• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1741
|
|
|
|
I. MISRA: KELEPÝR SAATLER
Kendimi kitap raflarýnýn önünde unuttuðum olur... Çok sayýlmaz, haftada yedi gün filan takýlýrým kitapçýlara; günde birkaç saat... |
|
1742
|
|
|
|
Hayat fýrtýnada patlamýþ bir okyanus gibidir. |
|
1743
|
|
|
|
Yalnýz ve mutsuz insanlýk, modern yaþamýn sanal aþklarýnda, sahte kahramanlarýnda ve ‘yapay gökyüzü’lerinde çare arýyordu dertlerine. Ýþte o güç böyle doðdu...O güç popüler-kültür’dü. |
|
1744
|
|
|
|
karmakarýþýk olan hayat mý,insan mý? |
|
1745
|
|
|
|
Ben türbaný geçtim, benim asýl altýný çizmek istediðim konu dini neden bu kadar önemsediðimiz. |
|
1746
|
|
|
|
Kaseti çevirdikten sonra da “play” düðmesine basýyorum. Çevirdiðim yüzdeki ilk þarký baþlamadan içime derin bir heyecan doluveriyor. Kaset dönmeye baþlýyor. Ardýndan hýþýrtýlý bir gürültü... Üç ya da dört saniye süren bu “þarký öncesi hýþýrtý” beni adeta mest ediyor. |
|
1747
|
|
|
|
Sen neymiþsin be Ahmet Altan?...
Ýktisat Fakültesi koridorlarýndaki koþuþun bir harikaydý.
Bayaðý çalýþmýssýn .
Az gayret ,100 metrede rekor kýrman bile mümkün be Ahmet Altan.
Demek sadece yazý yazmýyordun ha...
|
|
1748
|
|
|
|
Hayatýnýz baþkalarý ne der diye düþünmekle mi geçiyor? Yoksa ne derlerse desinler diyebiliyor musunuz?
Bir çocuðun kiþiliði hiç kuþkusuz ki ailesi ve yaþadýðý çevresi tarafýndan þekilleniyor. Bir çocuk, annesinden hikâye yerine komþularýnýn hayatýný dinliyorsa ilerde o çocuðun “ne derlerse desinler” diyebilmesine ihtimal yok. Etme bulma dünyasý iþte bugün ona yarýn sana olayý deðil bu.
|
|
1749
|
|
|
|
Mutluluk dehadan daha fazla sahip olunmak istenecek bir þeydir. Ve mutluluk bazen cehalettedir. |
|
1750
|
|
|
|
Ve açýldý perde 1978’ de. Sahnenin giriþinde kör hayat zebanileri biletleri çoktan satmýþtý bile. Týklým týklýmdý hayat. Ve tek kiþilikti sahne. |
|
1751
|
|
|
|
yok olmalý
haykýrmalý.
artýk bende yok olup kaybolayým.. |
|
1752
|
|
|
|
TUT ELLERÝNÝ HAYATIN VE GÜLÜMSE KENDÝNE...
|
|
1753
|
|
|
|
Sen, “Filistin’in çiçeði” küçük kýz. Sana sesleniyorum; daha doðrusu seslenmek istiyorum bütün çaresiz susuþlar için, bütün hissiyatýyla kahroluþlar için…
Diyeceklerim anlamsýz biliyorum, ne dudaðýndaki buruk âminlerine yetiþebilir ne de yüreðinde düðüm düðüm olmuþ hýçkýrýklarýna karýþabilir. |
|
1754
|
|
|
|
Birileri yine ehl-i keyf yaþýyor dünyalarýnda. Birileri keyfince yok sayýyor bedenleri. Birileri yok ediyor yürekleri… Ve yine birileri bu “Birileri”nin yaptýklarýna susuyor, ellerini çekiyor, gözlerini kapatýyor. Adeta maymun oyunu oynuyor yok olup gidenlere.
|
|
1755
|
|
|
|
kimse demedi ki bana zamanýnda; “umut etmek ile elde etmek farklý þeyler” diye… |
|
1756
|
|
|
|
geçeri olmayan keder,kasvet doðumlar.dun ne vardý bugun ne kaldý ... |
|
1757
|
|
|
|
Ölümün âdil olmasý için hayatýn âdil olmasý lâzým Nazým Hikmet |
|
1758
|
|
|
|
Herkes bekler... Fakat neden? |
|
1759
|
|
|
|
Þehrin yükseklerini sis bürümüþ , nem havaya yapýþývermiþti. Bulutlar hüznün güze ait olduðunu unutmuþçasýna belleksiz bir ýslaklýkla yok oluyorlardý. |
|
1760
|
|
|
|
Diðer aynadaysa kendi özetimi okuyorum: “ Yaþamak: zorunda olduðun için yaþamak. Zevk al(a)madan, haz ver(e)meden yaþamak Susmak..okumamak..aðlayamamak.. öðrenememek.. öðretememek.. daha fazla köleleþip, daha çok cahilleþmek..Dur, lütfen Dur demek isteyip bunu bile yeterince isteyememek.. |
|