|
Yeni Tespih
(Mehmet Dönmez) 20 Ocak 2003 |
Umut |
| |
 Yüzü gibi hüznü de solmuþ /
Artýk ne aþk var /
Ne de kahretmiþlik /
|
|
|
Anlar mýsýn?
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Sevgi bazen, onu doðuran kiþide çok sancý býrakmýþsa özellikle, "Ben doðdum!" diye baðýrmakta zorlanabilir. Bu gibi hallerde, konuþmanýn dýþýndaki iletiþim araçlarý devreye girer ya da sýk rastlanan bebek ölümleri gerçekleþir. |
|
|
Bendeki Ýktidar
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaþam |
| |
 "Bu zindan, bu kýrgýn, bu can pazarý/ Macera deðil/ Sardýðým topraðýmýn altýn sabrýdýr/ O sert, erkek hüznüdür lahza baþýnda/ Cýgara deðil..." /
[[SA]] Ahmet Arif |
|
|
Yalnýz Dost
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Didaktik |
| |
 " Dört yaným puþt zulasý/ Dost yüzlü/ Dost gülücüklü/ Cýgaramdan yanar/ Alným öperler/ Suskun, hayýn, çýyansý..." /
[[SA]] Ahmet Arif |
|
|
Gece
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Bireysel |
| |
 Keþke beni uðruna terkettiðin adam /
Aþþaðýlýðýn teki olmasaydý |
|
|
Geceler Fena
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaþam |
| |
| Ýçin için eriyen bedenini, /
Görmezsin /
Gecenin büyüsünde gizlenen /
Uzun vadeli bir intihar içindeki kendini /
|
|
|
Güven
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaþam |
| |
| Son metredesin oka /
Daðýlacak suratýný buruþturmansa boþuna /
Fayda etmez korkaklýk |
|
|
Kabuklaþan Yara
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Bireysel |
| |
| Sýfýr ciltli, korsan baskýlý /
Romanýn kahramaný, /
Ýçimde kanayan /
Þimdi kabuklaþmýþ yara /
Artýk ne yapabilir? /
|
|
|
Tespih Tanesi
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaþam |
| |
| Omuz omuza durduðumuz /
Bizi baðlayan ipin özlemindeyiz /
Ve en kötüsü kendimizden bihaberiz |
|
|
Yaþamla Ölüm Arasýnda
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaþam |
| |
| Ayraç: "Yaþamak tek ve hür/Yaþamak bir orman gibi kardeþçesine" ya da yaþanasý güzelim dünyada ölümsemek |
|
|
Zaman Daraldý
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Bireysel |
| |
| Hayata tahammül eder, /
Normal hacmimize döner miyiz? /
Zaman ferahlar mý? |
|
|
Merhaba Hayat
(Mehmet Dönmez) 26 Ocak 2003 |
Umut |
| |
| Olabildiðince sarýl þimdi bana
Kucakla
Çünkü hayat!
Seni çok seviyorum! |
|
|
Umut
(Mehmet Dönmez) 28 Ocak 2003 |
Umut |
| |
| Bir kuþ olmak istedi /
Uçup kaçmak için /
Yaþadýðý sorunlardan |
|
|
Ýnsan, kendisini olumlu veya olumsuz yönde çok etkilemiþ bir olayý bile, üzerinden bir süre geçince ayný hassasiyetle anlayamýyor. Lise yýllarýnda sevgilisini gördüðü zaman dili tutulan bir insan, aradan yýllar geçtikten sonra o sevgiliye karþý hissettiklerini ne kadar hatýrlar, anlar? "Çok sevmiþtim" in ötesinde söyleyebileceði çok fazla bir þey olduðunu sanmýyorum. O zamanki yürek çarpýntýsýnýn þiddeti zamanla azalacaktýr kuþkusuz. Konuyu sadece aþka yormak istemiyorum, bu örnek hayatýn her alanýna uyarlanabilir. Beni ilk yazmaya iten, zamanýn çarklarý arasýnda ezilen ve minimum hacme doðru sýkýþtýrýlan geçmiþteki hissetmiþliðimi, hayatýn bu doðal saldýrýsýna karþý koruma içgüdüsüydü heralde. Geçmiþte yaþadýklarýmý hatýrladýkça kahretmek ya da "Ya ne iyi yapmýþým!" diye avunmak deðil kastettiðim, iyi ya da kötü her yaþanmýþlýðýn bir getirisi olduðum gerçeði. Ve ben bu gerçeði, yani beni, tüm bileþenleriyle bilmek zorundayým. Ýstediðim deðiþmek deðil; geliþmek. En ideal halime ulaþmamýn yolu kendime format atmaktan deðil,kendimi güncellemekten geçiyor.
Þüphesiz, bu yazdýklarým profesyonel bir yazarýn yazma sebebi olamaz. Ýyi bir yazarým gibi bir iddiam yok; ama bunlar beni ilk defa yazmaya iten sebeplerdi heralde. Yazabilme yanýmý ortaya çýkaran sebeplerdi. Þimdi yazdýklarýmýn hoþuma gitmesini ve þu anda kendimi yazar ya da þair olmaya aday olarak görmemi saðladýklarý için yazýyorum bunlarý.
|
|
