• ÝzEdebiyat > Deneme > Ýstanbul |
61
|
|
|
|
|
Ýstanbul' a bakan gözlerim Ýstanbul ' a hasret... |
|
62
|
|
63
|
|
|
|
|
bilinç altýnýn bile geride býraktýðý bulanýk geçmiþine sýðýnýp temize çekti kendini.
iþte…
bu kadar basitti!
hayallerini pazarlar birkaç kadýn’ý daha altýna alabilirdi.
nasýl olsa daha gerçek aþk’a vakti vardý.
henüz erkendi. |
|
64
|
|
65
|
|
|
|
|
Bir adanýn öyküsü bu; topraksoylu bir halkýn denizle kurabildiði iliþkiyi anlatan trajikomik bir öykü. Binlerce yýllýk geçmiþinin önemli bir kýsmýnda deniziyle varolan, altý tarafý denizlerle çevrili, yaþlý, kocamýþ bir kentin… balýklarý binlerce yýl dillere destan, kitaplara konu olan bir kentin, Þehr-i Ýstanbul’un yedi mil açýðýnda sessizce cezasýný çeken Yassýada’nýn kýsa öyküsü. |
|
66
|
|
|
|
|
Bu þehr-i stanbul ki bi mislü behadýr
Bir sengine yekpare acem mülkü fedadýr
|
|
67
|
|
|
|
|
Tüm camilerin tüm minareleri secdeye varýyordu sanki. Bütün suyu çekilmiþ boðaz öylece bekliyordu beþik gibi sallanan köprünün üzerindeki otomobillerin üzerine düþmesine. Deniz kuþlarý çýldýrmýþlardý hani bir parça simit için yapmadýklarý orospuluðu býrak |
|
68
|
|
|
|
|
Amansýz bir özlem, bitip tükenmeyeceðine inandýðýn, yalnýzlýða gebe býrakan hasret türküsü;
|
|
69
|
|
|
|
|
huzur bulacaksýn ilk kez bu çýlgýn þehirde |
|
70
|
|
|
|
|
Her anýný zorla da olsa dolu dolu yaþatýr bu kent. Bu kentte sarý, siyah,
yeþil, mavi ve zýt renklerde gökkuþaklarý var. Her kesimden, her tecrübeden,
her serüvenden türler var. |
|
71
|
|
|
|
|
H ergün farklý bir günün habercidir diyorlar, oysa habersizce geçiyor zaman, Dört mevsim yetmiyor anlatmaya hislerimizi ömür demi yaklaþýrken.Bir baþka baharýn habercisini bekliyor..Ýnsan boþ kalan ellere ,Sevgisiz gönüllere, yeni bir umut olmak için..! |
|
72
|
|
|
|
|
Erguvanlar, gözlerinize renk ziyafeti çeker , aylardan nisandýr. Zaten, eskiden beri Ýstanbul nisana, nisan Ýstanbul’a pek yakýþýr. Nisanla ve insanla bu denli özdeþleþen,kaynaþan bir baþka þehir var mýdýr dünyada bilemiyorum?.. Gerçi, Ýstanbul’a sonbahar da yakýþýr. Hüznün rengi Ýstanbul olur yüreklerde o zaman. Yaðmur topraða biraz eðri düþer; nemli sarý yapraklar hüzün deþer yüreklerde . Sanki,buruk bir tebessümdür an, o mevsimde Ýstanbul’da. Ve þarkýlar ayrýlýk üstünedir. “Yoksun diye bahçemde çiçekler açmýyor bak./Gel görüp açýlsýnlar devþirip göðsüne tak./Öyle yalnýz ki gönlüm aylardýr seni özler./Geleceksin ,döneceksin diyerek her an yolunu gözler...” |
|
73
|
|
|
|
|
Bizim payýmýza düþense, flu ,siyah beyaz bir hayat. O da bazen bir siyah bayaz fotoðrafta, bazen bir Yeþilçam filminde, hüzün harmaný olur. Merhum Erol Taþ’ta gaddarlaþýr, Sadri Alýþýk’ta Turist Ömer’dir. Hulus Kentmen’de Babadýr vs. Bu fasýl kolay kolay bitmez uzar gider. Ve bana sorarsanýz Ýstanbul, siyah beyaz fotoðraflarda daha masumdur, daha nahiftir, daha güzeldir…
|
|
74
|
|
|
|
|
istanbulun bendeki yerini anlatmak istedim... |
|
75
|
|
|
|
|
istanbuldan kalan bir küçük sessizlik þimdi |
|
76
|
|
|
|
|
Dur mavi tren… Gitmeye gelmemiþtim bu þehre… |
|
77
|
|
78
|
|
|
|
|
Ýstanbulun aklýma takýlan birkaç sorununu dile getirdim. Daha niceleri vardýr. |
|
79
|
|
|
|
|
Bir ney sesi duyduðumuz zaman, gözlerimizi þöyle bir kapatsak. Muhayyilemizde ne güzellikler canlanýr. Dilimize ne mýsraý bercesteler düþer. Sýraya girer Mevlanalar, Yunuslar, Fuzulîler, Bâkiler, Nedimler…
|
|
80
|
|
|
|
|
Ýstanbul özlemiyle yazýlmýþ bir iç döküþtür |
|
Anasayfa
