• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1241
|
|
|
|
Hasretin debisinde boðulmaya hükümlü, intihara zorladýðýn, ateþe verilmiþ, sayfalar dolusu kadýnlýðýmý; külleriyle sovuryorum denize... Akýntýya kapýlan zerreciklerim, belki bir gün bulaþýr eline, yüzüne, tenine...
|
|
1242
|
|
|
|
Önce inkar edersin,hayýr dersin sonra kabullenme baþlar,Tanrý’ya inanmadýðýna lanet eder, bunlarýn hiç olmamýþ olmasýný istersin..Artýk çok geç der bir taraftan kalbin diðer taraftan bu iþin kimyasýný bozacak yollar arar aklýn... |
|
1243
|
|
|
|
Caným hep mutlu olacak deðil ya sonlar yapsana. Atsana beni cehennemlere senin cenetinde iþim yok. Susmasana konuþsana... |
|
1244
|
|
|
|
Aþklarý yaþamak her zaman çok kolaydýr ama o aþklarý sonsuza kadar taþýyabilecek bir kalbe sahip olmak her zaman göründüðü kadar kolay olmaz. |
|
1245
|
|
|
|
Belirsiz bir saat, yeniden dýþarý atýyorum kendimi.Aradýðýmýn ne olduðunu bilmeyen yada bilerek inkar eden gözlerle görüyorum cadddeleri. Seni mi arýyorum?
|
|
1246
|
|
|
|
Güneþin baþka iklimleri aydýnlatmaya, baþka gönülleri ýsýtmaya gittiði þu saatlerde, kâðýdý, kalemi elime alýp, seninle dertleþmek, yalnýzca sana yazmak ve yalnýzca seni özlemek geçiyor içimden. Sana yazmak. “Sana Seni Yazmak”. |
|
1247
|
|
|
|
Bitse de terk edemediðimiz sevgiler, ruhunun yerine bedeni ödünç kalan sevgililer |
|
1248
|
|
1249
|
|
|
|
Özlemek nedir diye düþündüðümde hep sen geliyorsun aklýma; özlemenin yitirmek olduðunu iþte o zaman anlýyorum. |
|
1250
|
|
|
|
gönderilmemiþ mektuplar.. |
|
1251
|
|
1252
|
|
1253
|
|
|
|
Yaþarýz ne için bilmeden farkýnda olmadan |
|
1254
|
|
|
|
rüzgar’a karþý bir adým daha atmýþtým. |
|
1255
|
|
|
|
... Ben bir hataydým... Annemin betnine düþtüðüm ilk günden, daha ceninken, henüz bir kan ve su pýhtýsýyken kocaman bir hataydým. Doðduðum gün, onu takip eden sonraki günlerde, emeklerken, yürürken, konuþurken, aðlarken, gülerken, susarken, dudaðýma dikiþ atýlýrken,.. hataydým ben. Okul sýralarýnda iyi öðrenci olurken, hep taktir alýrken, öðretmenlerimin bitmez övgülerine utanarak tebessüm ederken, talebeyken, kendimi geliþtirip hayata hazýrlarken,.. ben hep hataydým, kocaman bir hata... |
|
1256
|
|
|
|
Ne söylesem kar yaðýyor ellerine , gri yollara vuruyorum kendimi , kaybetmiþken saklýyorum kazananýn haksýz gururunu. |
|
1257
|
|
|
|
bu yazýnýn sahibi þimdi bu yazýyý okuyo ve inanýyorum bir gün beni anlayacak |
|
1258
|
|
|
|
içimizde boðulan çocuk kimligimizi, daha kabuklaþmamýþ yaralarýmýzý, sýðdýramadýðýmýz gözyaþlarýmýzý, cümleleþmemiþ çýðlýklarýmýzý, beni iþte... en çok da seni "protesto ediyorum" . |
|
1259
|
|
|
|
Ben seni kalemlerimde sevdim. Her kaðýda "sen" yazan o deðerli kalemlerimde sevdim. Bilmezlerdi sen kelimesini, her zaman "benli" cümleler kurardý. Sen geldin kalemim yeni bir kelime öðrendi. öyle sevdi, öyle büyüttü ki içindeki seni, dolup taþarcasýna... Bitmez tükenmez bir aþkla taþýdý seni. kaç kez düþtü ama pes etmedi... |
|
1260
|
|