• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
181
|
|
|
|
|
Mum ýþýðý neden titrer bilir misin?
Tabi ki karanlýkta kaybolup gitmekten korktuðu için.
Peki mum ýþýðý karanlýkta kaybolup gitmekten neden korkar? |
|
182
|
|
|
|
|
Makinist çalýþtýrýr kara uzun yýlaný…
Çýðlýk çýðlýða kaçýþýr bütün gar kuþlarý…
|
|
183
|
|
|
|
|
Yanýlmýyordum
öðrenemedik sevmeyi,
öðrenemedik merhamet etmeyi,
öðrenemedik kötülük etmemeyi,
öðrenemedik bir kereliðinede olsa taviz vermeyi,
öðrenemedik kibri ardýmýza itelemeyi
öðrenemedik hoþgörüyü iyi niyeti
öðrenemedik menfaatsizliði
Ve edinemedik bizi biz yapan erdemleri...
|
|
184
|
|
|
|
|
hislerim beynimle vals yaparken yüreðim fikirler üretiyor. üç kiþi bile kalabalýk kardeþim bu yaþamý sadece aklý olanlar yaþýyor.
duygular ve hisler artýk lüxe giriyor |
|
185
|
|
|
|
|
“Habil'den bu yana kan kaybeden kimliðimizin kenarlarýna düþülmüþ notlarý toparlayýp yazýyorum duruþumuzun þeceresini saman kaðýtlara.” |
|
186
|
|
|
|
|
Dilimde bir Ahmet Kaya repliði "beni vur, beni vur onlara verme"... Bu cümle üzerine sayýsýz metin yazýlmýþ yada film çekilmiþ olabilir. Lakin dilimden aklýma emin adýmlarla ilerleyen bu cümleye selamlarla eþlik etmekten baþka þansým yoktu. Selametle aklým, selametle... |
|
187
|
|
|
|
|
Ýnsanlar, çoðu zaman gündelik yaþamlarýndan tutun da bütün yaþamlarýnýn akýbetini biçimlendiren olaylarý bekleyiþlerle, umut etmekle vakitlerini geçirirler. Oysa ki bu yaþamda beklemek en büyük güçken, buna gücü kalmayanlar ise yalnýzca umuda sarýlmak zorundadýrlar. |
|
188
|
|
|
|
|
Ve artýk býraktým yýldýzlara koþmayý, öðrendim kadere baðlanmayý… Artýk acý benim, sadece benim acým… Bir çift yeþil gözle baþlayan hayallerim, yine o bir çift yeþil gözün gururumu kýrmasýyla söndü… |
|
189
|
|
|
|
|
Çirkin doðdum ben aklýmdan sana.. Neyimiz kaldý saklanacak.. Bulamam.. Hergün baðýra çaðýra yol alýr ayaklarýmýz.. Yoksa muammalý bir bekleyiþ mi duvarlar, ne kadar solgun, ne kadar kýrgýn bir yüz büyütürse ardýnda.. |
|
190
|
|
|
|
|
Tam olarak büyüdüðümü iddia edemem, içimde küçük bir çocuk bulunuyorken böylesine , ayný þekilde küçük bir çocuk olarak kalabildiðimide iddia edemem içimde ihtiyar bir kimse duruyorken böylesine. |
|
191
|
|
|
|
|
...Anýlar yaþayamadan hýzla akýp gidiyor ve duygular ayrýntýlara takýlýyor ya... Seviþmek varken savaþmak neden... |
|
192
|
|
|
|
|
Noktadan önce ne varsa yaþama dair ... |
|
193
|
|
|
|
|
Sürahi ile bardak gibiydik. Çift kaþarlý dost gibiydik, deniz kenarýndaki bir masada. Bir örtüydün sen, ben ise üzerindeki çiçeklerdim. Sen yeþil bir gözdün, ben içindeki bir ýþýk... Sen gözdün mavi ya da siyah... Ben göz kapaklarýnda kirpiktim. Sen saçtýn, ben rüzgar... Sen neþeydin, ben gülüþ... Sen bahardýn, ben çiçekli bir dal... Ben bir denizdim, sen derinliðimde sedef içinde bir inci... Ben bir vazoydum, sen rengarenk çiçek... |
|
194
|
|
195
|
|
|
|
|
buda bir hayal gerçi
yok oluþumu canlý canlý izleyip yukardaki neden sýralamasýnda adý geçenlere armaðan etmek istiyorum.
filmin sonunda bir ödüle ihtiyaç duymuyorum.
o hayallerim arasýnda yok. |
|
196
|
|
|
|
|
Sessiz sessiz atýlýrken adýmlar , geride býrakýlan atak izleri takip eder durur insaný.Bakarken gözler bir su birikintisine kirlenmiþ bedenleri birer birer gösterir kendine.Bir su birikintisinde birkaç yaþam.Bir nehirde boðulan birkaç beden. |
|
197
|
|
|
|
|
Bugün elimi ayaðýmý kýyýdan; gözlerimi, doldurduðun mavi bir boþluktan çekerek, yalnýzlýða doðru yürüyeceðim. Olmadýk bir uðultu, kentin üzerine kabûs gibi çökerken; neredeyse unutmak üzere olduðum sesini, yalnýz düþçülerin duyabileceði bir gürültüyle kabûstan koparýyorum. |
|
198
|
|
|
|
|
An vardi bitti simdi hic animiz kalmadi.. HÝC kaldi bize... Hic her zaman kolayca kacilan. Neyin var hic. |
|
199
|
|
|
|
|
“Belki de sen özenle katlanmýþ bir mendil gibisindir Açýnca içinden yeni biçilmiþ çimen kokularý yükselen" Ben, dokunur dokunmaz kiraz dallarýna çiçekler açtýracak biriyimdir belki de.. |
|
200
|
|
|
|
|
Boþver naturmort çizimleri, hayatýn efekti olmaktan vazgeç ..Kurtul bu karakalem tümcesinden.. |
|
Anasayfa
