O Yüz Benim Ýdi...
(mehmet ali adýyaman) 2 Mart 2012 |
Ýliþkiler |
| |
Evet, o yüz benim yüzüm idi… Ve o benim yüzüm olduðu kadar artýk onun da yüzü… Ve o artýk bu yüzle bakacak dünyaya.. Ve artýk herkes onu bu yeni yüzle sevecek, nefret edecek… Ve belki artýk o yüze aþýk olacaklar, öpecekler… Umarým o, o yüzle güzel mi güzel anýlar yaþar ve mutluluktan dört köþe olur… Ha ben ne yapýyor olacaðým derseniz? Ben zaten o,yum… O, ben… |
|
Ben Bir Gazeteyim
(mehmet ali adýyaman) 6 Ocak 2012 |
Yaþam |
| |
Çoðu zaman beni cebinizdeki bozukluklarla satýn alan sizler… Ya otobüste yolculuk yaparken, ya da ofisinizdeki masaya býrakýlmýþken, ya da bir kahvehane köþesinde çayý simitle yudumlarken, ya da bir parktaki oturaða sebepsiz býrakýlmýþken sizlerle haþir neþir oluyorum. Çoðu zaman okunduktan sonra bir köþeye atýlýrken zamanla ellerinize tekrar geri gelebiliyorum.
|
|
Otogarýn Emanetçisi
(mehmet ali adýyaman) 6 Ocak 2012 |
Aný |
| |
Þehri, kendimi ve onu “bir” olarak gördüm… Ben o, oldum… O þehir oldu. Ben O’na tutuldum.
|
|
Botan Çayý'nýn Nazlý Kederi ve Pervari
(mehmet ali adýyaman) 6 Ocak 2012 |
Düþler |
| |
Çatýþmalarýn ortasýnda, uçurumlarýn agahýnda…
Kervan geçmemiþ bir kasabanýn hikayesini, cinnetini…
Kim üstlenip anlatabilir ki… Senden baþka!
Acýya ve yokluða… Hangi aðýttan söz yetebilir ki… Anlatmaya!
Bu suskunluðu hangi kurþun delebilir ki… Duymaya!
Bu zifiri karanlýða(Herekol) hangi kandil ýþýk yakabilir ki… Senden baþka!
|
|
Bir Zamanlar Anadolu'da Kadýnlar, Sûretler ve Cesetler...
(mehmet ali adýyaman) 14 Kasým 2011 |
Sinema ve Televizyon |
| |
“”Ve dedi:” en kof ceviz bile kýrýlmak ister. Olgun yemiþler tutunamaz aðaca. Öyleyse kabuðum kýrýlacak diye hayýflanmamalýdýr insan. Topraða düþmemek için çýrpýnmamalýdýr meyve. Düþün bir þeyin geldiði yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir? Tohumun aðaca, aðacýn tohuma dönüþümünden baþka bir þey deðildir hayat. Yani ölüm…”” (Tolstoy) |
|
|
“”Ve dedi:” en kof ceviz bile kýrýlmak ister. Olgun yemiþler tutunamaz aðaca. Öyleyse kabuðum kýrýlacak diye hayýflanmamalýdýr insan. Topraða düþmemek için çýrpýnmamalýdýr meyve. Düþün bir þeyin geldiði yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir? Tohumun aðaca, aðacýn tohuma dönüþümünden baþka bir þey deðil hayat. Yani ölüm…”” (Tolstoy)
|
|