• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1321
|
|
|
|
Doðada bazý sesler vardýr insan oldukça haz veren, dinlendiren. Dað baþýnda, ay ýþýðýnda türkü söyleyen kitabesiz bir çeþmenin þýrýltýsý. Çaðýl çaðýl akan bir dere. Cývýl cývýl kuþ sesleri , toprak kokusuna karýþan yaðmurun sesi… |
|
1322
|
|
|
|
“Benimle yaðmurda ýslanýr mýsýn?” diye sormuþtu adam.
“Yaðmurdan özür dilerim ama, asýl avuçlarýn, bereket çeþmesi” demiþti kadýn.
|
|
1323
|
|
|
|
sevgilinin not defterinden intizar ve sanci dolu mektuplar...........kirilganlik seremonisi....yinede herseye ragmen ufacik bir umut kirintisi.... |
|
1324
|
|
|
|
...ah celal- i ask,
nazli bir yar olasan,
bicare kalasan,
arasan bucak bucak goz bebeklerine dusmus ay’ in izdusumlerini..........
|
|
1325
|
|
|
|
Sana olan aþkýmý anlatýyorum krallýðýmý önüne sererek yalvarýyorum sana, anlasana... |
|
1326
|
|
|
|
Belki de alýþacaktýk her gece bir hayale sarýlýp uyumaya, benim bu hale sebep. Ama baðýþla hiç kimse beni böyle sevmedi.
|
|
1327
|
|
|
|
Bizi bazen saran geçmiþin hatýralarýna dair bir denemedir. |
|
1328
|
|
|
|
Bedenim diz çökerken toprak zemine, ruhumu þad eden nefesin çoktan aldý aklýmý, dualarým hayatlandý. Senin cümlelerinle kefeni yýrtan duygularým yolunu tuttu sana kanatlandý. Kader sevine dursun bizi geç karþýlaþtýrdýðýna lakin sen içimde biriktirdiðim ve bekareti bozulmamýþ aþk inancýmýn duvaðýný kaldýrýp alnýndan buselendirensin. Unutma unutama diye, en soðuk kýþlar da bile Temmuz sýcaðýnda kalasýn diye yüreðinden öpüyorum seni. Dudaðýmýn deðil yangýnýmýn izi kalsýn, varsýn tadýn damaðýmda kokun üzerimde miras kalsýn... Sen AÞKSIN, AÞKIMIN CAN BULDUÐU ADAMSIN...
|
|
1329
|
|
|
|
gönderilmemiþ mektuplar.. |
|
1330
|
|
|
|
Umudun ve umutsuzluðun arasýnda kalmýþ bir insan...ve kaybolan, uzaklaþan sevgilinin ardýndan inanç çerçevesi içinde bir ARAYIÞ... |
|
1331
|
|
|
|
AÞK a dair bir yazý,hayatýmýzýn vazgecilmezlerinden olan AÞK ýdilimiz dondugunce anlatamaya calýsacagým..
|
|
1332
|
|
|
|
Günler günleri telaþla kovalýyor, aylar aylarý takiple kapatýyor. Fakat yüreðim yýrtýldýðý, rüyalarým kýrýldýðý halde yine yoksun. Yoksun kalan hicran derdimle, sensizlik sessizliðinde karanlýðýn giysisini giyen gölgeni arýyorum. |
|
1333
|
|
|
|
Baþka dillerde bir adresi soruyorsun. Biliyorum ama nasýl anlatacaðým. Hangi kanat açýþýna sadýk kalýr onca þiir. Belki sen.... Belki ben...Belki avucumda ki kelebek...Belki aþk... |
|
1334
|
|
|
|
Mutluluk sensin, mutsuzluk da. Su þýrýltýsý da sensin, boðulmak da sensin. Bir çocuk sevinci yaþarým yanýnda. Her daim can diye dolaþýrsýn damarýmda. Ey sevgili beni lüks arabalar içinde görmek istersin. Dersin ki bu araba bile sana yakýþmaz, sana jip almalýyým. Kafaný sen benle bozarsýn, ben seninle. Ey sevgili bizi kim tamir edecek söyler misin? Beni gülümserken seversin ama dersin ki ben senin kötü tepkilerini, kusurlarýný ve yanlýþlarýný da özlerim. |
|
1335
|
|
|
|
duygularýmýn sarkacýnda gidip geldiðim her gece kadar venüs, her ateþ kadar marsým ve yine birbirine zýt benlerin kavgasýnda uyum ararken, bir sana bir Yaradana yakarýyorum... |
|
1336
|
|
|
|
masaldan kovulmuþ bir kül kedisi karakterini yaþýyor benliðim. ve hala içimden bir ses: 'gel artýk' diyor sana!!!
|
|
1337
|
|
|
|
O kadar büyük geldi ki bedenin, sýðmadýn cümlelerime... |
|
1338
|
|
1339
|
|
|
|
Acýlarýn yarýnlarda müjde kokan ciceklerdi..Düsünsene karlarýn altýndaki citlenbikleri...Aylarca toprakla kar arasýnda kalýrlar..Ama içlerinde hicbir zaman umutsuzluguna yenilmezler |
|
1340
|
|
|
|
Kýrýk bir gülüþ’sin sen
Þahikalardan beri
Uyanmadan
Çizen hayatý. |
|