• İzEdebiyat > Deneme > İlişkiler |
401
|
|
|
|
|
GELİŞİM SÜRECİNİN FİLMİ
Her şeyin bir gelişim süreci vardır.Yani evresi,kademe kademe ilk basamaklardan yavaş, yavaş meydana gelen,zamanla,zeminin şartlarına göre şekil alarak doğar,emekler,oturur,ayağa kalkar,yürür, safha, safha gelişir büyür,iyi veya kötü bir hayat derken,kendinden kendisi gibi bir,yeni nesil hazırlar.Yaşlılıkla beraber bir ölümle sonuçlanır.Gelişimin süreci.Bu SÜREÇ in tekrarı ölümden sonra da devam eder gider.
|
|
402
|
|
|
|
|
Sevgiliye yürürken kanıyorsa ayakların,kanıyorsa kalbin doğru yoldasın...
|
|
403
|
|
|
|
|
Fikir bazan fikir olmaktan öte anlamlar da içerebiliyor ! |
|
404
|
|
|
|
|
Bunları hak etmedin küçüğüm ve yemin ediyorum, başın dik kavuşacağız tekrar. |
|
405
|
|
|
|
|
Kelimelere olan doğurganlığımdan yanında susuşum. Seni özlemenin gece on birindeyim. Depresif
korkularısın kaybetmek istemeyişlerimin!
|
|
406
|
|
|
|
|
Ayrılık: insanın kendisine, insanlara ve hayata dair duygularına ara vermesidir. Bu ara dönem, kişinin kendini sorgulaması ve kendini tekrar inşa etme sürecidir. Yoksa, hayata ve kendine karşı bir kopma ve küsme değildir. Hayatın inşasında, yanlış yapılanmanın önüne geçmek için bazen sorunların baş göstermesi gerekir ki yanlışlık ve hatalar fark edilebilsin. İşte bu yanlış ve hatalara insan ilişkilerinde dur demenin bir adı da ayrılıktır. |
|
407
|
|
|
|
|
herbir olayda yanakları adımalr göz yaşları... |
|
408
|
|
|
|
|
Karaladığım kelimelere uyakladım seni, satırlarımın ünlemi oldun,soru işaretlerine yamaladım seni, kocaman bir kasırga iken şimdi kücüçük bir depremsin yüreğimde, artcıları ev yıkmayan, can almayan.
|
|
409
|
|
|
|
|
Siz benim dedikleri mi bir uygulayın.
Aman efendim. “Aman” demeyin.
Sonucu harika olacak.
|
|
410
|
|
|
|
|
Zor olan ihanet değildi,zor olan aşk'a bu denli yakınken bu kadar kirlenmekti, ağlamaya yeminli olmaktı, karalığı üstüme giymemdi,sen ne hissettin bilmiyorum ama ben bana sen gibi dokunana hiç rastlamadım...
|
|
411
|
|
|
|
|
madem sevmek buymuş sonu ayrılıksa eğer son çare kefenini vereceksin ona hediye... |
|
412
|
|
|
|
|
Perde kapandı. Gösteri sona erdi. Geriye boş oda ve odada yankılanan nefesim kaldı. Bir de nefesim kadar yakın olan sen kaldın. |
|
413
|
|
|
|
|
FLÖRT VE EVLİLİK
Yeryüzünde canlıların nesillerini devam ettirebilmesi için yaratıcımız Cenabı-ı Allah c.c dişi ve erkek olmak üzere bir çift şekillendirip yeryüzüne ADEM a.s ve HAVVA annemizi gönderip belli kurallar çerçevesinde çoğaltmış ve bizlere kadar gelmiş olan ve bizden sonrada devam edecek evlilik müessesesi kutsal olup korunması elzem olan ve de bizden istenen meşru olanın makbul olduğu YUVA nın kurulmasına bugün aile diyoruz.
|
|
414
|
|
|
|
|
Lakin o günkü karpuzlar şimdiki karpuzlara benzemiyordu. Kabukları siyaha çalan koyu yeşil, çekirdekleri simsiyah… Tadı mı? “Anzer Balı” gibi olurdu. Şırası bile koyu ve yapışkandı. Şimdi öyle mi? Şimdi ne karpuzundan ne de insanından… |
|
415
|
|
|
|
|
NE SÖYLENEBİLİR Kİ BAŞKA BİLMİYORUM |
|
416
|
|
|
|
|
Araya başkaları girdi, roller değişti. Başkalarına “sevgili” dedik, “el ele” gezmeler oldu caddelerin kaldırımlarında, kaçamak ve sahte bir öpücük oldu yaşama sığdırdığımız mülteci hayatımız. Hepsi aşk suretiydi. Aşk yalnız “ikimiz” deydi!
|
|
417
|
|
|
|
|
Bir kazanım ben. Dünyanın acılarıyla yanarken tabanlarım, içimde kaynar durur et parçalarım. Ne yakan benim ne de içimde pişenler benim. Ey dünya bir kazanım. İçime doldurdukların tarifi imkansız acılardır. Herkes tuzum biberim eksik der, yine de herkes kepçeyle alırken benden kaşıkla vermez. Ey dünya içimi herkes bilir ve benimle herkes midesiyle konuşur. Ey dünya kimseye anlatamam derdimi ben. Dünyadan alamam bir tat yıllardır açım ben. Ve dünya ile insanlar benim açlığımı bilmelerine rağmen bu konuyu kapatalım der. Üzerime kapaklanır herkes. Herkes içimi yer bitirir de kimse doymak bilmez. |
|
418
|
|
|
|
|
Üç beş kitap okuyarak kendilerini entellektüel zanneden,dudak büken,yüz ekşiten beyaz yumurta kafalılara hiç ama hiç benzemezler. |
|
419
|
|
|
|
|
BAZEN YÜREK KONUŞUR İÇTEN İÇE .... |
|
420
|
|
|
|
|
Tüm sevda öykülerinden bir esinti vardı sanki onun kıvrak zekasında, içten gülüşünde, arzulu gözlerinde. |
|
Anasayfa
