• ÝzEdebiyat > Deneme > Unutulamayan Dönemler |
221
|
|
|
|
|
hayat görev gibi yaþanýyor çoðu zaman, o yüzden
bir de biz görev olmayalým baþkalarýnýn yaþamlarýnda gerçek sevgi olduðunda paylaþýlsýn istiyorum sevdalarýn tadý bozulmadan
|
|
222
|
|
|
|
|
Benim babam bana benzerdi çünkü.Yufka yüreklinin,aðlancýnýn biriydi iþte!.. |
|
223
|
|
|
|
|
Gurbetten bir tren kalkýyordu;memleketin ilk istasyonunu özlemle bekleyen bir adam sabýrsýzlanýyordu eðilip öpmek için topraðý.Bir telefonla baþlamýþtý herþey,af çýkmýþtý yurdunda ve sona ermiþti sürgünlüðü.Sürpriz yapacaktý,kapýyý çalýp girecekti evine ve bitmek bilmeyen hasret tüketemeyecekti artýk ciðerlerini... |
|
224
|
|
|
|
|
. ..þimdi her öðretmen vedasýnda siyah önlüðünün içinde toparlak yüzlü bir çocuðun gözyaþlarýnda bir beyaz yakalýk ýslanýr. ..
|
|
225
|
|
|
|
|
Küçük kasabamda küçük insanlara inat, dik, keskin, sivri ziryeye týrmandým. Ve tüm kente "Savaþa Hayýr" diye haykýrdým! Soluðum kesilene, damaðým kuruyana dek... Yazýk ki aþaðý indiðimde kimsenin beni duymadýðýný anladim. Hain rüzgar! Tüm kelimelerimi yut |
|
226
|
|
|
|
|
Þimalsiz beslenir yüreðin...
|
|
227
|
|
|
|
|
Gidiþler, sürgün...
Kalýþlar, kaybolmak... |
|
228
|
|
|
|
|
Bilir misin sen sevgili sensizlik nedir anlayabiliyor musun hayatýn sensiz ne kadar çekilmez olduðunu bir o uçurumda bir bu uçurumda beni götürmeni bekliyorum. |
|
229
|
|
|
|
|
Seni, senli zamanlarda býrakmayý isterdi kalbim. Baþaramadý... Bir zamanlar gözünün görmesine tahammül edemediðini, sonra sesini duyamayýnca göz yaþlarý ile aramadýn mý? Sayýsýný bile bilmediðim 365 günleri bir kalemde silip atmaya mý çalýþýyorsun sen? Yapabilir miyim sanýyorsun senli günleri gördükten sonra sensizliði... Dayanabilir mi bu yürek, sensiz 365'lerce gün ve geceye... |
|
230
|
|
|
|
|
Kýzýmýn varlýðýný ilk öðreniþ ve ilk duygular... |
|
231
|
|
|
|
|
Ellerim duvarlarý taþýyor ve göz yaþlarým duvarlardan…
Silemiyorum, yanaklarýmdan süzülüp düþerlerse üstüne, üþüyebilirsin… En çok bundan korkuyorum…
|
|
232
|
|
|
|
|
Sokaktaki mutsuz ve ciddi suratlardan biriyim. Ruhlarýný gözlerinde taþýyanlar azaldýðý için insanlarýn gerçekliklerini görmek o kadar zor ki...
.........
Nereye gittiler diye sormanýn da o kadar anlamý yok belki .. Yaþlandýlar , ezildiler ve çocuklarýn |
|
233
|
|
|
|
|
Okurken son mektubunu gördüm ki kurumamýþ mürekkebin hala taptaze,topraðýn altýna uzansa da bedenin,biliyorum;yakamozlarý barýndýran ruhun hep sen gibi düþünenlerin yüreðinde... |
|
234
|
|
|
|
|
Neden gibi çeþitli sorularý sordukça, sorular birbirini kovalamaya baþladý. Nasýlda günler haftalarý, haftalar aylarý takip ederken acýsýyla, tatlýsýyla geçirdiðim günler geçmiþin derinliklerine gömüldü. Gömüldükçe de unutulup gittim... |
|
235
|
|
|
|
|
Onlar da annelerinin ciðerpâreleriydi. Onlarýn da muratlarý,gönülleri ,gönüllüleri vardý… Devran öyle bir devrandý, an öyle bir andý. Taze civanlar, fidanlar ateþlerde yandý.
|
|
236
|
|
|
|
|
yüreðimdeki sesi duyabiliyor musun küçük çocuk? |
|
237
|
|
|
|
|
Daðlara kaçýrýlan kýzlarýn yaþadýklarýný yaþatacaklardý ona... |
|
238
|
|
|
|
|
Bazen öyle bir anlar vardýr ki, insanýn hayatýnda bazen bir þiir yazar rahatlarýz gün içerisinde, bazen de dost ararýz dertleþecek belki de bir sigara tüttürecek |
|
239
|
|
|
|
|
güneþli bir günü pembeye dönüþtürecek bir düþ zamanýmýz bile yok bizim... |
|
240
|
|
|
|
|
Acým acýnla birleþti... Büyüttü içindeki yangýný... Hiç doðurmasaydým dedin mi? KEÞKE dedin mi? |
|
Anasayfa
