• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
741
|
|
|
|
Masa üstü hikayeleri gibiydin bazen. Bir fincan kahve, bos bir vazo veya titrek ellerime sýkýstýrdýðým bir sigaraydýn belki de. Adýný koyamadýðým bir hayattýn, ne siyah ne de beyaz!
|
|
742
|
|
|
|
her þey yeni de, neden sensizlik eski ? |
|
743
|
|
|
|
Böyle olurmuþ bazen haddini bilmeksizliðin bildirgeçlere yüklediðimiz bizden olan
kelimelerle oynadýklarýmýz.Onlarda bir gün gerçeðin ýþýðýna yakalanýr gözlerine far tutulmuþ tavþanlar gibi.Memleketimin asýl mevsimi; düþen yapraklar gibi aheste aheste geliyor.Kýþ....
|
|
744
|
|
|
|
Günah, güzel olan her þeyi yasak ediyor. Belki de bu yüzden çok güzel geliyor insana... |
|
745
|
|
746
|
|
|
|
Düþünüyorum sadece tek yapabildiðim bu diye. Düþünüyorum neden içim, dýþým, düþlerim, gözyaþým sen dolu, bu kadar kýsa sürede beni nasýl bu kadar senle doldurduðunu. |
|
747
|
|
748
|
|
|
|
Geride seni, geride beni yasaklý melek yapaný býraktýðým zamanlar adýmlarým þaþýrýyor. Çarpýyorum beceriksizce saða sola. Yalpalaya yalpalaya...Ýleri atýlan adýmlarým aslýnda geriye gidiyor. Ve bunu benden baþka kimse bilmiyor...Sen bile. Paramparça olup |
|
749
|
|
|
|
Ne zaman çok istesem gelme!
Gecenin koruna atýp da gidiþin beni,
karanlýktan korkan bir çocuk gibi,
sevginin, aþka tutsaklýðýn yalnýzlýðýnda ve bir baþýma,
kuyunun dibindeki taþ gibi bir baþýma,
muhtaç býrak beni!
Ne zaman çok istesem gemli! |
|
750
|
|
|
|
Sen kulaðýma kocam diye fýsýldayacaktýn...! |
|
751
|
|
|
|
ebruli bir gecede yaktým gemilerimi |
|
752
|
|
|
|
...Kalkýp camýmý açmalýyým. Usul bir rüzgar esmeli gecede... Saksýda yeni yeþermeye yeltenen çiçekler bende filizlenen seni görüp hasetin doruðuna ulaþmalý. Yaydýðým kokuyu alan þu hain iðdeler sen kadar kokamadýðý için koparmalý köklerini topraktan. |
|
753
|
|
|
|
Seninle yaþadýðým her saniye “hayalse” eðer, affet deniz gözlü; “Gerçeklerine” lanet olsun! |
|
754
|
|
|
|
NEWTON un unlu sozunden yola cýkarak bu konuyu islemeye calýstým... |
|
755
|
|
|
|
Ýþte böyle. ???
Sana artýk nasýl hitap edeceðimi bile bilmiyorum. Adýnla hitap etmek her zaman tuhaf geldi. Ama güzel cümleleri de yakýþtýramýyorum bu ayrýlýktan aramýzda geçen düþmanca cümlelerden sonra. Bir adýn bile kalmamýþ hayatýmda, bir sýfatýn bile kalmamýþ içimde. Peki, tüm bunlar yok olurken. Neden hala içimde acýn var. Nasýl geçecek bu söyler misin bana?
|
|
756
|
|
|
|
Bir elbise gibi vitrinde asýlý kalacaðým.
Ýndirime girmiþ bir tezgahýn karmaþasý gibi karmakarýþýk kalacaðým.
Ve bunu anlatmaya çalýþmayacaðým
|
|
757
|
|
|
|
Merhaba demek yavan kalýyor çoðu zaman belki de, seni seviyorum diyebilmek varken düþlerimde. Ve içimde yaþlanýrken çocukluklar. Nedense sabahlarýma bir yaðmur tortusu yüreðinden ayrý kalýþlar. Gülebilmekse bu sarmaþýk dallarý nabzýnda dinleyebilmek gibi |
|
758
|
|
|
|
Sen bana benziyorsun. Bir yanýn hep kýrýlgan, hep gölgelerin arasýnda yaþayan, çaresiz. Bir yanýn küçük çocuk, duyarlý dokunuþlarýn deðerini bilen, her sevdanýn ince devinimlerini ölesiye yaþayan, sevimli serseri.
|
|
759
|
|
|
|
Alýþmak hep çok zor geliyor... |
|
760
|
|
|
|
Aðlamýyorum ama anne, gözyaþlarýmý hemen siliyorum arkamý dönerek, sesim buðulu çýkýyor diye konuþmuyorum bir süre, mezarýnýn baþýnda gözüme hep bir þeyler kaçýyor da o süzülen damlalar o yüzden anne. |
|