|
Öðrenecek ve Öðretecek Hikâyesi Olanlara
(Bedia Belkýs BALCILAR) 29 Ekim 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
Ali içerideki kanepeye uzanmýþtý... Kalbinde deðiþik bir sýzý vardý. Ýçin için yanýyordu. Kim bilir, Elif þimdi nasýldýr ve ne yapýyordur? Tam o sýrada kapý yavaþça açýldý. Ýçeriye usulca birisi girdi. Bu Elif’ten baþkasý deðildi… Ali'nin kalbi hýzla çarpmaya baþladý. “Nasýl oldu da geldin Elif?” diyecek oldu, soramadý. Kelimeler boðazýna düðümleniyor, konuþmak istiyor ama konuþamýyordu.
Elif ile gönülden gönle akarcasýna konuþmaya baþladýlar.
—Elif sen... Buradasýn, gelmiþsin...
— Geldim evet.
— Aslýnda biliyordum geleceðini. Ýçime doðmuþ gibiydi...
— Sen çaðýrmadýn mý beni?
— Evet, gelmeni çok istedim.
Bu sýrada Ali uzandýðý yerden doðrulmuþtu... Genç kýza doðru adým atmak istiyor ama bir türlü ayaklarý olduðu yerden kýmýldamýyordu. Elif bir iki adým yaklaþtý ve Ali’nin gözlerinin içine bakarak, kalpten kalbe akan kelimelerle dudaklarý kýpýrtýsýz vaziyette,
— Geldim iþte, buradayým… Yanýndayým, dedi.
O sýrada genç kýz, elini Ali'nin kalbinin üzerine koydu. Ali bir an, sinesinden hýzlý bir tren geçtiðini hissetti. Tüm ýlýklýðýyla Elif'in eli tam kalbinin üzerindeydi. Elif, "Biliyor musun insanýn yaratýlýþ sebebi aþk olmalý" dedi ve gülümsedi. Ali kalbine söz geçiremiyordu. "Elif..." diyebildi sadece. Ne bir adým ileri, ne de geri atabiliyordu adýmlarýný. Kalbinde gezinen duygu þerbeti öyle bir aromaya dönüþmüþtü ki, sanki tek bir kelime bu büyülü atmosferi bozacak gibi hissediyordu. Sustu Ali... Elif ile kalpten kalbe konuþmaya devam edeceði sýrada bir sesle irkildi. |
|
|
Güvercin Kanatlarýnda
(Bedia Belkýs BALCILAR) 26 Ocak 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Mühür gözlerimi açtým senin renginle. Ellerin yüreðim kadar sýcaktý ilk ellerimdeyken. Ben o zamanýn sularýnda kaynayýp dökülen bir ýrmak kadar masumdum. Adý AÞK oldu, Sevgimi korkusuzca yüreðine saldýðýmda… Ve deli bir tay gibi sana koþtuðumda… |
|
|
Gül Aþkým
(Bedia Belkýs BALCILAR) 4 Nisan 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Nazende baharlar vardý el deðmemiþ hayal iklimlerinde. Rengârenk arzularýyla her dem boy veren gülþenler ve lâl eden ihtiþamýyla besberrak süzülen nehir. Aðlamaklý iken gülmek nasýlsa his mýsralarýnda, iþte o haldeyim ki ben, bahar gözlerini tarif etmekteyim.
Kýrlarda gezinen bir ceylan bakýþlý dilþah'ýn yoluna, ansýzýn çýkan bir þehsuvar gibiydin tabib-i can'ým. Bütün iþitmekliðim çalýnmýþtý sanki çünkü duymuyordum kalp sesimden baþka sesi. Nedir yürekteki bu melâl? Olmuþum aþk ile hemhâl...
|
|
|
Haylaz Aþk
(Bedia Belkýs BALCILAR) 4 Nisan 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| “Siz bilirsiniz” dedi… Küçük bir “nasýlsýn, iyi misin?” sözcükleri geçse de aralarýnda, kýzýn kalbi imkân vermiyordu aðzýndan çýkan kelimeleri duymasýna. En iyisi ne söylediðimi bilmekle idare etmek dedi içinden. Zira artýk sesinden bile emin deðildi. Her an aðzýndan bir cümle kaçýrabilirdi… “seni seviyorum ya, görmüyor musun” diyebilirdi. Ya da hayýr belki de koþmalýydý, bahane üretip kaçmak. Deli gibi, nefessiz kalana deðin. Kendini bir aðaç gölgesine atmak ve teskin etmek nabzýný. Yine eski atýþlarýna döndürmek… O atýþlarý ninni gibi dinlemek. Uyumak sessizliðinde. Onsuz olmanýn ses halinde kelimeler kurup, cümleler tekrar etmek. |
|
|
Yusuf'u Kuyudan Kim Çýkarýr?
(Bedia Belkýs BALCILAR) 6 Nisan 2010 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Yusuf ki, bakýpta görmediðimiz... Yusuf ki; görüpte, kendi ar gömleðimizi iç fistan diye giydiðimiz için, gözümüzü sýzýyla yumduðumuz... Yusuf ki, kuyularda kalabilen, Yusuf ki, kuyularýn öz çocuðu... Yusuf ki, kuyulardan çýkmanýn yegane vesilesine meftun... Yusuf ki, münacat eden sabr-ý cemil ile... Yusuf ki, su ile yaren... Suya hasret kalmýþlara rehber...
Yusuf kuyularýnda Yusuf olunurken, Yusuf'u kuyudan kim çýkarýr?
|
|
|
Suyun Ses Hali
(Bedia Belkýs BALCILAR) 20 Kasým 2010 |
Beklenmedik |
| |
 Kanepeye uzattýlar. Midesi sýrtýna yapýþtýðýný belirten bir sinyal veriyordu. Kocaman kýrmýzý bir ýþýk yanýyordu, gövdesinin tam orta yerinde. Kalbinden geçen trenlerin ýþýklarý olmalý bu, diye düþündü. Kendisine uzatýlan tüm elleri reddediyordu günlerdir. Ne yemek, ne de ilaç… Zoraki ve býktýrýcý ritüellerdi sadece. Mutlaka bir plan yatýyordu ardýnda, tüm bunlar boþuna deðildi. “Hastalandýn sen, iyi deðilsin” demeleri çok abesti. Doktorlar da iþbirlikçi olmalýydý. |
|
|
Beni gözlerine esir eden bir zaman dilimine adým attým bu gece.. Hiç bitip tükenmeyecek bir melodi sanki isminde ki bu hece. Seni tekrar eder durur..Hiç durmadan.
Ey gönlüme nuru ile doðmuþ Þems! Söndürme bahtýmýn yýldýzlarýýný. Mütebessim dizilsinler geceme. Aydýnlýðýnda, kelebek kanatlarýmla döne döne, sana varayým.
Ateþinle yanmak mý geçeceðim yollar?
Seni ararken hasretinle ýlgýt ýlgýt erimek mi?
Eðer aþýklýksa maksat,
Maþuk'a ulaþmaktýr vuslat!
Vuslat yollarýnda yanmaksa kýsmet..
Sabýr kollarýnda yaþamaktýr hasret!
Bir kere 'AÞK' dedim..Baþka söz çýkmaz gönülden!
|
|
