• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
461
|
|
|
|
Elbet bir gün çýkar içimizde isyan eden ölüm. Haykýrýr avazý çýktýkça… Bir sebepsiz ölümden ibaret olur her ne yaþanmýþsa. Kendimizi, unutulmayan yaðmurlarda saklasak da sevgisiz býrakýr uzun geçen yýllar. |
|
462
|
|
|
|
Aþký kimse çözememiþ þimdiye kadar, hiçbir akýl onu kavrayamamýþ, sen mi anlayacaksýn aciz aklým, sen mi onu yola getireceksin yaralý kalbim? |
|
463
|
|
|
|
Bilmiyorum ne vakit ruha can veren sesini duyacaðým
Ýncin içimde saklý hala gelince pamuk avuçlarýna koyacaðým |
|
464
|
|
|
|
Ben seni sadece kendime yakýn hissettiðim için, acýlarým acýlarýna benzediðin için sevdim....Ben sadece öznesi “ senin olduðun cümlelerin yüklemi..Ben sadece sýrtýna yüklenmiþ acýlarý kendi yüreðinde taþýmayý onur sayacak adamýn gözyaþýna sirayet etmiþ solgun resmi....Belki de yüreðindeki mutluluðun ayak uçlarýnda umutsuzlukla savaþýndaki kazanmaya en yakýn duran sevginin tek galibiyeti..Olmadý...Kazanamadýk; belki de sadece ben kazanamadým. Gittin..Ardýnda tüm yenilgileri bana býrakarak gittin..Bir kaç cümleyi geçmeyen ayrýlýðýn sonrasý aðýr yenilginin “ þeref “ madalyasý duruyor sol göðüsümün iç cebinde.Bir de ölüm duruyor sonsuza kadar çýktýðýn yüreðimin son nefesinde...Sadece sana ait olan dudaklarýmda sensiz cümle kurmaktansa adýnýn baþ harfinde susmak arasýnda ne fark var ki ? Hayat ile ölüm arasýnda sen yoksan mutluluðun devrik cümlelerinde yüklem olmak ne fark eder ki ? Her ikisi de acýya mühürlü, sensiz kurduðum her bir cümlenin altý yalnýzlýðýnla örtülü.. |
|
465
|
|
|
|
Acýlarýmýzý paylaþýrken sevinçlerimizi yutkunmazdýk hiçbir zaman. Hayatýn acý yüzünü yüreðimizde eritir, sevgimizle ateþe verir, aþkýmýzla sevince dönüþtürürdük. Duygularýmýz hassastý ama asla kýrýlmazdý. Ýncinirdi ama kopmazdý. Aþkýn yalýn haliydi Sevgilim bu, saf ve masum olaný. |
|
466
|
|
|
|
NAZAN BEKÝROÐLU KALEMÝNDEN YÜREÐÝMÝZDEKÝ ÇELÝÞKÝLERE GÜZEL BÝR ÖYKÜ DÖKMÜÞ PAYLAÞMAK ÝSTEDÝM... |
|
467
|
|
|
|
“Ve kýrýyoruz göðsümüze bastýrýrken sevdiðimiz her þeyi. Ve kýrdýðýmýz sevgilerden duvarlar örüyoruz hayatla aramýza.”
Ne kadar doðru deðil mi? Her þeyden çok severken, göðsümüze sýmsýký bastýrýrken kýrmak, incitmek, yersiz yere kýskanmak, deðiþtirmeye çalýþmak, duygularýný hiçe saymak ve mutlu giden iliþkileri yok yere mutsuzluða çevirmek….
|
|
468
|
|
|
|
Bir fincan huzur,
Bir dirhem mutluluk yolla iç ceplerinde demlediðin...
Beni “ sende “ sakla...
Ben seninim...Nefesimdir yüreðim....
Beni “ bende “ sildim
Sende varolmak için...
Hasretini ektim dudaklarýma
Sende tamamlanmak için....
Suyum ol,
Soframda azýk...
Yüzümde tebessüm...
Yüreðimde nefes...
Ben ol....
Ya ben sen olayým...
Sakýn býrakma beni...
Yoksa düþerim adressiz coðrafyalara...
Gözlerimi yýldýz sermek için gündüzü bekleme...
Her an sendeyim çünkü.....
Gözlerinde sakla beni....
Hayatýn ta kendisi sensin çünki.. |
|
469
|
|
|
|
Kangren gecelerimin umududur sevmek. Ve yazamadýðým þiirlerimin, gönderemediðim mektuplarýmýn hikayesidir içimde çaðlayan gibi akýp duran… |
|
470
|
|
|
|
Her nefeste kaburgalarým kalbimi sýkýþtýrýp eziyor. Gerçekten unutmuþ olabilir misin beni? Yoksa bilerek mi hatýrlamýyorsun?
|
|
471
|
|
|
|
Ýnsan hep bir þeyler görür hayatý boyunca. Ama o iki gözünün sevdiðini görmesi kadar güzel bir þey olmasa gerek. |
|
472
|
|
|
|
Düþlerime dolan, düþlerimde tanrýçalaþtýrdýðým, düþlerimde iltica ettiðim... Kelimelerimle öptüðüm bazen, yüreðimi de göndermeye çalýþarak sarýldýðým. Sen kadýnýmsýn, sürekli anlamaya çalýþtýðým ve bir mýsrandan bir destan yarattýðým.
|
|
473
|
|
|
|
Kapatýrken gözlerini ölüme sessiz ve kabullenmiþ üç
damla yaþ indi tenden topraða.Toprakta üç damla, üç
ayak izi geçmiþini yalana kaptýrmýþ adamdan arta
kalan.Yaptýðý hiçbirþeyden sorumlu tutamazdý hayat onu
çünkü yok saymýþtý doðduðu ilk gün gözlerin |
|
474
|
|
|
|
Dünyanýn en güzel sahillerinden birinde bir kum tanesiydi o. Öylesine çoktular ki, onu diðerlerinden ilk anda ayýrdetmek çok güçtü. |
|
475
|
|
|
|
Günümüz aþklarý... Ne kadar da çok seviyoruz bu lafý kullanmayý. Sanki geçmiþin aþklarý farklýymýþ gibi. Günümüz aþklarý þöyledir yok efendim böyledir.
|
|
476
|
|
|
|
Yasalarý çürüten ya-sa'lardýr herþeyi mahveden? Aþký ya ile sa'nýn arasýna korku yazar. "Beni seviyor" sözünde nasýl bir umut varsa, "Ya sevmiyor sa?" nýn sonunda da endiþe ve vazgeçiþ bitiriyor baþlamamýþlarý. |
|
477
|
|
|
|
Ben aþký anlatýrdým; sen olmayýnca aþkým yarým... Ve sende kaldý tüm inandýklarým... |
|
478
|
|
|
|
(ey sevgilim! Ben seni hiç geçmeyecek zamanlarda sevdim…) |
|
479
|
|
|
|
Kaniyorum. Vucudumun her parcasiyla, her hucremle, nefes aldigim her animla, doktugum her gozyasimla beraber kaniyorum. Kan, masumiyetimi alip goturuyor. Kan, yalnizligi yuzume carpiyor. Kan, iyilesmeme engel oluyor.
|
|
480
|
|
|
|
Aradan 27 sene geçti ve o halen ayný þehirde ve ben halen arada kaldýrýma oturur aðlarým. Ama artýk yalnýz aðlýyorum ismette yok. Hem de bu defa o kadar saklýyorum ki benim bile haberim olmuyor. |
|