• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1841
|
|
|
|
Önceye ve sonraya dair tüm keþmekeþlerin arasýndan sýyrýlýp, sana hiç dokunmadan, sana hiç bakmadan, gözlerine aþkýn týlsýmlarýný koymadan, konuþmadan ve susmadan sadece seni sevmek mabedinde ilahiler dinlemek istiyor caným. |
|
1842
|
|
|
|
Saat sensizliði çok geçe artýk... Dönülmez sabahýn tan yerindeyim...
özlemin gözlerimden aktýðý vakit... aklýma yol verdim, kalbim sende kaldý |
|
1843
|
|
|
|
Gerçek bir olaydan esinlenilmiþtir |
|
1844
|
|
|
|
Sevginin kocaman kucaklamasýný bir avuca sýðdýran, sonra da buruþturup atanlara |
|
1845
|
|
|
|
Yazmayaca ým artýk.Eskimeyen yazýtlar var hala yüregimde onlarýda istanbula saklýyorum.Ýstanbuldur benim yüreðim.Bogazýn sularýnda saklýdýr serencamlarým umutlarým.Bakýþlarýmda gam,gözlerimde buðu.Yazmasam kýzmaz istanbul.Yazmasam gönül koymaz.Gitmeler ka |
|
1846
|
|
|
|
aniden biletini kestim en eski arkadaþým gözlüklerimin... |
|
1847
|
|
|
|
Saymadým kaç dünya oldu
Üstüme serpilen ölü topraðýnýn aðýrlýðý |
|
1848
|
|
|
|
Uyku gözlerimden akýyordu. Kulaðýmda, yine seslerin en güzeli, düþe(yazdým) kendimi... Gecenin, garip bir türküsü var. Duymak denilen eylemin, hakkýndan gelenlerin kulaðýna çalýnýyor. Uyku, düþe sarýlmýþ; gecenin ninnisi ile seyrediyor. |
|
1849
|
|
|
|
Seni bilenler seni soruyorlar arada. O çok sevdiðin gözlerimin içine bakýp “unuttun mu” diyorlar. “Unuttum” diyorum gülümseyerek.
|
|
1850
|
|
|
|
Afrodizyak etkisiyle kokusu insanýn aklýný baþýndan alýrken; fazlasý her zaman kalbi yorar sýkýþtýrýr nefesini daraltýr. Ama insanoðlu vazgeçmez aþktan. |
|
1851
|
|
|
|
Kalkýp gitmenin vakti gelmiþtir. Ayak niyetine taþýdýðým uzuvlar, elbet beni bir yere kadar götürür. Bu kaçýþým ne açlýðýmdan ne de susuzluðumdandýr. Ah sevgili bu gidiþim senin o gözlerindeki derinlikte boðulmamak içindir. Ey sevgili bana bir daha bakarsan, ölürüm diye korkarým. Ne açlýk ne de susuzluk, senin süründürücü ve öldürücü bakýþtan daha fazla beni mahvedici olabilir. Seninle göz göze gelmek, tsunami dalgalarýyla burun buruna gelmek gibidir. |
|
1852
|
|
|
|
Sensizliðin hain kýþýný yaþýyorum... |
|
1853
|
|
1854
|
|
|
|
“Ýnsan kendini anlatamaz
Bir þiire düþmeden önce”
|
|
1855
|
|
|
|
Gözümün karasýnda, þehrimi aydýnlatan hayat felsefem. |
|
1856
|
|
1857
|
|
|
|
Aþký açýklamak herkes için mümkün müdür? |
|
1858
|
|
|
|
Önce sessizce yüreðine al beni. Bir duygu yap beni. Bir imge olayým ardýndan düþüncelerinde, þiir diye yaz beni. Notalarla süsle beni ey yar. Al eline kemaný çal beni. Hangi þarkýysam gecelerinde, dudaklarýndan o tatla haykýr beni. Kelimelerinin içinde kalayým ey yar. |
|
1859
|
|
|
|
Ýçimizdeki en güzel þeyi yok ediyor,sonrada onu bulabilmek için yollara düþüyoruz...biz insanlar ne kadarda aptalýz! |
|
1860
|
|