• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
301
|
|
|
|
Yeni denemeler, insanýn ruhunu ve ufkunu açarmýþ... Ýstidatlarý zorlayalým biraz; bakalým neler çýkacak... |
|
302
|
|
|
|
Bir de þu kan düþmeseydi yeryüzüne bu bayramda...Bir de aðlamasaydý çocuklarý savaþýn ne güzel olurdu...Bir de þehit evi sýzýlar dillenmeseydi ana yüreklerinde...
|
|
303
|
|
|
|
bir ýrmak misali taþacaðýmýz sýrada neden önümüze bent olan engelleri silip süpürmüyoruz? |
|
304
|
|
|
|
"Çocukken yaptýðýmýz kumdan kalelerin hiçbiri yýkýlmadý, buna inan... Onlar anýlarýmýzda anýt gibi duruyorlar..." |
|
305
|
|
306
|
|
|
|
nefret ateþinin kalplerimizi patlamaya hazýr bir volkan haline getirmesine neden izin veriyoruz? |
|
307
|
|
|
|
Yapýlan iþe kýlýf uydurmak ve harcama egosunu tatmin etmek için harcamalarý bol keseden yapmak yönetici olmayý icabettirir.
Karný tok olan, herkesi tok sanýr, Karný aç olanda, ekmek yok sanýr..... |
|
308
|
|
|
|
Yerine ve adamýna göre bir Ýstanbul beyefendisiydi. Türkçesi su gibi akýcý ve duruydu. Kelimelerini hep özenle seçerek konuþtuðunu sanýrdýnýz, oysa o hep nazik, hep saygýlý, hep mütevazý ama tevazuun altýna sakladýðý bir bilge kiþiliðe sâhipti... |
|
309
|
|
|
|
Taþkafam bir þeyleri anlamaya görsün, paralardým ortalýðý, tüm defteri kitabý yýrtar alamazdým hýrsýmý. “Ben aptal mýyým, niye anlamýyorum?” diye ter ter tepinirdim. Bir tek sen bilirdin beni sakinleþtirmenin yolunu... |
|
310
|
|
|
|
Yalnýzlýðý nasýl yaþar insan?
Kafa dinlemek için mi yalnýz kalmak ister insan, yoksa kendini savaþ meydanlarýnda aðýr yenilgiyle uðramýþ bir þövalye gibi yenilmiþ ama, baþý dik maðrur bakarak mý?
|
|
311
|
|
312
|
|
|
|
Þükredenler; iyi ki onun hissettiði sessizliði hissetmiyorum demiþlerdir herhalde. Gýpta edenler; ne kadar rahat, hesap verme derdi yok, diye mýrýldanmýþlardýr. |
|
313
|
|
|
|
...Her öðrendiðimiz düþünce sürecinde;bir adým daha atmýþýzdýr sonsuzluðun ilahi zenginliðine.Ve etrafýmýzdaki sýnýrlarý biraz daha güçlendirmiþizdir düþüncelerimizle... |
|
314
|
|
|
|
Ýlk kan ve anne.
Ýnsan aþk ile doðardý. Þiirler gibi. Aþk ve acýnýn birleþiminden doðan insanýn alnýna ilk annesinin kaný deðerdi.
|
|
315
|
|
|
|
Dilini bilmediðim bir þiirle konuþuyorum seninle. Vantrologlarýn logaritma bilmeden güldürmesi gibi çocuklarý. |
|
316
|
|
|
|
Adým neden Yasemin deðil de Þerba?, Naylon atkýlý ayakkabýlarým ayaðýma neden sýðmýyor?, Kaç yaþýndayým?, Steinback’in ‘kýzýl saçlý azize’ sinin ne iþi var benimle?...Pastel boya resimlerime neden eskimiþ tahta terliklerden çerçeveler yapýyorum? Yaðmur ha |
|
317
|
|
|
|
Bir aydýnlýk tarafý var Ruh'un, bir de karanlýk; seçim senin...
|
|
318
|
|
|
|
Son sürat, gevþemeye izin vermeden, canlýlara has bir duruþla, bir þeyleri heba etmeden. Hýz yolun en güzel kýsmý, koþuþturma bitmek bilmeden. En gereksiz, en dokunaklý, bir uçurum kenarýnda ya da bir baþlangýç çizgisinde! |
|
319
|
|
|
|
Bugünlerde özgürlüðe yaktým abayý. O kaçýyor ben kovalýyorum, ama nefesim yetmiyor yakalamaya...Ýnsan olmak bir sürü esaretin zincirini bilerek, isteyerek boynunda taþýmak demek..Caným ne isterse yapabileceðim bir dünyayý düþlerken, gerçeðe uyanýyorum ve baþlýyorum bu gerçek de nedir demeye..Gerçek þu ki; bir hayat var ve onu yaþýyoruz.. Akýllý olursak veli, akýlsýz olursak deli ediyor hepsi bu!... |
|
320
|
|
|
|
Mutlu insan AN'ý yaþar , Mutsuz insan ANILAR'da yaþar ... Atakan Korkmaz
|
|