• ÝzEdebiyat > Öykü > Beklenmedik |
281
|
|
|
|
|
Hayatta her hikaye pembe deðil... |
|
282
|
|
|
|
|
Yaðmur duasýna çýkmak isteyen köylüler toplanmýþlar ve duasýnýn çok tesirli olduðuna inandýklarý bir imamýn yanýna gitmiþler.
“Kuraklýk bizi çok sarstý yaðmur duasýna çýkalým, rahmete çok ihtiyacýmýz var, senden baþkasý derdimize deva olamaz” demiþler.
Ýmam demiþ ki; “hakikaten yaðmur yaðdýrabileceðime inanýyor musunuz?”
“Evet” demiþ köylüler.
“O zaman nerde þemsiyeleriniz” demiþ imam.
Mercan’ýn ne anlatmak istediðini anlamýþtý Yiðit, ceketinin cebinden alyanslarý çýkarttý, iþte bendeki emanetlerin bunlardý dedi. Mercandan bir hareket beklemeden elini tuttu ve “gülden bezenmiþ bir ömür vaat etsem, yinede layýk deðildir bu sana” dedi. “Bendeki emanetin bir göstergesidir sadece alyans, ben bu alyansla birlikte aslýnda, sana hayatýmý feda ediyorum.”
Mercan ne diyeceðini bilemedi, gözleri dolmuþtu. Durdu yiðide baktý dudaklarýný ýsýrdý ve kollarýný açtý yiðidi tüm gücüyle sardý.
|
|
283
|
|
|
|
|
Hayat bazen beklenmedik darbeler vurur... |
|
284
|
|
|
|
|
Bu hikayeye ait bir küme seçmek çok zor:
a) beklenmedik b) modern c) bilim kurgu d) hiçbiri Bence yeni birþey bu: Eleþtirisel bir öykü... |
|
285
|
|
|
|
|
bahar geldiðinde ben neredeyim... |
|
286
|
|
|
|
|
Gülbahar, yuvasýndan yavrusunu kaptýrmýþ kuþ gibi, çaresiz dönüp durdu eþinin baþýnda. Aklýna birden kayýn validesiyle kayýn babasý düþtü. Gecenin bu ileri saatinde -henüz üstünden çýkarmadýðý-gelinliðiyle, kayýn babasýnýn yanýna gitmek için hýzla evden çýktý. Kocasýný o halde tek baþýna býrakarak. |
|
287
|
|
|
|
|
...karanlýkta gözüktüðü kadarýyla düzgün yüz hatlarýna sahipti. |
|
288
|
|
|
|
|
“Hayalindeki ateþi söndürürken, öbür ateþin, somut, gerçek ateþin yayýlýp geniþlediðini,
“brr, brrr” diye sesler çýkaran kedinin, ölü yavrusunu kaptýðý gibi,
aralýk duran kapýya doðru fýrladýðýný görmedi.”
Robert Sabatier / Ýsveç Kibritleri
|
|
289
|
|
|
|
|
Sýcak ya da soðuk...
Yaz ya da Kýþ...
Yaþam ya da Ölüm...
Aslýnda herþey görünmez bir çizgi.
Ve insan oðlu o kadar doyumsuz ve farkýnda deðil ki kendi isteklerinin...
Sýcakken soðuðu, kýþtayken yazý,
yaþarken ölümü tüm ruhuyla isteyebiliyor.
|
|
290
|
|
|
|
|
Bir adam meydanýn ortasýnda “Kendimi yendim!” diye baðýrýyordu. Etraftakilerin bazýlarý adama acýyarak bazýlarý da gülerek bakýyorlardý. Bu duruma hemen müdahale ettim ve kalabalýða dedim ki: “Gülmeyi kesin, acýmayý da býrakýn. Bu adamý alkýþlayýn. Çünkü o, gerçekten de büyük bir iþ baþarmýþtýr.” Bu baþarý bence bir düþmaný yenmekten daha önemliydi. |
|
291
|
|
|
|
|
Kedicik yiyecek aramaya çýkmýþ olmalýydý. Ya diðer hayvanlar? Köpekler, kuþlar ve diðerleri… Bu karda kýþta yiyeceklerini, içecekleri suyu nasýl bulacaklardý? Belki de çoðu açlýktan ya da susuzluktan ölüp gidecekti. Bu ihtimal hüzünlenmesine yol açtý. Olayý daha da büyüttü zihninde: Kývranarak can veriyordu zavallýcýklar! Onlarca, yüzlerce telef olmuþ hayvan… Ölüm, kýþtan da soðuktu, dondurucuydu. Damarlarýndaki kanýn çekildiðini zannetti, bütün vücudu titriyordu. Kalorifere biraz daha yaklaþtý. Bu olay Sevim’e, babasýnýn ölümünü hatýrlattý. |
|
292
|
|
|
|
|
Kadýnlara ne kadar inanmalýyýz? Bu konuda bir genelleme yapýlabilir mi? Az sonra!.. |
|
293
|
|
|
|
|
Hiç çileden çýkýpta, insanlara bir an için saldýrma fikrine kapýlmadýn mý yani??? |
|
294
|
|
|
|
|
Varlýðýmý anlamlandýrmak için bir nedenim yok. Düþ kuruyorum uzun süredir ve ruhsal geçimimi böyle saðlýyorum. Sonra inançsýzlýk nadasýna býrakýldýðým aklýma geliyor. Uyanýyorum… |
|
295
|
|
|
|
|
çENENÝ TUTMASINI BÝLECEKSÝN |
|
296
|
|
|
|
|
küa'yý oldukça çelimsiz buluyordum. etinin gergin bir utangaçlýðý vardý. kemiklerinin mahremiyetini eleverdiðindendi bu. güneþli havalarý sevmezdi küa. bir tülün ardýndaymýþçasýna görünmenin utancýndan, telkari inceliðinin ortalýða dökülmesinden. |
|
297
|
|
|
|
|
bazen tercihlerimizi kendimiz yapamayýz.verdiðimiz kararlarý kendimiz verdik desekte çoðu zaman etrafýmýzdaki insanlardan etkileniriz; yada tamamen baþkalarýnýn karalarýyla hareket ederiz |
|
298
|
|
|
|
|
-“Hayýrdýr, hemþire haným? Teyzemin odasýný neden deðiþtiriyorsunuz?”
Kat hemþiresinin verdiði yanýt yüreðimdeki öfke baloncuklarýný þiþirmeye yetmiþti. Günlerce uykuya hasret gözlerim, yerinden çýkacakmýþ gibi açýlmýþtý. |
|
299
|
|
|
|
|
bayat mevsimlerin ortasýndayým resimler yitik, taze damlalar suratýmda bu akþam !!!! |
|
300
|
|
|
|
|
Küçücük hayatýma kocaman bir hatýra vermiþtin bana, annem. O kadar kocaman ki içine ruhumu sýðdýrdým. |
|
Anasayfa
