• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1461
|
|
|
|
|
KELİMELER
RUHUN SES TELLERİNDEN GEÇMİŞ HALİDİR.
O NEFES SADECE EŞ RUHUNA ÜFLENMELİDİR.
|
|
1462
|
|
|
|
|
Sensizlik varken hangi güneş ısıtır hasretinin gözyaşlarını ? Hangi ateş susturur dilimdeki kanayan kelimeleri ? |
|
1463
|
|
|
|
|
özlemle aynı çatı altında bir ömür yaşar aşk! |
|
1464
|
|
|
|
|
askla ılgılı kısa bı deneme |
|
1465
|
|
|
|
|
Darağacına astığım hasretini gözlerindeki ışıkla, karanlık uykulara emanet diye bıraktığım üşüyen tenimi sesindeki sıcaklıkla gecenin dar vaktinde uyandırmak dileğimle..Yoksa yüreğini yolla nefesimi hayattan kesecek kör bıçağım olsun sevgin.Yoksa gözlerini yolla daracağım olsun kirpiklerin..Yolla ki, senin kollarında ölmeyi yüreğim onur bilsin.. |
|
1466
|
|
|
|
|
Zaman kendini kovaladı. Mevsimler geldi çattı. İklimlerin dengesi bozuldu. Yazları bile üşür oldum. Hoş, gidişinden sonra hep üşüdümya. |
|
1467
|
|
|
|
|
Senden son ricam, beni artık tartma... |
|
1468
|
|
|
|
|
günlük tarzında aklıma gelen iç seslere anlık verilen cevaplar. Bir direniş yazısı bence bu. |
|
1469
|
|
|
|
|
............Ah, sarkilar, yine dem vuruyorsunuz ayriliktan. Hani bir sarki vardi, neydi o? Evet hatirladim!
"coktan unuturdum ben seni coktan,
ah bu sarkilarin gozu kor olsun"
Yazan dogru yazmis, kim ne derse desin....
|
|
1470
|
|
|
|
|
Dudağında bir gelincik, kuşlarımın ayak perdesini boyardı.
Hasta kaburgamın iniltisini kucaklayarak, gelişini seyretmiştim evvelce.
Biliyorsun,
Ben de biliyordum herşeyi... Kulaklarımızı tıkadık,
Seyyah bir şimşek rast gelir; dağlı yüzümüzün resmini çeker sandık... |
|
1471
|
|
|
|
|
Güneşin gecikmesine kızıyorum. |
|
1472
|
|
|
|
|
Neşelerim gideli çok oldu, elimde hüzün tanecikleri. Sevgiler yerine kalbime kül doldu, ardımda geçmişin parmak izleri. |
|
1473
|
|
|
|
|
Biliyorum ne diyeceğini, binbir dereden su getireceğini, o nedenle sen sus, hiçbir şey söyleme, sus sevgili... |
|
1474
|
|
|
|
|
Önce sessizce yüreğine al beni. Bir duygu yap beni. Bir imge olayım ardından düşüncelerinde, şiir diye yaz beni. Notalarla süsle beni ey yar. Al eline kemanı çal beni. Hangi şarkıysam gecelerinde, dudaklarından o tatla haykır beni. Kelimelerinin içinde kalayım ey yar. |
|
1475
|
|
|
|
|
Bir yürek davasına düştüm ben bu yokluk belasına. Sevgisiz yaşayanlar nasıl yaşıyor peki? Kalbi yerine aklını çalıştıranlar nasıl mutlu oluyor peki? Aklım ermiyor benim bu ince hesaplara, kalbim sevilmeyince aklıma selam bile vermiyor hatta. |
|
1476
|
|
|
|
|
Bekâretimi verdiğim o gözlerinden başka, değmediyse yüreğim hiçbir tınıya, bu aşkta günah aramak neden?
Adı konmamış ve konulamayacak bir ayrılık bıraktın bana…
Rüzgar!
Dinseydi dinerdi işte!
|
|
1477
|
|
|
|
|
Derler ki!
Hayatın en hüzünlü anı mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın an dır.
|
|
1478
|
|
|
|
|
O gece iki isteği oldu... |
|
1479
|
|
|
|
|
Her nefesin uçurum çaresizliği gibi duvarlardan geri dönüyorsa ruhunun dehlizlerine, bırak ta yalnızlığın içinde büyüt beni. Kavuşmaların peçelerine sarılmış taş kundaklarında uyut beni. |
|
1480
|
|
|
|
|
“Acaba o şu an neyi düşünüyor. Beni mi, yoksa fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi!”
Tabi ki beni düşünüyor, gecenin üçünde ne fasulyası!
|
|
Anasayfa
