• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
2141
|
|
|
|
Unutmalarýn ardýnda izler vardýr, hiç kimseye söylemediðimiz ve en mahrem yerimizde: kalbimiz de gizlediðimiz.Ýnsan sorar kendine bir süre sonra ya da zaman öyle bir almýþtýr ki insanoðlunu pençesine zorla sordurur: “Neden,neden?” diye. |
|
2142
|
|
|
|
Çok dost eskittim nerede deme, dedim ya eskittim. |
|
2143
|
|
|
|
Fert yaþadýðý müddetçe,
Geliþim ve terakkiyi beceremiyorsa,
Duraðanlaþmaya ve patinaj,
Yapmaya baþlamýþ demektir.
|
|
2144
|
|
|
|
Sen! Kötümserlik efendisi, yüreðini devralmayý teklif ederse ‘memnuniyet’ çekiyle; karþýlýksýzdýr o çek emin ol. Aðlamak þöyle dursun bir, gülümser olmak yaraþýr dertlerin beterine. Gayesi, seni çökertmek olan zorluklarý baþarýya ulaþtýrma asl |
|
2145
|
|
|
|
Doðum günüm, zor günler... Kalemden dökülen gereksiz bir yazý... |
|
2146
|
|
|
|
Yaðmurluðun kapüþonunda ince bir týpýrtý… Çok güzel ama acayip keyifli… Sokaðýn kenarýndan caddeye doðru çatýlardan inen, yollarda biriken sular ince bir dere olmuþ akýyor. Tertemiz, berrak.. Her taraf ýslak çimen kokuyor, aðaç kabuðu gibi baþka bir þey daha… |
|
2147
|
|
|
|
Kafasýna göre bir insanýn ya da bir ailenin bir yeri çevrelemesi, oraya bir binayý hiçbir kural ve kaideye tabi olmadan, hatta baþlangýçta insanca yaþama þartlarýna bile uymadan konduruvernmesi ne demektir?
|
|
2148
|
|
|
|
Ruhun yalnýzlýðý acý çektirir. Kapýlarýný kapattýysan gerçek kendine, yalnýzlýðý küstürmüþsündür yüreðine. Çakýl taþý gibi dökülür kelimelerin, acýlarýnýn acýmasýzlýðý ile savurursun hayata kendini. |
|
2149
|
|
|
|
içimdeki umutlarý yok eden kente her sabah uyanýyorum sessizce.Gözlerim yanýyor.Uzaklara bakýyorum yoksunuz... |
|
2150
|
|
|
|
Ýzmirli güzel iþletmeci Fahire, 6 yýl olmuþ Ýstanbula geleli ama ah Ýzmir diyor yine de ve Ýzmirin o güzel esintisini ve sýcaklýðýný yansýtýyor mekanýnda. |
|
2151
|
|
|
|
Hala bitmedi mektuplar... |
|
2152
|
|
|
|
kendi baþýna dünyanýn pusularýna direnen sporcu o. o bir savaþçý. dövüþmek hayatla tek konuþmasý. sözleri yumruk gibi, tekme gibi. beden dilini konuþturan bir sporcu o. elleri ve ayaklarý yürek çarpmasý gibi. vurdukça elleri ve ayaklarý hayatýn pusularýna sisler daðýlmakta. |
|
2153
|
|
2154
|
|
|
|
Hayatýn bir anýnda, baþýmýzýn üstünde hissettiðimiz, ama görülmeyen bir kara bulut vidalanýr;Sürekli þimþek…
...Bazen kara bulut ,o kadar abartýr ki;
fýrtýna kopartýr,sel olur…Dahada yetmedi
yüreðimizin en hassas yerinde kuluçkaya oturur.
Ozaman sen seyret içimizde kopan yýldýrýmlarý…
|
|
2155
|
|
|
|
Hayatýmýzda sevdiklerimiz, dostlarýmýzý da zaman içinde belki kendimize göre deðiþtiriyoruzdur... |
|
2156
|
|
|
|
Sen, çocukken uçurtmasý uçmayan çocuk ve elinde yarým ekmek arasý zeytinle dolaþan biraz hüzünlü biraz kapanýk bir o kadar da narin çocuk. |
|
2157
|
|
|
|
Kimsesizliðimizin akýþ þemasý. |
|
2158
|
|
|
|
Herkesin birilerinden sürekli olarak birþeyler kaçýrdýðý, nezaketin-saygýnýn neredeyse hiçe sayýldýðý bir dönemde insanlar; tüm nazikliklerini, tüm bastýrýlmýþ duygularýný yüzüstüne çýkarýrcasýna salata tabaðýnda kalan tek domatesi yemeðin sonuna doðru birbirlerine sunarlar. |
|
2159
|
|
|
|
oldugun gun ...
bir yildiz parladi o an, gokyuzunde gunes gibi.
yeryuzunun bir karis topragi ah etti, "goreyim" dedi. kiyama durdu kainat temasa edebilmek icin sen`le bir an....... |
|
2160
|
|
|
|
hayat altý üstü ,eni sonu yaþamaktýr iþte |
|