• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1381
|
|
|
|
BÝZÝM SEVDALARIMIZ HEP FARKLIDIR... SÝSTEMEM ÝNAT; |
|
1382
|
|
|
|
Sonra ben hep bekledim
Bekledim
Biten cümleler hiç özletmedi, için de sen geçenler hariç… |
|
1383
|
|
|
|
Ýç dünyamýn derinliklerini, sevgiliye çaðrýyý, karanlýklardan kurtulup maneviyatýn, Allah'ýn ilminin nuru'na kavuþmayý isteyiþim, özleyiþim... Yazýnýn derinlerinde gizli bir serap, derinlerin de ötelerinde gizli bir hakikat... Allah Dostu Manevi, rahmani, insani güzellikleri de yardýma çaðýran, yalansýz, çarpýtýlmamýþ, tertemiz hakikatin Aþk'ýný anlatan, içerisinde farklý muhteviyatlar barýndýran bir yazý... |
|
1384
|
|
|
|
Ömür þemsiyesini açsak da hasretinin hafakan çýðlýklarýnda üþüyecek yüreklerimiz..Üþüsek bir serce edalý yangýnlarda ýsýtacaðýz düþlerimizi..Bu dünya' ya hasreti ekip, Ahirette gözlerine ektiðimiz sevdayý biçeceðiz. |
|
1385
|
|
|
|
Uyan/ma... Efsun'larýndan...
|
|
1386
|
|
|
|
Siyah kayada baþlamýþtý mavi düþler. Düþ meleðinin kanatlarýnda dolaþsa da renginde kalamadý. Karanlýk çöktü çekim bitti. Uyanmýþtým. Güzel düþler kýsa sürermiþ ama film yarým, Jön yalnýz kalmýþtý .
|
|
1387
|
|
|
|
Soðuk havalarda kalbinin gülücüklerine konuyorum bütün korkularýmla. |
|
1388
|
|
1389
|
|
|
|
düþe düþtüm
ardýndan gerçeðe aydým
ama anladým ki
sen zaten görebileceðim en güzel düþsün ...
|
|
1390
|
|
|
|
Senden son ricam, beni artýk tartma... |
|
1391
|
|
|
|
ya çýk hayatýmdan ya da kal |
|
1392
|
|
|
|
Aþk iki kiþinin hem baþrollerini paylaþtýðý, hem de figüraný olduðu bir oyundur...Baþrolde olduðunu zannederken insan, yan rollerden birinin kahramaný olduðunu fark ediverir keskin bir sýzýyla. Terk eden rolünü çok iyi oynayan bir oyuncunun karþýsýnda, elbette terk edilen olacaktýr senaryonun acýmasýz tuzaðýnda...
|
|
1393
|
|
|
|
Savunma gücü yoktu. Engelleme hakký yoktu. Durumu deðiþtirme þansý yoktu. |
|
1394
|
|
|
|
Tam o ana denk düþtü, gözlerimin gözlerine demir atýþý; takýlý kalýp da göz bebeklerine...
Saniyelerce, dakikalarca seyretmek istedim...
Hüzün çöküp de kucaðýmýza baðdaþ kurduðunda; herþey bir kondöktürün düdüðüne üfürmesi gibi soðuktu. |
|
1395
|
|
1396
|
|
1397
|
|
|
|
Hatýrlýyor musun senden önce kör topaldým ben, denizlerinde yürüttün beni. Yarý çýplak gövdeydim ben , yüreðinin sevda gömleðini giydirdin bana.Dilsizdim..Umut cümlelerini doladýn dilime..Tanýmsýzdým bir o kadar hüviyetsiz...Kimliðini “ mevcudiyetime “ adadýn sen..Senden önce yoktum.Vardým da yoktum aslýnda..Ya da sureti “aslýna “ teveccüh eden bir adamdým ben. Gölge oyunlardan bir figüran. Adressizdim. Sokaklarým yoktu kaldýrým taþlarýmdan öte..Ama sen yüreðinin baþkentinde aðýrladýn beni..Þimdi bu sevdayý çýktýðý komadan çýkarma zamaný. Tut ellerimi bulutlarý tutar gibi. Kapat gözlerini..Sabah uyandýðýnda hiçbir þey olmamýþ gibi sesime uzan.. |
|
1398
|
|
|
|
Teyzemin ölümünden sonra hissettiklerim. |
|
1399
|
|
|
|
Rasyonel dünyanýn ince sýzýlarýný üstlenmiþ yüreklerin çýðlýklarýný duymadan yaþayýp giden güruh!
Hakikati sýnamadan inanan saf ruhlarýn sürüklendiði uçurumlarýn inançsýz yaban çiçeklerini sular mýsýnýz?
|
|
1400
|
|
|
|
Bir parçasýný yakalayabiliyorum yine kaçýyor, gizleniyor kara bulutlarýn arkasýna. Ama benim gecelerimde ona ihtiyacým çok |
|