• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1461
|
|
1462
|
|
|
|
|
(bilki sensiz ölmeyeceğim… -“sensiz öldü!”, diyemeyecekler…) |
|
1463
|
|
1464
|
|
1465
|
|
|
|
|
Masalımıza cümleler kurmak direnişimdi, kocaman tanklarına karşı, avuç kadar taşlarımla...
|
|
1466
|
|
|
|
|
Var sanılan aslında her zaman yoktur. Bazen yanımda dediğin aslında çoktan yok olmuştur. |
|
1467
|
|
|
|
|
Doğrularım vardı eskiden hayata dair, aşka dair, senden sonra hepsini sorguya çekiyorum...Yüreğime kilit vurdum, kanlı yaşlarımı geçmişte bıraktım, sadece seni düşünürken akıtabiliyorum.... |
|
1468
|
|
|
|
|
Yalana olan tutkunun verdiği hazlara bulanmış insanlığın yitirilmişliği canlandı kapımda. Yalanın içinde yok oluşun hengamesi dürüstlüğün bitiş noktasına denk getirilmiş. İnsan olmanın anlamı yalanla yaşayabilmeye eş değer olmuş |
|
1469
|
|
|
|
|
Zaman gecenin bilmem kaçı, yağmurlu bir gece, aklımda sevdiğim... Yazılır yine bir aşk feryadı gözünü seveyim... |
|
1470
|
|
|
|
|
Var sanılan aslında her zaman yoktur. Bazen yanımda dediğin aslında çoktan yok olmuştur. |
|
1471
|
|
|
|
|
Sen sakın doğum günümü kutlama
Benim doğum günüm
Senin bana geldiğin gün bir tanem |
|
1472
|
|
1473
|
|
|
|
|
düşe düştüm
ardından gerçeğe aydım
ama anladım ki
sen zaten görebileceğim en güzel düşsün ...
|
|
1474
|
|
|
|
|
Canımdan can gidiyor. Bir anne’nin canından can gibi gidiyorsun. Dilimden düşmeyen dualara, Allah’a sığınıyorum. İçine biraz huzur işliyorum./Dualar ziyan. |
|
1475
|
|
|
|
|
Yine bıraktığım gibi simsiyah mı saçların
Dışarı çıkarken taktığın beren duruyor mu
Ya elinden çekmediği kalmayan telefonun
Yenisini aldınmı yine |
|
1476
|
|
|
|
|
Demlenmiş duygularım, belki yine uyanırım... Çakılırım en derin boşluğuma, belkide acı tebessümle aynada suretimi izlerken yine yanılırım.
Uyu... |
|
1477
|
|
|
|
|
Hiç düşünmemiştim, yorgun nefesimde seni hissedemeyeceğimi. Oysa ki kayıp bir şehri keşfetmek gibiydin sen. Her basamağın yepyeniydi benim için. Sormuştum seni dağlara, sonra nehirler söylemişti selamını bana. Çiçeklerde arıyordum seni |
|
1478
|
|
|
|
|
Dudaklarından süzülen sigara dumanın arasında ben gökyüzünün en güzel bulutları seyrettim. Gülüşlerinde hep " sevgi Cennetinin " gökyüzüne kanatlanan kelebeklerini gördüm, gözyaşlarında ise kendimi ve ezikliğimi gördüm. Yetimliğimi senin yüreğinde unuttum..Lakin artık susuyorum. Kelimeleri yüreğimde ezip son kez susuyorum. Dilime senli anılarımı yüreğime gömüp varlığının huzuruna gidiyorum.. Bu aşkın sevaplarını sana bırakıp günahlarını sırtıma giydirip seni " sensiz " yaşamaya gidiyorum.
|
|
1479
|
|
|
|
|
Acaba bunu hesaplayabilir miydi matematik dehaları? Beynimizin ne kadarı aşkı sorguluyor, aşkı kurguluyor, bizi karanlık bir kuyuya itip yankılanan kendi sesimizden korkmamızı sağlıyor? Aklımızın hangi bölümü ile sever, aniden çıka gelir, aşka rehin ve rehineler alır, sonra hangi bıkkınlık ile terk ederdik o cennet bahçesini. Ama aşkın matematikte bir karşılığı yoktu ve ben olasılıklar ile zihnimi bulandırıp aşkımıza ihanet ederken bile olasılık hesaplarını sevmiyordum.
|
|
1480
|
|
|
|
|
Derler ki!
Hayatın en hüzünlü anı mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın an dır.
|
|
Anasayfa
