Affet sadece kendini, gerisi ardýndan gelir! Affet önce kalbinin kýrýlmasýna, ruhunda yara açýlmasýna izin veriþini. Unut düþünme, bunlara aracý olan kiþileri. Sadece þunu bil ki her þey sende baþlar sende biter. Desem de biliyorum istesen de istesem de tanrýça da tanrý da deðilsin. Her sorunu oluþmadan engelleyemezsin. Ancak niyetinin, niyetlerinin farkýnda olmayý yaþam biçimin olarak seçebilirsin. Kendini gerektiðinde sadece baþkalarýndan deðil kendinden de korumayý bilmelisin.
Can dostum 8 saniyeye gidelim dediði zaman hakkýnda hiçbir fikrim yoktu. Anlatmaya baþladý. Bir cümlesini bile dinlemedim. Bu filmi hakkýnda hiçbir þey bilmeden izlemek istiyorum dedim. Hayatý önyargýsýz ve beklentisiz yaþama,duyumsama isteðimi bu film izlemek için de tercih ettim. Ve film öyle bir çarptý ki beni, can dostumun göðsünde aðladým. Öyle bir katalizör oldu ki bana, yapmak istediklerimi sorguladým. Yeni hayaller kattý yaþamýma. Bu hayallerimi hedef haline getirme isteðini aþýladý bana. Hayallerini zihninde görsel olarak oluþturmayý baþaramayan ben kendi eserlerimden oluþacak bir sergiyi bile filmin ýþýltýsýyla sarmalandýðýmda ruhumda hissedebildim. Yeteneklerimi anýmsadým onlarý hangi kaynaklarla hangi fýrsatlarla geliþtirip, onlarý var oluþuma katmaktan haz duyacaðýmý sorguladým. Ve adým adým ilerlemeye baþladým.
Bu öykü denemem can dostumun söylediði bir paragrafla baþladý. Sonra kelimeler içimden aktý. Þiirimsi – deneme- öykü karýþýmý bir yazý ortaya çýktý. Can dostum bana bir artý daha kattýn. Yine içimdeki saklý kelimelere çýkan yolu açtýn. Ýyi ki varsýn. Postacý bir mektup getirdi. Üzerinde ismim yazýlýydý. Gönderene baktým. Sevgilimin ismiyle karþýlaþtým. Bir anda aðzým kulaklarýma vardý. Yüzümdeki tebessüm yüzüme bir baþka yakýþtý. Zarfý açýp açmamak arasýnda kararsýz kaldým. Bana mektup yazmak adeti deðildi…
Yýllar önce Erol Amcam yazýlarýmýn bazýlarýný okuduðunda benden bir rica da bulunmuþtu. Hoþgörü ile ilgili bir yazý yazmamý istemiþti. Amcacýðým sanýrým biraz geç de olsa yaptým. Hoþgörü ile ilgili yazýmý sonunda tamamladým. Üstelik en özel can dostlarým olan sevgili anneciðim, babacýðým, biricik ablamýn hep yaþamlarýnda örnek olarak bana tanýttýklarý hoþgörünün sevinçlerininin tadýna yaþamýmda da bakmaya baþladým. Geçmiþimde bu günümde, þu anýmý paylaþan, geleceðimde tanýþacaðým tüm can dostlarým iyi ki varsýnýz. Ýz edebiyat yazarlarýna yeni katýlan Y. Aynur Öztürk’ ü size tanýtýrken can dostum olduðunu belirtmiþtim. Can dostlarýmýn yüreðimdeki, ruhumdaki yerini sizlere azýcýk da olsa anlatmak istedim. Bakmasýný görmesini bilirse. Kendinden kaçmazsa. Ýçten ve samimi olursa. Birey her an her yerde. Bir can dostla tanýþma þansýna sahiptir. Ýnsan yeter ki istesin. Karþýsýndaki bireyi olduðu gibi kabul etsin. Onda gördüðü güzellikleri. Onun kendisi için önemini. Ona hem sözleriyle hem de davranýþlarýyla hissettirsin. Gözlerden gelen anlayýþ kalbe ulaþtýðýnda ruhlar tanýþmaya baþlar. Ve o gözler artýk birbirini her gördüðünde iyi ki geldin iyi ki varsýn diyerek bakarlar.Benim için can dost: Yanýnda maskesiz olabildiðim. Yanýnda ruhumu çýplak býrakabildiðim.Kendimi ifade ettiðimde öncelikle kendi içseslerini susturup. Düþünce hatalarýndan hem kendilerini hem beni koruyup. Beni anlama niyetinde olan. Sorunuma çözüm bulmak yerine. Kendi sesimi, ruhumun sesini duymama destek olan. Kendimi tanýmama,anlamama kaynak olan. Kendi çözümümü kendimde bulmama rehber olan. Koþulsuzca sevildiðimi. Olduðum halimle hatalarýmla, yanlýþlarýmla kabul edildiðimi sezdiðim.Kendimi güvende, özgür, mutlu hissettiðim.Kendi oluþ anlarýný içlerinden geldiði zaman. Ýçlerinden geldiði þekilde benimle paylaþan. Zor zamanýmda yanýmda olan. Olamadýðý anlarda bile yanýmda olmayý istediðini bildiðim sezdiðim bireylerdir. Can dostlarým benim en büyük hazinemdir. Yaralarýmý gözlerinin önüne. Hatta yeri geldiðinde ayaklarýnýn altýna serdiðimde. Onlarý sevgiyle kucaklayan. Ne yaþarsan yaþa. Ne düþünürsen düþün. Ne hissedersen hisset. Ya da ne yapmazsan yapma. Sen benim için özel, önemli ve deðerlisin sözlerini. Bana ruhumda hissettiren bireylerdir. Yaralarýmýn üzerine basmamakla kalmaz. Sihirli parmaklarýnýn dokunuþlarýyla. Ýyileþmesini kolaylaþtýrýrlar. Ýçlerinden geldiði anlarda. Kendi yaralarýný benim avuçlarýma býrakýrlar. Þifa kadýnlar ve þifa adamlar sadece kendileri olarak. Olduklarý gibi sevildiklerini hissederek. Beraberce yaþam yolunda farklý merdivenlerde bir basamak yukarý çýkarlar.
Ýzedebiyat yazarlarýna yeni katýlan Can Dostum Y. Aynur Öztürk’ün sanatýndan ilham aldýðým þiirimsimi okuyan herkese teþekkür ederim. Y.Aynur Öztürk' ün ebru ve patenti kendisine ait olan özel bir teknikle hazýrlanan eserlerini facebook da Geri Dönüþüm Projesi olarak girdiðinizde görebilirsiniz.
Bu yazýnýn ne anlatmak istediðini bu defa tanýtmayacaðým. Bu gerçeði her an kelimelere dökebilseydim, bu yazý belki de oluþmayacaktý. Sadece þunu anlýyorum, bazý acýlarý insan kendini en iyi anlayacaðýný, kendine yardýmý dokunacaðýný düþünenlere bile durduk yere gidip söyleyemiyor, kelimelere dökemiyormuþ. Bu yüzden sevdiklerinizin sevdikleri ile ilgili kötü bir haberi, baþkasýndan duyduðunuzda ona beni neden aramadýn demek yerine sýkýca sarýlýn. Bu daha iyi gelecektir. Hatta o anda olay nasýl gerçekleþti bile diye sormayýn, ona o acýyý tekrardan yaþatmayýn. Bir arkadaþým, çok üzüldüm ve ne diyeceðimi bilemiyorum diyerek elimi tutmuþtu, ve bu gerçekten bir nebze de olsa iyi gelmiþti. Okuyan herkese çok teþekkür ederim. Ýlerleyememek canýmý sýkýyor sadece sýkmýyor ayný zaman da yakýyor da! Mazeretler üretmek, cesaretsizliðimin suçunu hep baþkalarýna yüklemek, kendimi içine týktýðým sürüncemenin sürüp gitmesine, týpký bir kara delik gibi ruhumun emilip tüketilmesine, sadece bir kabuk, bir deri-kemik, et yýðýný parçasý olarak yaþamama, gerçeklerden kaçmama, uykuya saklanmama, en mutlu halimde bile bir hüzün öbeðinin ortasýnda kalakalmama sebep oluyor. Yaþam yeni mazeretler üretmeme yardýmcý oluyor. Kelimelere dökemediðim hasretlere, gözyaþýmda saklayamadýðým acýlara, asla yaþamak istemediðim korkulara kapýlmama neden oluyor. Kaçýþ yöntemlerim çoðaldý, düþünmekten, söylemekten, yazmaktan, dile getirmekten paylaþmaktan korkuyorum. Günlerce iyi haber verebilmek için bekledim. Oysa þimdi umutlarýmýn tükendiði yerdeyim. Ýçim acýyor, kanýyor kalbim, seni þimdiden çok özledim. Ben büyümeyi hiç istemedim
Herkes acýdan kendi bildiði yöntemle kaçar ve acýdan kaçmak suç deðildir!
Türkiyedeki ve dünyadaki tüm çapulcular için. Benim için en deðerli çapulcular olan kalbimde yaþayan canýmýn içi babam, yaþamýmýn her saniyesinde iyi ki varsýn dediðim canýmýn içi annem ve her zaman yanýmda olan,elimi tutan canýmýn içi ablam için. Bana hayatlarýnýn ve hayatýmýn her döneminde insanlýðý çapulculuðu yaþatýp,öðrettikleri için.Yazýmda anlattýðým kadar dört dörtlük çapulcu olamasam da kalbinde, zihninde, ruhunda, sesinde, sözünde çapulculuðun izleri olan biriyim. Bir Çapulcu, Suskunlar Ordusundan Ayrýlan Biri
Bir çapulcu için insanlar, kardeþtir. Bir çapulcuya göre, insan onuru eþittir. Bir çapulcu diðerini, ötekileþtirmeyendir. Bir çapulcu, bir diðer çapulcunun fikrine katýlmasa dahi, onun fikrine, fikrini ifade ediþine saygý gösterendir.
Çapulcu olmak kolay iþ deðildir. Önceliklerini belirlemeyi gerektirir. Çapulcunun temel deðerleri anlayýþ, hoþgörü, empati, sevgi, saygý, eþitlik, özgürlük, adalet, barýþ üzerine inþa edilmiþtir. Bir çapulcu halkýn parçasýdýr. Bir çapulcu halkýn, tüm canlýlarýn haklarý için bedel ödemeyi göze alandýr.
Çapulcu olmak herkesin harcý deðildir, bir tercih meselesidir. Çapulcu olmak, kazan kazan, kazan yaklaþýmýnda olmayý gerektirir. Bir çapulcu yalnýz kendisinin, insanlarýn, hayvanlarýn haklarýnýn deðil, aðlayamayan aðaçlarýn, sesini çýkaramayan topraðýn, yardým çýðlýðý atamayan doða ananýn haklarýnýn da takipçisi ve bekçisidir.
Bir çapulcu söyleyecek sözü olan biridir. Bir çapulcu bilgi ve tecrübelerin ýþýðýnda kendi doðrularýnýn peþinden giden kiþidir. Bir çapulcu elini taþýn altýna koymayý seçen kiþidir. Çapulcunun gönül gözü açýk, vicdaný saðlamdýr. Bir çapulcu gerçeðe saygýlýdýr. Bir çapulcu, farklýlýklarýn zenginliðinden çoðalýr. Bir çapulcu geleceðe umutla bakandýr. Bir çapulcunun mayasýnda daha büyük çapulcularýn izleri saklýdýr.
Çapulcu olmak için bilmek yetmez, bilgiyi hayatýn içine iþlemek gerekir. Bir çapulcu suskunlar ordusundan ayrýlan biridir. Bir çapulcu savaþmak yerine barýþmayý tercih edendir. Bir çapulcu mizahla, sanatla, orantýsýz zekayla direnen kiþidir. Bir çapulcu herkesin bir hikayesi olduðunu ve bu hikayeleri duydukça geliþeceðini, deðiþeceðini, olgunlaþacaðýný güzelleþeceðini bilen kiþidir.
Bir arkadaþýmýn yazýsýnýn bende uyandýrdýðý yansýmalarý, kendisine yazdýðým not ile birlikte sizlerle paylaþmak istedim. Okuyan herkese teþekkür ederim. Arkadaþýmýn farklý yazýlarýný http://sakalliperi.blogspot.com sitesinde görebilirsiniz.
SarmasikSakal
Ahmet Elgin;
Þöyle güzelce dur da seni resmedeyim…
Sakallý Peri;
Ne resmi bu karanlýkta? Beni dahi göremiyorsun…
Ahmet Elgin;
Orada var olduðunu biliyorum…
Sakallý Peri;
Sen aklýný kaçýrmýþsýn, bir vagon dolusu ilaç gerekli sana… Þöyle çýk bir hava al.
Ahmet Elgin;
Hava mý? Gerek yok…
Sakallý Peri;
Yine her tarafý batýrdýn. Annen sana kýzacak… Þu duvarýn haline bak, kaktüsün iðnelerinde geberip gitmiþ fareler, bir yandan da mide asit’iyle eritilmiþ sabunlar…
Ahmet Elgin;
Yaþamaktan korkuyorum ben…
Sakallý peri;
Seni korkutan ne? Beceriksizliðin mi? Yoksa hala ayakkabýlarýný ters mi giriyorsun? Ya da kemiklerin sýzlasýn da gör… Týrnaklarýn dökülsün, sokaktaki çýplak adamlar kaçýþsýn…
Ahmet Elgin;
Yaþamak dedim ya beni korkutanýn… Sen saðýr mýsýn? Yoksa benimle dalga mý geçiyorsun?
Sakallý Peri;
Þuan nerede olduðumuzu biliyor musun?
Ahmet Elgin;
Seni resmedeceðim yerde…
Sakallý Peri;
Evet, bu doðru… Þimdi ýþýklarý açacaðým ve þiþman bir adam ölecek…
Ahmet Elgin;
Çok susadým…
Sakallý Peri;
Bende…
Bu yazýnýzdaki cümleleri Didem’in Duru’ya, bazen de Duru’nun Didem’e sözleri olarak düþündüðümde, aþaðýdaki yansýma ortaya çýktý. Ýkisi de bu sefer biraz fazla dobra, hatta ukalaca konuþtular. Hoþgörünüze sýðýnarak, sansürce ve olageldiði gibi yazdýðým, bilinen ayrýntýlardan oluþan bu konuþmayý, sizinle paylaþmak istedim. Bu arada ikisinin sesleri artýk birleþmeye baþladý, artýk onlarý birbirinden ayýrt etmekte zorlanýyorum ve bu hoþuma gidiyor. Sizin yukarýdaki yazýnýza benzer ruh hallerimi kapsayan baþka yazýlarým var, onlarý yazdýktan sonra içimden bir yük kalktýðýný, hafiflediðimi hissetmiþtim, umarým sizde bu yazýnýzýn ardýndan benzer hisleri deneyimlemiþsinizdir.
Bedenin gözü görmez oldukça, ruhun gözü daha iyi görür. Plato
Bir de, baþka açýdan: Görmek deðil bakmak istiyorum sana, seni anlamak deðil, kendi anlamýmý yapýþtýrmak, kendimi seninle anlamak, senden bana, benden sana akmak istiyorum.
Sana bakmak için ýþýða, hatta sana bile ihtiyacým yok aslýnda. Var olduðunu bilmem yeterli, kendince, kendimce olsa bile...
Akýl nedir, insana neden gereklidir? Akýllý olsam kime ne, deli olsam zararý kime? Ýlaçlar diyorsun, ilaçlar sadece; rahatsýz bir kanepenin üzerinde oturuyorsan sýrtýna, kolunun altýna, her neren aðrýyorsa, hangi kýsmýn eksik kalýyorsa, neresi denge( kime göre nasýl þekillendiði belirsizlikte kaybolan)-ni bozuyorsa, o kýsma koyduðun yastýklardýr. Saðladýðý faydalar zaman zaman sabun köpüðünden farksýzdýr. Yine de sabun köpükleriyle oynamanýn verdiði keyif ve rahatlamanýn hazzý, verdiði sýkýntýnýn yanýnda, kardýr.
Kendine beceriksizin tekiyim diyorsun, bu yüzden yapmak istediklerin için bile harekete geçmiyorsun. Bir davranýþ, bir sýfat, bir taným, seni ne sana, ne de baþkalarýna anlatmaz. O sadece bir anlýktýr, sadece bir koþulda yapýlan bir durumu anlatýr. Senden, diðer yaptýklarýndan baðýmsýzdýr, bir baþkasýnýn ayný olacaðý kehanetini oluþturmaz. Bunun böyle olduðuna inanýr ve ona göre davranýrsan sadece senin paçana yapýþýr. Onun paçana sarýlmasýna da engel olabilecek sensin, sarýldýðýnda paçandan savrulmasýný da saðlayacak olan da sensin. Yeter ki niyetinin farkýnda ol. Her neyse yaptýðýn ya da yapmadýðýn bu niyet kendini savunma niyeti mi yoksa, öðrenme- aný yaþama- niyeti mi? Öðrenme niyetiyle yaþamayý seçmek zordur, insan incinmelere daha da açýk olur. Ýncinebilirsin, ancak incinmeni kendin tedavi etmeyi öðrenerek, incinmeden kazandýklarýnýn ya da kaybettiklerinin deðerini bilerek, yaþamda ilerleyebilirsin. Ayakkabýlarýmý ters giyiyorum diyorsun. Varsýn baþkalarý ters desin, belki de þu an için, senin doðrun bu, -denemeden- , ne biliyorsun. Belki de, sana göre de ters olduðunu hissedebilmen için, önce o ayakkabýlarla yürümelisin. Sadece düz yollarda deðil, engebeli arazilerde de gezmelisin. Yokuþlar çýkmalý, dereler geçmelisin. Ve en önemlisi de duyduðun olumsuzluklara bazen boþ verebilmeli, kararýný kendin vermeli, sonuçlarýndan mutlu ya da mutsuz olacaðýný kendin görmelisin. Hem bazý kýsýmlarý seni mutlu ederken, bazý kýsýmlarý da mutsuzluk ya da bir çok baþka hissi, kazancý sana getirebilir, neden bir de böyle düþünmüyorsun?
: Anlamlandýrma arayýþlarýmdan birini, bölük börçük olsa da sizlerle paylaþmak istedim. Okuyan herkese çok teþekkür ederim.
Belki de insan sevilmekten çok, anlaþýlmayý istiyordu..
George Orwell
Bazen, anlaþýlma isteði bir tutku, yerine göre de saplantý olarak yer alabilir kiþinin hayatýnda. Suç iþleme nedeni, vaz geçme nedeni, kaçýþýn baþlangýcý olabilir yerine göre de. Bizden baðýmsýz gibi görünen ne çok þey, bizim içimizde anlamýný bulur aslýnda. Sadece bakarsak görürüz, ararsak onu buluruz, bakýþlarýmýz baþka yöne çevriliyse, onun girdabýnda dönüp durduðumuzu bilmeden dönüp dururuz olduðumuz yerde. Ruhumu özgür býraktým, benliðim parmaklarýmýn ucunda, akýp geçen kelimeler zihnimden olduðu gibi dökülüyor kaðýdýn üzerine. Kendim ile paylaþmak niyetinde deðilim þu an yazdýklarýmý, her düþünceden, özgür ve azade, sadece, ben varým. Derken týkandým, ben kelimesini ne çok önemsediðime takýldý aklým. Es verme zamaný…
* Düþündüðünüz,
Söylemek istediðiniz,
Söylediðinizi sandýðýnýz,
Söylediðiniz,
Karþýnýzdakinin duymak istediði,
Duyduðu,
Anlamak istediði,
Anladýðýný sandýðý,
Anladýðý…
Arasýnda farklar vardýr.
Dolayýsýyla insanlarýn birbirini yanlýþ anlamasý için en az 9 ihtimal var.
Sylviane Herpin
Bilgelik; görmek istersek her yerde, tutup onu kucaklamak, sadece, bizim elimizde!
Var olmak mý, yok olmak mý, bütün sorun bu! Düþüncemizin katlanmasý mý güzel, zalim kaderin yumruklarýna, oklarýna, yoksa diretip bela denizlerine karþý dur, yeter! demesi mi?
Hamlet-William Shakespeare
Hayat görmek istediðinde, yeni ve güzel geliþmelere gebe. Her deðiþim içinde, en az bir fýrsatý barýndýrýr. Hayat, görmek, duymak, anlamak, yaþamak isteyenlerin yanýndadýr!
Sorular, sorgulamalar, yanýtý bulmaktansa, bazen, yeni sorulara kapý aralar. Kapýlarýn aralanmasý iyidir, kapalý kapýlar ruha aðýrlýk verir.
Kalýn bir halat vardýr, içi boþtur elinde kalýr. Bir de incecik bir ip vardýr, seni en tepelere taþýr. Ýp canbazýnýn bazen, ipten düþmesi gerekir. Yerde mi ipte mi yaþayacaðýna, bir tek böyle karar verebilir.
**Usta sana hakikati veremez ama hakikate çaðýrabilir.
Ýçinde bir þeyi harekete geçirebilir.
Bir ateþ yakacak süreç baþlatabilir.
Gerçek sensin; yalnýzca çevrende çok fazla toz birikmiþtir.
Ustanýn iþlevi olumsuzdur: Seni yýkamasý gerekir, böylece toz yok olur.
OSHO
“Olmak ya da olmamak; iþte bütün mesele, bu.” dese de büyük üstad. Kendi isteðinin yönünde, var olmak ya da olmamak, dile getirdiðin ve uyguladýðýn farkýna varýþtýr.
Not: Eðer bu konu ilginizi çektiyse, þayet henüz okumadýysanýz Sayýn Aysel Aksümer’in “Anlamaktan Ne Anlýyoruz” baþlýklý yazýsýný, konuya farklý derin ve anlamlý bir pencereden bakmak adýna okumanýzý öneririm.
Okuduðum kitaplarýn, -satýrlarýnýn altýný çizmeye kýyamasamda- önemli bulduðum kýsýmlarýný ve sayfalarýný iþaretleme huyum vardýr. Bu iþaretli kýsýmlarda, bazen cevabýný bilemediðim sorularýn tanýmýna, neden oluþtuklarýna, nasýl çözülebileceklerine dair kývýlcýmlara hatta yýldýzlara rastlarým. Cem Mumcu’nun Kendine Bakma Kitabý da, bunlardan biri. Bana göre, kitabýn her bölümünde, yaratýcýlýðýn konuþturulduðu, farklý bir bakýþ açýsýnýn kazandýrýldýðý, hatýrlatýlan farkýndalýklarýn olduðu birçok kýsým var. Hatta çoðunlukla bölümlerin hepsi, baþlý baþýna kiþinin anlam arayýþýna ýþýk, ayný kitabýn kapaðýnda da vurgulandýðý gibi ayna tutuyor. Cem Mumcu, aslýnda, güçlü kalemi, eðitimi, bilgileri, tecrübeleri ve belirtemeyeceðim birçok vasfýyla insanýn iç dünyasýnýn röntgenini çekiyor. Ve bence insanda iz býrakýyor, hatta kiþiyi kendi parmak iziyle tanýþtýrýyor. Yazýlarýmda alýntýladýðým ve beni en derinden etkileyen Cem Mumcu’nun Kendine Bakma kitabýndan iki bölümü sizlerle paylaþmak istedim. Okuyan herkese þimdiden teþekkür ederim. Ýzedebiyat yazarlarý olarak, hepimizin -kendi doðrularýmýz, önceliklerimiz, ihtiyaçlarýmýz, alýþkanlýklarýmýz bazýnda- anlam arayýþýnda olan bireyler olduðumuzu düþünüyorum. Þayet, kitabý okuduysanýz ve paylaþmak isterseniz etkilendiðiniz bölümleri öðrenmekten mutlu olurum. Kitabý okumadýysanýz ve okumayý tercih ederseniz, bazý bölümlerin sizi de çarpma olasýlýðý olabileceðini tahmin ediyorum.
Kafesin Güvenliði!
Kimi ruhlar çarmýha gerilidir. Kadim yaralarý yüzünden yeniden ve yeniden gerilirler her iki koldan birer çiviyle. Birisi paslýdýr çivinin. Onu çýkarmak hem zor hem acýlýdýr. Ýki kolun asýldýðý ve ruhu geren; gerdikçe çatlatan bu çarmýhýn çivilerinden biri arzu diðeri gereklilik; ya da biri aþk öteki onaydýr çoðu zaman. Ýçin için yansa da istediði yöne meyletmek için öteki paslý çivi tutar biteviye. Birini koparmalý, birini sökmelidir. Yoksa daha fazla dayanamayacaktýr. Sökülmeye aday olan taraf çoðu zaman yeni çividir. Arzu çivisi, onay çivisinden daha kolay sökülüp atýlýr. Daha az korkutucudur onu sökmek. Kendini yok etmek de olsa daha az suçluluk vardýr o yanda. Eski esarete boyun eðmek yine de çarmýhtan kurtulmak olacaktýr çünkü. Ve fakat yeni bir çarmýh daha vardýr: Nasýl yapmalý? Sorumluluk almadan, suçluluk hissetmeden… Kendini yok etmek isteyen, bunun da bulur bir yolunu. Bilir, öðrenmiþtir çünkü paslý taraftan bunu yýllar boyu. Hataya zorlar ite kaka taze tarafý. Böylece kendi yapmamýþ olacaktýr olaný biteni; kendi almayacaktýr ne suçu, ne de sorumluluðu... Aslýnda ortada tek çivi vardýr. Geçmiþin çivisi… Hiç kopamadýðý… O yüzden yerleþemez ruh yeni bir eve, yeni birine, yeni bir “biz”e. Ne kadar yerleþse o kadar çarmýh olacaktýr. Bilir bunu içten içe… Geçmiþin bilindik acýsýndan daha aðýr ve fazla gelir özgür ve sorumlu olmanýn acýsý zira.
Bazen farkýna varýlan farkýndalýklarýn aðýrlýðý, ezip geçiyor insaný. Hele ki, sevdiklerinin bunlarý görmeye niyetleri olmadýðýný anladýkça. Ve kayýplarýnýn farkýna vardýkça, baþka bir hayat olsa, herþey yeniden baþlasa diyor. Hayal gemilerinde yüzüp, hayal ülkelerinde geziyor. Ama kiþi, kendi istemeden, hiçbirþey deðiþmiyor.
Ýçimizdeki küçük kýzlar, küçük oðlanlar, içimizdeki ana baba ve kendimizle, benliðimizle her zaman bir bütün olup, hayat yolunda yaþamla dans ederken, ait olma ve birey olma dengesini kurmuþ insanlar olarak yaþamamýz ümidiyle.
�zEdebiyat bir �zlenim Yap�m sitesidir. � �zlenim
Yap�m, 2024 | � Didem Duru�z, 2024
�zEdebiyat'da yay�nlanan b�t�n yaz�lar, telif haklar� yasalar�nca korunmaktad�r.
T�m� yazarlar�n�n ya da telif hakk� sahiplerinin izniyle sitemizde yer
almaktad�r. Yazarlar�n ya da telif hakk� sahiplerinin izni olmaks�z�n
sitede yer alan metinlerin -k�sa al�nt� ve tan�t�mlar d���nda- herhangi
bir bi�imde bas�lmas�/yay�nlanmas� kesinlikle yasakt�r.
Ayr�nt�l� bilgi icin Yasall�k b�l�m�ne bkz.
