• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1381
|
|
|
|
hava soðudu, gözleri hala sýcak.. tek yaratabildiðim göz yaþým.. iki sevenin ayrýlýþý.. |
|
1382
|
|
|
|
Ýç dünyamýn derinliklerini, sevgiliye çaðrýyý, karanlýklardan kurtulup maneviyatýn, Allah'ýn ilminin nuru'na kavuþmayý isteyiþim, özleyiþim... Yazýnýn derinlerinde gizli bir serap, derinlerin de ötelerinde gizli bir hakikat... Allah Dostu Manevi, rahmani, insani güzellikleri de yardýma çaðýran, yalansýz, çarpýtýlmamýþ, tertemiz hakikatin Aþk'ýný anlatan, içerisinde farklý muhteviyatlar barýndýran bir yazý... |
|
1383
|
|
1384
|
|
1385
|
|
|
|
Ömür þemsiyesini açsak da hasretinin hafakan çýðlýklarýnda üþüyecek yüreklerimiz..Üþüsek bir serce edalý yangýnlarda ýsýtacaðýz düþlerimizi..Bu dünya' ya hasreti ekip, Ahirette gözlerine ektiðimiz sevdayý biçeceðiz. |
|
1386
|
|
|
|
Sonra ben hep bekledim
Bekledim
Biten cümleler hiç özletmedi, için de sen geçenler hariç… |
|
1387
|
|
|
|
Aþk iki kiþinin hem baþrollerini paylaþtýðý, hem de figüraný olduðu bir oyundur...Baþrolde olduðunu zannederken insan, yan rollerden birinin kahramaný olduðunu fark ediverir keskin bir sýzýyla. Terk eden rolünü çok iyi oynayan bir oyuncunun karþýsýnda, elbette terk edilen olacaktýr senaryonun acýmasýz tuzaðýnda...
|
|
1388
|
|
|
|
Sana gelseydim ve bitseydi bu amansýz hastalýðým!
|
|
1389
|
|
|
|
Savunma gücü yoktu. Engelleme hakký yoktu. Durumu deðiþtirme þansý yoktu. |
|
1390
|
|
|
|
ya çýk hayatýmdan ya da kal |
|
1391
|
|
|
|
Senden son ricam, beni artýk tartma... |
|
1392
|
|
1393
|
|
|
|
Soðuk havalarda kalbinin gülücüklerine konuyorum bütün korkularýmla. |
|
1394
|
|
|
|
Oysa ben sana vurulmuþtum. Neden bu kadar silah bana çevrildi anlamýyorum? Sen yanýmdayken tek düþmaným akýp geçen zamandý. Neden herkes beni topun aðzýna sürüp, bir yere fýrlatmak istedi, neden senden ayýrmak istedi? Neden sana olan sevgim baþkalarýnda nefreti ateþledi. Oysa yandýðým sadece sendin.
Tuttuðum el seni |
|
1395
|
|
|
|
Rasyonel dünyanýn ince sýzýlarýný üstlenmiþ yüreklerin çýðlýklarýný duymadan yaþayýp giden güruh!
Hakikati sýnamadan inanan saf ruhlarýn sürüklendiði uçurumlarýn inançsýz yaban çiçeklerini sular mýsýnýz?
|
|
1396
|
|
|
|
Hatýrlýyor musun senden önce kör topaldým ben, denizlerinde yürüttün beni. Yarý çýplak gövdeydim ben , yüreðinin sevda gömleðini giydirdin bana.Dilsizdim..Umut cümlelerini doladýn dilime..Tanýmsýzdým bir o kadar hüviyetsiz...Kimliðini “ mevcudiyetime “ adadýn sen..Senden önce yoktum.Vardým da yoktum aslýnda..Ya da sureti “aslýna “ teveccüh eden bir adamdým ben. Gölge oyunlardan bir figüran. Adressizdim. Sokaklarým yoktu kaldýrým taþlarýmdan öte..Ama sen yüreðinin baþkentinde aðýrladýn beni..Þimdi bu sevdayý çýktýðý komadan çýkarma zamaný. Tut ellerimi bulutlarý tutar gibi. Kapat gözlerini..Sabah uyandýðýnda hiçbir þey olmamýþ gibi sesime uzan.. |
|
1397
|
|
|
|
Teyzemin ölümünden sonra hissettiklerim. |
|
1398
|
|
|
|
Ben senin günahlarýnda közlenmeyi, ben seni yorgun akþamlarýn çið tanesi düþmüþ sabahýnda seni özlemeyi seni beklemeyi ve gözlerini güneþin sýcaklýðýnda hayal etmeyi sevdim. Gözyaþlarýnýn göðsümün kuru topraklarýna yaðmur diye düþüþündeki ýslaklýðýný sevdim. Hayallerinde olmanýn güzelligini onur bilip saçlarýn rüzgarla savaþýný, hayata sýmsýký sarýlýp acýyla inatlaþmasýný sevdim. KISACASI; BEN SENÝN YÜREÐÝNDEKÝ HAYATI VE GÖZLERÝNDEKÝ DURULUÐU SEVDÝM..
|
|
1399
|
|
|
|
düþe düþtüm
ardýndan gerçeðe aydým
ama anladým ki
sen zaten görebileceðim en güzel düþsün ...
|
|
1400
|
|
|
|
Ya hiç öðrenemeden beni gidersen. Artýk arada bir bile olsa seni göremezsem...Korkuyorum.. |
|