaþýyor o þu sýralar. Ve korku.
Yalnýzlýðýný, idam mangasýnýn tüfeklerinin çýka |
|
344
|
|
|
|
|
Sessizlik icinde yasami sulayan gokyuzu ve doganin binbir guzelikleriyle bas basayim gece saat kac bilmem hava serin olsa da gece ve uyutmayan zaman anin karanligina kucak acmis hic ses yok kuslar var, hafif esen ruzgar var birde sicaktan soguga gecis yapan aletler var. |
|
345
|
|
|
|
|
Yaklaþýk bir metre doksan santim boyunda, en az yüz yirmi kilo aðýrlýðýnda bir adamdý Koca Veli Efe |
|
346
|
|
|
|
|
Her yer birbirinin bütünü gibi. Tamamlandýðýnda daha da büyüyen bir bulmaca. Dar sokaklar, yine içimi boðarcasýna üzerime geliyor. Yetilerimi her geçen gün kaybediyorum. Mukavemetim kýrýlýyor. Hava nedense daha da soðuyor. Ýnsanlar, gittikçe |
|
347
|
|
|
|
|
Ýnsanýn en kýrmýzý yeridir dudaklar; kanýnda dolaþan aþklarýn süzüldüðü ve depolandýðý yer. Bu yüzdendir insan öldüðünde dudaklarýnýn morarmasý. |
|
348
|
|
349
|
|
|
|
|
“Recep der, derdimin iþte özeti:
Zehirlerde arýyorum lezzeti.
Toprak su vermedi, hava azotu.
Tomurcuðum açamadý o yüzden”
|
|
350
|
|
|
|
|
Duvarlarý sessizlikten yapýlý labirentin saydam mermer koridorlarýnýn her bir yerine maskelerini býrakmayý seçti kadýn... Öyle bir saydamlýktý ki bu, geçtiði koridorlarda býraktýðý tüm maskeleri bir bakýþta görebiliyordu.. Anlýyordu ki bundan, onlar hep olacaktý, geri dönüp maskelerini koridorlardan toplayýp yerlerine koyacak ve öyle çýkacaktý buradan... Olsundu, bir an bile olsa maskelerin aðýrlýðýndan kurtulmak her þeye deðerdi...
|
|
351
|
|
|
|
|
Tam 35 yýldýr bu evde yaþýyor, bu mahallede geziyordu. Dile kolay 35 yýl. Cahit Sýtký Taranca’ nýn dediði gibi, insan yaþamý denen yolun yarýsý kadar. Kimler gelip geçmiþti de bu mahalleden bir tek o kalmýþtý mahallenin demirbaþý gibi. |
|
352
|
|
|
|
|
Her gün yeni bir baþlangýç mý? |
|
353
|
|
|
|
|
(yüzü daðýlýyor birden. evcilik oyununda mýzýkçýlýk yapan bir çocuðum sanki. gözleri, bakýþlarý bana bunu duyumsatýyor. piþman oluyorum. güçlü durmalýyým karþýsýnda. bu oyunu bitirmeliyim. önünde durduðum kapýnýn dýþýnda hep sürdürdüðü |
|
354
|
|
|
|
|
Bir 'Arkadaslýk' Hikayesi |
|
355
|
|
|
|
|
Kimse tarafýndan sevilememek ihtimalinin yarattýðý bunalýmla örttü üstünü ve uykuya daldý. Ama bu her zamanki uyku halinden daha farklýydý. Bilincinin açýklýðýný hissediyordu. Sadece bedeni sessizliðe gömülmüþtü. Dýþarýdan bakan biri uyuduðunu sanýrdý. Ama içerideki kiþi uyumadýðýný biliyordu. |
|
356
|
|
|
|
|
Ana rahmine dönme isteði ... |
|
357
|
|
|
|
|
Iþýl ýþýl bir meþale var, taþýyorum umutla... |
|
358
|
|
|
|
|
Yeni güne yeni adýmlar... |
|
359
|
|
|
|
|
Asla yaþayamayacaðýn ve imreneceðin sevdalar, nerelerde ve kimlere özgüler bir bilsen... |
|
360
|
|
|
|
|
Yüreðimin boþluðunda sessiz ve yalnýz, çýplak ayak yürümeye çalýþýyorum. |
|
Anasayfa
