Geçen gün bir alýþveriþ merkezinde dolaþýrken yýlbaþý süsleri satan bir maðaza gördüm. Dikkatimi çeken bir biblo oldu. Kardan adam. Uzun boylu, atkýlý, þapkalý… Kardan adama bacak eklemiþler gerçekten adam olmuþ yani.

Havuçtan burnunu hep sevmiþimdir bana hep tavþanlarý hatýrlatýr beyaz tüylü, çirkin hayvanlar. Çirkin bulmama raðmen tavþanlarý severdim. Neden bilmiyorum ama bana samimi gelirlerdi ve sadýk. Her neyse, o bibloyu aldým ve çok mutlu oldum: Bir anlýðýna… Eþyalar, giysiler, arabalar, evler, her þey; ihtiyacýmýz olmadýðý halde ihtiyaca dönüþtürdüðümüz þeyler… Bütün bunlardan nefret ediyordum son zamanlarda. Öyle ki aklýma kaçýþ planlarý geliyordu. Ama o kardan adamý görünce bütün bunlara benimde baðlý olduðumu anladým. O aptal biblo bana kendimle ilgili yadsýyamayacaðým bir gerçeði hatýrlattý. Ben de tüm bunlara muhtaç olmuþtum. Atalarým yüzünden para denilen þeyin kölesiydim öyle ki asla özgürce dolaþamayacaktým, asla bir insanla samimi bir sohbet yapamayacaktým. Bizleri kinle doldurdular, beyinlerimizi ucuz filmleriyle yýkadýlar, hayatlarýmýzý ve düþünme kapasitemizi ellerimizden aldýlar. Öyle ki düþünme iþini bizim yerimize yaptýlar. Biz hiç düþünmedik. Biz sadece çalýþýp para kazanmalý, okumalý büyük adam olmalýydýk. Ya istemiyorsam? Bir karavaným olsa dedim kendime ve onunla dünya turuna çýksam; bu mümkün. Ancak imkânsýz. Çünkü yine o lanet olasý, 2 heceden oluþan, amaçsýz, saçma sapan kâðýt parçasýna baðlýydý hayalim. Kim bilir kaç insanýn hayatý bu aptal kâðýt parçasý yüzünden heba olmuþtu. Düþünsenize, dünyayý, Allahýn yarattýðý güzellikleri göremeden sadece fabrikalarda yaþayan bir grup insan… Ve hanginiz onlarla samimi bir sohbet yapabilir ki? Sadece onlarla mý simitçiler, taksiciler, fabrikatörler, emlakçýlar… Artýk insanlara insan olarak deðil de taksici, simitçi olarak bakýyoruz. Bu yüzden konuþmuyoruz anca bir otobüsün nereden geçtiðini ya da saat kaçta kalkacaðýný sormak için aðzýmýzý açýyoruz çünkü o insan deðil; o çalýþan, o görevli ve bizde birazdan iþimizde olacaðýz. Ve sýra gelecek para için yapýlan basit sohbetlere ‘ooo Ayþe haným nasýlsýnýz?’ Ayþe hanýmýn kim olduðunu bilmiyordun ki 2 dakika önce! Bunlarý anlamak istemiyorum artýk sorgulamaya baþladým o yüzden. Anlama kýsmýný hýzlý geçtim baktým ki iþ içinden çýkýlacak gibi deðil. Para uðruna heba olan yýllar, oysa o yýllardan 1 tanesini kimse olmadan, sessizlik içinde, boþ boþ oturarak geçirsek kendimize daha çok iyilik etmiþ olurduk; en azýndan stres olmazdý, en azýndan kafamýz yorulmazdý ya da en azýndan temiz olurduk. Günahsýz olurduk. Býrakýn hadi bunlarý þimdi, gidin çalýþýn, vakit kaybetmeyin boþuna. Ne demiþler, ‘vakit nakittir.’