• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
661
|
|
|
|
Ýnsanýn hayalleri olmayýnca, peþinden gidecek izleri de olmuyor. Sýradanlýklar içinde bir yaþama adým atýnca, sessizce söyleyecek tek bir þey kalýyor. “Hayat devam ediyor iþte. Her þeye raðmen hayat devam ediyor.” |
|
662
|
|
|
|
Hayatýn insanýn anlamý önemini anlatýrken anlamý anlayabiliyor musunuz? Yoksa ben daha çok biliyorum derken, bana anlatmadan hala susuyor musun? Önümüze duvarlarý kendimiz ördük derken, sana bana gülerken, gel bu duvarlarý yardým et kaldýralým diyorum geliyor musun? |
|
663
|
|
|
|
Ne zaman o nemli labirentlerde "umut" diye yalvarýrsýn, o zaman yoluna o tek ve gerçek gül çýkacak.
|
|
664
|
|
|
|
Oysa biriken düþüncelerle deðil, onlarý çaðýran Hayat'ýn gösterdikleriyle doluydu avuçlarým...
|
|
665
|
|
|
|
Beyaz bir vapur, sütbeyazý… Ýstanbul’a gitmeliyim.
|
|
666
|
|
|
|
Bugün geçti, yarýn gelmekte.
Ya dün, düne ne kaldý bugününüzden? |
|
667
|
|
|
|
Yeni arkadaþlarýmýz pek tanýmayacaklardýr muhtemelen ancak bir dönemler pek çok yazýmý burada paylaþmýþ, sizlerden de çok güzel destekler almýþtým |
|
668
|
|
|
|
Hayatýmda ki ilk cenaze. Ölüm diye birþey varmýþ. |
|
669
|
|
|
|
Elimizde ünlü Rus yazar Turgenyev’in meþhur eseri “Babalar ve Oðullar” var... |
|
670
|
|
|
|
Caným sýkýlýyor. yokluktan deðil varlýktan... Her þey var; ama aslýnda hiçbir þey yok. Varlýk alemi yok diyen dudaklara benziyor ve alay eder gibi gülmesi canýmý sýkýyor. Ne vakit varlýk aleminden bir þey istesem, her daim çölden bir damla su istenir mi diyor bana. Varlýk alemi plastik meyvelerle dolu masaya benziyor. Meyve var sanýyorum, yedikçe anlýyorum ki aslýnda meyve yok. Tattýðým olmayan þeylerdir. |
|
671
|
|
|
|
geçmiþ: yaþananlarýn ev sahibi, kederlerin duldasý
hüzün: umutlarýmýzýn engeli, gülüþlerimizin celladý
siz: kaybedecek yada kazanacak olan |
|
672
|
|
|
|
Yetiþtirme Yurtlarýnda kalan; 0-18 yaþ grubu çocuklarýmýzýn durumu ile sokaklarda kalan, sýnýrsýz yaþ grubuna mensup çocuklarýmýzýn ve yaþlýlarýmýzýn ki; çocuklardan farký yoktur Onlarýn.. Durumunu düþündükçe kahroluyorum.
Hayata geldikleri þartlardan tutunuz da Onlarýn, nelere maruz kaldýklarýný hiç düþündünüz mü?
Bir nebze, Yetiþtirme Yurdunda kalan çocuklar için; içim rahat ama birçok hususu da göz ardý edemiyorum.
Beslenmeleri yeterli mi, eðitimleri tam mý, yeterli sevgi alýyorlar mý, saygý ekilmiþ mi yoksa korkuya mý dayalý, vs.
Þiddet görüyorlar mý? Ya tacize uðramalarý?
Baskýya maruz kalmýþ, duygularý bloke olan, yeterince sevgiyi tatmamýþ, ana-baba þefkatinden mahrum nice evlatlarýmýz var yurtlarda ve sokaklarda.. |
|
673
|
|
|
|
Yetmiþ yaþlarýnda bir kadýn… Sabahýn erken saatlerinde neden bu görüntüyü veriyordu? Gelip geçenleri kaçýrmamak için öylesine dikkatliydi ki... Sanki birinin yüzünü göremese, yaptýðý hareketi kaçýrsa hayatýndan bir gün daha gidecekmiþ gibi. |
|
674
|
|
|
|
Öyleyse dilediðin zaman alabilirsin beni yanýna, çünkü baðlandýðým yada tapýndýðým hiç bir þey yok buralarda, ne kadar az kalýrsam dünya denen bu bataklýkta, o kadar karlý varacaðým baþlangýca, ''yani senin yanýna'' ... |
|
675
|
|
|
|
“Varlýðýndan þüphe eden bir insan varolabilir mi?” sorusu ise belirtmek isteðim karmaþýklýðý su yüzüne çýkartýyor. Varlýðýný fark etmeyen insan yokken, yokluðunu hissetmeyen insan yok olmaya mahkum oluyor. |
|
676
|
|
|
|
Ben insanlarý renklere benzetirim. Kýrmýzý, Beyaz, Mavi, Yeþil, Kahverengi Gri, Turuncý gibi renkler vardýr ya. Ýþte insanlar da öyle renk renktir bana göre. |
|
677
|
|
|
|
öyle sýradan iþler yapmayacaksýn...Ya madalyon almak için iyi yüzeceksin; ya da iyi yüzdüðün için madalyon alacaksýn.
öyle sýradan biri olmayacaksýn... |
|
678
|
|
|
|
Bir kamyon kasasýnýn arkasýndan okuduðumuz bu cümle ne kadar sade ve ne kadar derunî anlam ihtiva etmektedir diye düþünmekteyiz. |
|
679
|
|
|
|
ürekli bencil tutkularýný doyurma çabasý içindeki nefsin, zor zamanlarda sesi pek duyulmaz olur; duyulan Allah’ýn ilhamý olan vicdanýn sesidir. Yaþadýðý zor anlarda kendisini Rabb’ine daha yakýn hisseden insanýn, O’na içten yönelmesi kolaylaþýr. |
|
680
|
|
|
|
Yalnýzlýðým... Yani karanlýk boþluðum... Herkesten uzak, kendimden bile... Yaralý ve incitilmiþ bir yüreðim, bir de yalnýzlýðým var. “Baþka?” diye sormayýn. Baþkasý yok, baþka hiçbir þeyim yok. |
|