• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
341
|
|
|
|
|
Bahçemizde aðaçlar vardý . Elma aðacýndan kiraza salýncak kurmuþtu babam . Her sallanýþta patýr patýr dökülürdü çürük elmalar. Öðrenmiþtik saðlamlýk ve direnç arasýndaki iliþkiyi... Sallanýrdýk ve rüzgarla uçuþurdu sarý buklelerim. Gökyüzünü seyre dalardým. Daha çok küçüktüm bulutlarýn aslýnda birer hava boþluðu olduðunu öðrenmem ve evet bu benim ilk hayal kýrýklýðýmdý.
|
|
342
|
|
|
|
|
hiç tanýmadýðým baba'm ile cesaretimi toplayýp ilk yüzleþmem.. |
|
343
|
|
|
|
|
-Bu satýrlarý okuyorsanýz, ve tanýþmamýþsak, benimle tanýþma þansýný kaçýrmýþsýnýz demektir. Ýnþallah buraya geldiðinizde artýk; demem de hoþ kaçar mý bilmiyorum. Beni görmek deðil de, hissetmek için ruh çaðýrmanýz gerekebilir. - Acýlar yalnýz olduðunuzda çýkan hayaletler gibidir. Asla yalnýz býrakmayýn onu.AG |
|
344
|
|
345
|
|
|
|
|
Hayat üzerine kýsa bir yazý daha da yazmak istedim ama aklýma geleni þimdilik bu kadar. |
|
346
|
|
347
|
|
348
|
|
|
|
|
Ýnsan kendisi yerine baþkalarýný eleþtirirken çok daha acýmasýzdýr, hatalarýmý görebilmek, kayýplarýmdan kurtulabilmek için bu sefer kendime siz diye hitap etmeyi seçtim. |
|
349
|
|
|
|
|
Anlar olur, doðru kelimeyi bulamaz insan, halini anlatamaz, senden anlamaný bekler. Gizemi çözecek bir ipucu arar durursun, sonra tahminlerde bulunursun. O an, bil ki, gerçeðin yolunda, lakin çok uzaðýnda olursun.
Bil ki, insan halin bu; çaresiz, çareler arayýp duran. Kendini kilitlediðin zindanda esirsin.
Özgürlüðün ruhundayken, bir baþkasýnýn haykýrmasýný beklemeye mahküm.
Hayatýn karanlýk tarafýnda kalmayý seçen sen, aydýnlýkta çýrýlçýplak olmayý seçen yine sen.
Savrulmayý da, direnmeyi de seçen sen. Gücünü keþf edip tarafýný seçen sensin, unutma...
|
|
350
|
|
|
|
|
..Hani hep aklýnýzýn yüreðinizin en kuytu köþesindeydi.. |
|
351
|
|
|
|
|
Senin de yok mu ki, beklediðin bir liman!
Ve hiç esmez mi, bir rüzgar saçlarýna kurulu bir rotada...
Bir garip seyyahlýk; kendine göçen... |
|
352
|
|
|
|
|
Yakýp geçmiþ yüreðimi en derininden... |
|
353
|
|
|
|
|
Pulu sevgim, zarfý yüreðim, kelimeleri sensizliðim, adresi sessizliðin... Bir mektubun daha son cümlesindeyim. Özlemimi dillendiremediðimi, yokluðunu asla seslendiremediðim...Sensizlik karþýsýnda öyle beceriksiz ki kelimelerim...Seni öyle özlüyorum ki ANN |
|
354
|
|
|
|
|
“Yaþasýn!” deyip gülümsedi kendine, camdaki yansýmasýna bakmadan yine. Çok anlamsýzdý her þey. Korkunçtu ayrýca. Korkunçluk içini kanatan, acýtan duyguda deðildi; Her þeyi açýk ve net anlamasýndaydý.
|
|
355
|
|
|
|
|
“Kadýna þiddet abartýlýyor, ben zaten kadýn erkek eþitliðine inanmam” |
|
356
|
|
|
|
|
Yaşam, hazan vurgunu; mevsimlere, kitaplara, emin bir yüreğe sığınacağım hiç aklıma gelmezdi. |
|
357
|
|
|
|
|
Göz yaþlarýmýzdan yaptýðýnýz o kumdan kalelerde yaþamaya mahkum býrakýldýk, sýrf bizden önce bu parklarda oynayanlar öyle istedi diye!..
|
|
358
|
|
|
|
|
Sonsuz ayrýlýklarýn gölgesinde türkülere yaslanmak seni teselli etti mi?
Korkunç kaktüslerin, acýmasýz dikenlerinin arasýndan bir nefese daha ulaþmak seni tatmin etti mi? |
|
359
|
|
|
|
|
Kayýp geceler kabusunda sürmeli bir ölü dirilir kendi cenazesine,ölmediðini bilmek ister tanýdýk yüzlere merhaba der. Ama boþ bir anlamsýzlýk yüklüdür hepsinde.Çünkü ölüsevicilik pek matahtýr bu riya yüklü toprak kokan yerde. Suya çaðrýlýr ölü bir müddet, sonra sonsuz susuzluða gönderilir bir ölü, çaðrýsýz alemlere.
|
|
360
|
|
|
|
|
Oylece yasarken hayat duzeninde kendi dogrumuzu tutturmus, yalan nedir kestiremeden huzursuzca gecip gitmiyor mu seneler? |
|
Anasayfa
