• İzEdebiyat > Deneme > İlişkiler |
241
|
|
|
|
|
Zaman duvarlardan sıvaları koparır gibi insanları da söküp atmakta hayatından. Sabırla, tek tek taşlarını dizdiğin duvarları yıkmaya çalışmaktasın artık. İnsan dünyada en kompleks varlık iken yetmemekte sana. Arzudan arzuya, duygudan duyguya atlatmakta seni. Sanki ip atlatır gibi. |
|
242
|
|
|
|
|
Bu öğrencilik hayatı hiç bitmeyecek! Neyin mi? "Hayatı öğrenmenin" Düşen her yaprakta , hayat defterimden bir yaprak daha çeviyorum. |
|
243
|
|
|
|
|
Toplumun yarattığı kadını değil kendi algımın kadınını sevebilirim. |
|
244
|
|
|
|
|
Her hatıranın ilki güzeldir. |
|
245
|
|
|
|
|
Evli erkekler! Bakın size ne di’ce’m: Evlilikte mutluluğunuzu artırarak devam ettirmenin sırlarını; eşinizin sizi ilk günki gibi büyük bir aşkla sevmesini sağlamanın ve daha da önemlisi eşinizi mutlu etmenin yollarını öğrenmek ister misiniz? |
|
246
|
|
|
|
|
Kimi zaman zor gelir gitmek.Kimi zaman da zor gelen kalmaktır.Yaşamımız tercihlerimizin toplamıdır.Ve bazen yaşamımız ayrılıklar toplamıdır.Yarım kalan şiirleri,yarım kalan öyküleri barındırır. |
|
247
|
|
|
|
|
Seni okşayan ellerin yanında sanki bileti kesilen garip bir yolcuyum. Seni severlerken başka gözler ve eller korkular, kaygılar otobüsünün içindeyim. Kimdir bu üçüncü kişiler? Sen ve ben aralığında özgür bir ülke bırakırken, kimdir o ülkelere girip talan edenler? Bir elin parmaklarının diğer elin parmaklarının içine girmesi gibi kimdir bizimle bu kadar içli dışlı olanlar? Kimdir aşk apartmanımızın asansörüne bindiğimizde bizimle beraber binen ve inen? Üçüncü kişiler akan bir renge benzer, karışır diğer renklere. |
|
248
|
|
|
|
|
ve gitmek zamanının ertelenmiş halidir susmak… |
|
249
|
|
|
|
|
Kaç kalp onardım bir pişmanlık cümlesiyle.
Kaç pişmanlık cümlesi, onardı kalbimi bilemezsiniz.
Onarmanın ötesinde bir kalp inşa eder bir cümle
bazen, kırdığı gibi.
|
|
250
|
|
|
|
|
İnsanları anlamaya çalışırken, Ego ile Özbenlik devreye girer, tatlı bir münakaşa hatta yılların hesaplaşması başlar, sonunda ne olur dersiniz? |
|
251
|
|
|
|
|
Zaman geçiyor. Büyüdükçe büyüyor suskunluğu gecelerin. Cümleler tükendikçe tükeniyor adına aşk dediğimiz o yanılsama, susuyoruz kelimeler kayboluyor, susuyoruz, suskunluk kocaman duvarlar örüyor aramıza... |
|
252
|
|
253
|
|
|
|
|
Spinoza der ki “sevginin derecesi ölçüsüz sevmektir”… Öyle midir sizce de? Ölçüsüz bir şey olur mu? |
|
254
|
|
|
|
|
Biten her söz yenisini doğuruyordu. Kan oluyordum, cinnet oluyordum, cinayet oluyordum, sonum oluyordum... Bahar kokuyordu göğüslerim, biten her aşktan sonra leş kokuyordum, sonum oluyordum... |
|
255
|
|
|
|
|
Yaşanan Hiçbir Şey Unutulmaz... |
|
256
|
|
|
|
|
Yaşam ve onu oluşturan canlılar haznesi. Hayatın gereksinimleri ve onunla birlikte dönen döngüler. Birlikte olmanın en güzel yanı saygı ve sevgi mahiyetidir. Yaşam her koşul da aranılması gereken ve bulundu mu ihtiyaçtan öteye gidilemeyecek kadar bir var olma biçimidir. |
|
257
|
|
|
|
|
Zaman geçiyor. Büyüdükçe büyüyor suskunluğu gecelerin. Cümleler tükendikçe tükeniyor adına aşk dediğimiz o yanılsama, susuyoruz kelimeler kayboluyor, susuyoruz, suskunluk kocaman duvarlar örüyor aramıza... |
|
258
|
|
|
|
|
Bir bulut olsam da yağsam üstüne....
Akan her damlamda kansam sevgine...
Daralan yüreğim salsam üstüne
Sever misin ey yar, aç yüreğini.… |
|
259
|
|
|
|
|
Bakarsınız duygularınız halen sımsıcacık, hüzünler ise daha bir dibine çöker, acılar demlenir, lime lime olur yaşanmışlıklarda tüm beden, pıhtı pıhtı koyulaşır sevdalar; karışır kana, dolaşır ayağa, kocaman bir sarmaşık misali gövdeyi sarar usul usul.
|
|
260
|
|
|
|
|
hayat, umutlar acılar ve dostlarla ayakta duran bir beden sevda ile nefes alan br yürek... |
|
Anasayfa
