Halk kamere aþýk, kamer güneþe meftun.
Dediler ki; kamer güneþe aynadýr,
Ben ne edeyim, ne edeyim ben.
A be allame kiþi, ay güneþe ayna olsa idi,
Ne iþi olurdu gecede karanlýklarýn?
Kamer, güneþe bir iþaret ise,
Ya güneþ kimi iþaret eder?
cahüseyin
Ey sevgileri, sevgiler koparan güzel!
Ey Tanrýlarý, Tanrý inciten sevgili!
Þiir:
Dürüstlük bir þehirdir, ben de o þehrin
sultanýyým,
Onda kendim yaþayayým,
kendim öleyim, kendim korunayým.
Bir âþýk gerektir ki, bu sýrrý onunla birlikte öðrenelim
Gelip geçici güzelliklere
erenlerin gönül baðlamasý imkânsýzdýr
Ne kimsenin uþaðý, ne efendisi olur,
Ýnsaf et ki derviþin hoþ bir âlemi vardýr.
Meclisin neþesi üç þeyle gelir derler,
Bende hem þarap var, hem güzel var, hem ýþýk.
Feleðin bütün hallerini bilirler,
Onlar ki gerçeði arayan ve
yol gösteren erenlerdir
Fakat güzel huylarý dolayýsýyla
kimsenin perdesini yýrtmazlar.
Sanki, zamanenin gidiþini onlar yürütüyor.
Kimse aþk sýrrýna eremedi,
Eren de þaþkýna döndü.
Aþk ile uðraþmak çok çetin bir iþtir ama,
Senin gibi bir sevgili ile
gönül alýþveriþi pek tatlýdýr.
Aþk, bizim ölçümüze göre baþýmýzda deðil
iþin garibi bizim yükümüz
bineðimizin yükünden
daha aðýr .
Dilberlerimizin cemali,
güzelliði söz konusu olunca,
Biz ona lâyýk deðiliz,
o da bizim dengimiz deðil.
Diyorsun ki, benim mahmurluðumdan
yüzlerce küp parçalanýr,
Acaba bir koku almadýn mý ki,
bu derece sarhoþ oldun?
Ey sevgili bak bir kere
candan pek az bir þey kaldý
Bugün biraz daha derdimi çek!
Aþkýmdan hatýra ancak
kapýnda bir altýn tabak kaldý.
Gönlümü dava ettin ama,
yolunda canýmý da feda ettim.
Bundan daha büyük söz olur mu?
Üzerimizde bir hakkýn kaldý.
Anlamaz Leylâ yazýk âvâre Mecnun halini,
Halini Mecnun'un ancak sadece Mecnun bilir.
Bizi þehrimizden kovarlarsa ne çýkar?
Þehir dýþýndaki kýrlar bizimdir,
Beyit:
Dedim ki dikensiz bir gül koparayým,
Yahut yâri olmayanýn yâri olayým.
Beyit:
Nice sevgili, mest, baþý dönmüþ
Gözleri yaþlý olduðu halde kapýya geldi
Þiir:
Dilber gitmiþ, mum sönmüþ. Saki uyuyakalmýþ,
Can ver ki onun vuslatý bir daha ele geçmez,
Sermest olanlara þeriat kadehiyle bade verilmez.
Tecrid ehli erenlerin birlikte içtikleri mecliste,
Kendi nefsine tapan gafillere bir damla bile
verilmez.
Baharda yarin yanaðýndan uzak olunca,
Baðdan bana ne? Yeþillikle ne iþim var?
Baðdan yeþillik yerine nasýl diken koparýrsýn?
Buluttan damla yerine nasýl taþ yaðar?
Þiir:
Mumun pervanesi nuru arayayým derken,
Ýþi bozuldu, nur uðruna ateþe düþüp yandý.
.
Bilmiyor ki bu iþ tersinedir. Ateþe gider ama nura düþer.
Mýsra:
Testi, içinde ne varsa onu sýzdýrýr.
Þiir:
Hikmet ehli. erenlerin sözlerini araþtýrdým,
Onlardan her vadide, her þehirde bir destan
var.
Hepsi de gönül elinden feryada gelmiþler
Bu sözlerden þüpheye düþtüm
Kendi aklýmdan geçtim,
acele gönül tarafýna sefer ettim.
Onda da hiç boþ yer göremedim.
Bu gönül arif ile maruf arasýnda
çok kere sözcülük yapar.
Gönülün ne olduðunu gönül erleri bilir.
Gönülün kadrini her gönülsüz ve ruhsuz
ne bilsin?
Mýsra:
Bu gönül iþidir, kafa iþi deðil.
Þiir:
Lâle eðer þaþkýnca gülmeseydi.
Ýçindeki karanlýðý kim görürdü?
O her ne kadar kendi kanýna bulanmýþtýr
ama,
Bu da kara kalpli olmasýnýn cezasýdýr.
Þiir:
Akýl, kiþilerin baðýdýr, aþk bu baðlarý çözer
Akýl der ki, taþkýnlýk etme!
Aþk da teklifsiz davran, der!
Mýsra:
Dosta böyle yaparsan düþmana
ne yaparsýn?
Þiir:
Bir yerde yer yer sýzmýþ kanlar görürsen,
Bil ki benim gözümden damlamýþtýr.
Bir gün hayalin bana geldi
vuslatinin þarabiyle mest oldum
Uzun bir gece boyunca sarýlarak
yattýk,
sabahýn yüzü parlayýnca ayrýldýk.
Þiir:
Nergis gözlerime kötü bakýþlarla bakýyordu,
Onu kendi varlýðýnýn çemberinden görüyordu.
Þiir:
Geceye dedim ki uzan uzanabildiðin kadar.
Þimdi o dolunay uykudadýr.
Rubai:
Yüreðim aþk ateþinden kebap olmuþtur.
Çehremin rengi ciðer kanýndandýr.
Dostun dudaðýnýn suyu þarabýmdýr.
Artýk beni kýnamayýn;
bana akýl öðretmenin ne yeri var?
Þiir:
Dikkat et ki, onun vuslatý herkesin eline geçmez
Þeriat kadehinden sarhoþlara süt vermezler.
Orada dünya heveslerinden geçmiþ erenler
dem çeker
Kendine tapanlara tek bir yudum bile vermezler.
Þiir:
Diyelim ki, þüpheden kurtuldun en sonunda,
Taptýðýn þüphe putu yerinde durmaktadýr!
Þiir:
Aslanýn diþlerini açýk gördüðün zaman
Sakýn gülüyor sanma sana, o korkunç aslandýr.
. Þiir:
Güneþin ýþýðýna bir zarar gelir mi hiç!
Göremezse ne çýkar kör Yahudi’nin gözü?
.
Beyit:
Sevgilim bundan sonra bizden her ne iþitsen,
Artýk el açma bize, çünkü biz gittik elden.
Þiir:
Ey can bana bir görün bitmeden son nefesim,
Ýþimi çabuk bitir, artýk kesilsin sesim!
Þemseddin perende