|
Anamdan Ýnciler/ Milo'nun Kalemi
(Necmettin Yalcinkaya) 13 Ocak 2012 |
Gülmece (Mizah) |
| |
 burada anlatacagim anektodlar anamin sahsinda tüm annelere ithaf olunur. okunan her inci tanesinin okuyucunun yüzünde tatli bir sevinc belirtisi birakmasi inanciyla... |
|
|
Bir Ayrýlýk Þarkýsý
(Necmettin Yalcinkaya) 14 Ocak 2012 |
Aný |
| |
 Sonra içinde yýllardýr taþýdýðý, daha önce yitirdiði birinin eksikliðini duyumsadý. |
|
|
Böcek
(Necmettin Yalcinkaya) 15 Ocak 2012 |
Beklenmedik |
| |
 Býrakýrken usulca öptü onu. ''Benim iyilik meleðim'' diyerekten... |
|
|
Bir Gün Mutlaka!
(Necmettin Yalcinkaya) 15 Ocak 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
 Anne baþýný kaldýrarak yýldýzlara baktý. Yýldýzlar da anneye. Anne daha bir güçlüydü kancýk yalnýzlýða karþý, yýldýzlar daha parlak. Yüreði dudaðýnda en dipteki yýldýza bakarak; |
|
|
Mendil Sen Kokuyordu
(Necmettin Yalcinkaya) 17 Ocak 2012 |
Toplumcu |
| |
 Herkes birilerine aðlýyordu. Kadýn yerde baygýn bir halde sayýklýyordu;
”Oðlum, Halom, mum kokulu oðlum” diyordu. |
|
|
Küçük Oðul
(Necmettin Yalcinkaya) 16 Ocak 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
|
Yerde debelenen oðlunu aldý kucaðýna baba. Baðrýna basmak istedi onu. Saçlarýný koklamaya baþladý. Akan gözyaþlarýný, oðlu görmesin diye içmek istiyordu
|
|
|
Anamdan Ýnciler/ Taksitçi
(Necmettin Yalcinkaya) 21 Ocak 2012 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| “Bunlar da sizin.” dedi, elindeki yolluklarý salona býrakýrken.
“Ana”, dedim. “baþka satýcý ne zaman geldi de biz duymadýk?”
Güldü, sinsice.
“Oðul”, dedi. “Ben öyle demesem, satýcý yolluk fiyatýný düþürmezdi. |
|
|
Çocuk
(Necmettin Yalcinkaya) 22 Ocak 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
| Çocuktu anlamazdý acýnýn ne demek olduðunu. O acýyý yalnýz kendisi biliyor sanýyordu. Onu da gürül gürül yanan bir sobadan öðretmiþlerdi ona. Her þeye aklý eremezdi. Yine de istediðini yapmakta serbestti. Öylesi bir hakký kendinde görüyordu nedense... |
|
|
Orada
(Necmettin Yalcinkaya) 26 Ocak 2012 |
Toplumcu |
| |
| Kadýn gülümseyerek:
‘’Meraklanma caným’’ dedi. ‘’Bana bir þeycik olmaz’’
Baþýný kocasýnýn omzuna yasladý. Adam simitten büyükçe bir parça kopardý, karýsýna verdi. Özlemle bakýþtýlar.
Yaþlý adam sevinçten bir kez daha deliye döndü. Yüreði hafifledi ve bir kuþ gibi havalanýverdi. Gözpýnarlarýna engel olmak istemedi. Aðlamaya baþladý…
|
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 1
(Necmettin Yalcinkaya) 26 Ocak 2012 |
Toplumcu |
| |
| Dinlemiyordu Huso baðýrýyordu yalnýzca, "Þu kurþunu ye de aklýn baþýna gelsin, izinsiz tarlama girmenin ne demek olduðunu gör." |
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 2
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Ocak 2012 |
Toplumcu |
| |
| “He ana sýcaktandýr her hal unutmuþum billâh.”
Düðün haberine çocuklar da sevinmiþti: ”Yaþasýn düðün var” |
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 3
(Necmettin Yalcinkaya) 29 Ocak 2012 |
Toplumcu |
| |
| Artýk her þey tastamamdý. Baþlayabilirdi düðün. Ve baþladý...
Davul zurna çalmaya baþladý. |
|
|
Anamdan Ýnciler/ Enver Hoca
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Ocak 2012 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| “Kim olacak ana? Sorun Enver Hoca"
"O da kimdir?” diye sordu anam. Arkadaþlardan biri AEP
tarihini anlatan bir kitabý anama gösterirken:
“Aha, bu resimdeki adam!” dedi. |
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 4
(Necmettin Yalcinkaya) 31 Ocak 2012 |
Toplumcu |
| |
| Bir ara, “Acaba Ahmet’te beni, benim onu düþündüðüm gibi düþledi mi?“ diye geçirdi aklýndan. |
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 7
(Necmettin Yalcinkaya) 4 Þubat 2012 |
Toplumcu |
| |
| Ölüydü onlar! Bu halleriyle, ama gene de gülümsüyorlardý, ölüme. Onlar donmuþ cesetleriyle „Törelere „ karþý açýlan bir isyan bayraðýydýlar artýk...
Ve bir mutluluk tablosu okunuyordu yüzlerinde... |
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 5
(Necmettin Yalcinkaya) 2 Þubat 2012 |
Toplumcu |
| |
| Yol bitmek bilmiyordu bir türlü, uzadýkça uzuyordu... Ne kadar yürüdüðünü kestiremiyordu Sultan, yalnýzca ayaklarýnýn sýzladýðýný hissediyordu. Hava kararmaya baþlamýþtý, yol bitmiyor aksine uzuyordu gitgide. Gökteki yýldýzlar bir bir parýldamaya baþladý. Ay gökte asýlý bir lamba gibi aydýnlatýyordu yolunu. Hýzlandý birden, içine tarifsiz bir korku sinmiþti. |
|
|
Töre ve Zulüm/ Bölüm 6
(Necmettin Yalcinkaya) 3 Þubat 2012 |
Toplumcu |
| |
| Ahmet annesinin baðýrtýsýyla uyandý:
"Sen uyu bakalým" diyordu yarý alaylý bir tonla."Sen yataðýnda tatlý mýþýl mýþýl uyurken, baþkalarý alsýn babanýn öcünü." |
|
|
Bilinmeze Doðru
(Necmettin Yalcinkaya) 6 Þubat 2012 |
Toplumcu |
| |
| Sonra her þeye boþ vererek, valizini yerlere sürerek, akýp gitti yoluna... |
|
|
Hýdýr-ilyas
(Necmettin Yalcinkaya) 16 Þubat 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
| Boyunlarýna asýlý olan yaðlý ilmik bile engelleyemedi bu yiðit iki devrimci gencin haklý haykýrýþýný… Yýldýzlar utandý, ay yüzünü sakladý. |
|
|
Yaygara Gargara
(Necmettin Yalcinkaya) 7 Mart 2012 |
Ortamsal |
| |
 Bu yüzden Doktor sana, her yemek sonrasý, çene ve aðýz kaslarýný güçlendirmen için, günde üç kez ‘’yaygara’’ yapmaný yazmýþ reçetene.’’ |
|
|
Anamdan Ýnciler Naylon Tarak
(Necmettin Yalcinkaya) 26 Mart 2012 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| "Ero oðlum!" dedi, "Sabahtan beri yorulmadýn mý? Senin naylon taraðýndan baþka söyleyecek bir türkün yok mudur?"
Sývacý donup kaldý, korkmuþtu, sesini bile çýkaramadý. |
|
|
Küçük Kýz
(Necmettin Yalcinkaya) 26 Mart 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
| “ Baba“ diye yineledi. “Gün boyu siz yokken, çok düþündüm ben. Kararým kesindir! Vazgeçirmeye kalkmayýn beni.“ Sustu. Gözleri dolu dolu olmuþtu, dudaklarý titriyordu. “Ben Okumak Ýstiyorum!“ dedi, suskunluðunu bozarak.“Okumak istiyorum!“ |
|
|
Bir Dað Kulübesi
(Necmettin Yalcinkaya) 20 Nisan 2012 |
Bireysel |
| |
 Yolcular aceleyle indi-bindi yaptýlar. Dakikti tren, otobüs dakikti, gemiler dakikti, insanlar dakikti, her þey bir saat gibi düzenli çalýþýyordu. |
|
|
Erkek Çocuk Babaya Çekermiþ
(Necmettin Yalcinkaya) 25 Nisan 2012 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| Günler haftalarý, haftalar aylarý, aylar yýllarý kovaladý… Aradan çok uzun seneler geçti, büyük bir aile olduk; tam tamýna altý kiþi olduk: Üç kýz, üç erkek. |
|
|
Çocuklarýn Andý
(Necmettin Yalcinkaya) 17 Mayýs 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
| ‘’Ekrem’i hiçbir zaman unutmayacaðýmýzý ve onun öcünü alacaðýmýza ant içeriz! Ant içeriz! Ant içeriz!’’ |
|
|
Kýsýr Döngü
(Necmettin Yalcinkaya) 1 Haziran 2012 |
Baþkaldýrý |
| |
| "Gün yenilgilere
yanýlgýlara
olsa da gebe
yaþanmaya deðer gene de
Biliyorsun
aydýnlýða gebe bu karanlýklar."
|
|
|
Anamdan Ýnciler Panel
(Necmettin Yalcinkaya) 1 Haziran 2012 |
Ýronik |
| |
 “Ya ana ayýptýr!” dedi. “Bir teneke için dernek basýlýr mý? Hem de halkýmýzýn derneðini.”
“Öyle mi?” dedi anam. “Benim inþaat da zaten sizin malýnýz deðil mi? Öfkesi taþmýþtý bir kere anamýn. |
|
|
Anamdan Ýnciler/ Reflü
(Necmettin Yalcinkaya) 13 Aðustos 2012 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| Anam;
"Size kim dedi ki gelsin yanýmda kalsýn’’ diye itiraz etti, biraz da kýzarak. "Gelsin saçýmý boyasýn benim" |
|
|
Anamdan Ýnciler/ Sanattan Anlamam Ben
(Necmettin Yalcinkaya) 14 Ocak 2013 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| Sepeti içeri aldým. Çikolatalara saldýrdýk hemen. Annem izliyordu bizi. Yeme sýrasý yumurtalara gelmiþti. Engelledi bizi. ’’Yumurtanýn üzerindeki resimlere bir bakýn hele’’ dedi. ‘’Sanat budur iþte! Azýcýk sanata saygý gösterin…’’ |
|
|
Bir Ýnci Tanesi Üþüdü
(Necmettin Yalcinkaya) 4 Aðustos 2013 |
Ýyileþme |
| |
 Nuri yanaðýna çocuk tadýnda bir öpücük kondurdu. Bana baktý. Bir kez daha öptü. “Bu senin içindi” dedi. |
|
|
Þiir Koktu Oya Uslu
(Necmettin Yalcinkaya) 6 Aðustos 2013 |
Baþkaldýrý |
| |
| Hatice Haným sardunyalarý suluyordu. Su sürahiden deðil, yüreðinin derinliðinden akýyordu âdeta. Kutsal bir emanetmiþler gibi çiçeklere deðer veriyor, onlarý okþuyordu. Gözlerini kapatýp kokularýný derin derin içine çekiyor, sonra nefesini salýp bir sihri keþfetmiþ gibi gururla: |
|
|
Anneme Ýnci Tanesine
(Necmettin Yalcinkaya) 12 Eylül 2013 |
Beklenmedik |
| |
| “Ha abi bir de” dedi Nuri, “senin yolladýðýn ceketi hiç býrakmadý. Öpüp öpüp kokladý. Bunda Hacýmýn kokusu var, dedi. O yollamýþ bana” |
|
|
Beni Benimle Býrakýn
(Necmettin Yalcinkaya) 31 Ekim 2013 |
Baþkaldýrý |
| |
| “Arada beni kaynattýnýz!” diye öfkeyle baðýrýyordu kadýn. ”Size inandým. Babalý kýzlý kumpas kurdunuz bana, kandýrdýnýz beni.” Gözleri dolu dolu oldu, dudaklarý bir yaprak gibi titriyordu. |
|
|
Acý Esintiler
(Necmettin Yalcinkaya) 15 Ocak 2014 |
Toplumcu |
| |
| Ýzmir 1 Nolu Sýkýyönetim Komutanlýðýndan süren davamýz nihayet bir karara baðlandý. Hakkýmda istenilen 5 yýllýk ceza da onaylanmýþ oldu. Ama avukatlarýmýz temyize baþvurdular. “Sonuçlanmasý birkaç yýl sürer…” dediler. |
|
|
O Yerlerden Biri
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Ocak 2014 |
Toplumcu |
| |
| Adam elindeki çubukla camý týklatýp baðýrýyordu: “Ýçeriye buyurun beyler, yeni kýzlarýmýz geldi” Dýþarýda, kapý önünde birikmiþ erkekler topluluðu. Aç gözler, aç bedenler, yutkunmalar, iç geçirmeler, þapýrtýlar… |
|
|
Deniz Gezmiþ
(Necmettin Yalcinkaya) 28 Þubat 2014 |
Baþkaldýrý |
| |
| On altý Mart 1971 günlerden Salý… Lanet olsundu o güne!
Gürçeþme Ortaokulu olaðan bir gün yaþýyordu, neredeyse tüm öðretmenler ve öðrenciler üzgündü. |
|
|
Stres Bileziði Ýzmir Kitap Fuarýnda
(Necmettin Yalcinkaya) 23 Nisan 2014 |
Didaktik |
| |
 Salonda, yemek masasýnýn etrafýna dizilmiþ, neþe içinde koyu bir sohbete durmuþtuk. Evin kapýsý açýldý, hýzla içeri daldý küçük yeðen Emre. |
|
|
Acý Acý Güldük
(Necmettin Yalcinkaya) 23 Nisan 2014 |
Aný |
| |
| 1 Kasým. Cuma. Yýl 1985. Bursa E Tipi’ den cezasý on iki ayýn altýna düþen Siyasi Tutsaklarýn, tarihinde ilk kez yarý açýk bir cezaevine gönderilmeleri…
Mudanya. Sýcacýk bir sonbahar güneþi, parýldayan denizin yüzünü yalayarak geminin güvertesine çýkýyor, selam duruyor, gülümsüyor yüzümüze. |
|
|
Alinin Güllüsü
(Necmettin Yalcinkaya) 20 Aðustos 2014 |
Çocuk |
| |
 Ortalýk yeni yeni aydýnlanýyordu. Günün ilk ýþýklarý camdan süzülüp odaya dolunca kalktý yataðýndan, önce giyindi ardýndan elini yüzünü yýkadý. Buzdolabýndan annesinin akþamdan hazýrlamýþ olduðu sandviç paketini aldý, okul çantasýna özenle yerleþtirdi. |
|
|
Sokaklar Babam Kokuyordu
(Necmettin Yalcinkaya) 24 Kasým 2014 |
Çocuk |
| |
| Babamý hiç tanýmadým ben. Kokusunu duymadým. Kulaklarýmda asýlý deðil sesi. Resmi de yoktu duvarýmýzda. Olsaydý bakardým… |
|
|
Acý Esintiler
(Necmettin Yalcinkaya) 25 Nisan 2015 |
Aný |
| |
| Ýzmir 1 Nolu Sýkýyönetim Komutanlýðý'nda süren davamýz nihayet bir karara baðlandý. Hakkýmda istenilen 5 yýllýk ceza da onaylanmýþ oldu. Ama avukatlarýmýz temyize baþvurdular. “Sonuçlanmasý birkaç yýl sürer…” dediler. |
|
|
Bahçedeki Tuvalet
(Necmettin Yalcinkaya) 2 Mayýs 2015 |
Ýronik |
| |
| Birkaç arkadaþ, gazete sattýktan sonra derneðe dönüyorduk. |
|
|
Babam, Üç Amcam ve Halama
(Necmettin Yalcinkaya) 26 Mayýs 2015 |
Aný |
| |
| Ýnsandý babam. Uzun boylu. Ela gözlü. Yakýþýklý. Annem çok kýskanýrdý onu. Rahat yüzü göstermezdi. Toprak Su’da sürveyandý. Gölet ve drenaj kanallarý yapardý. Pazartesi iþinin baþýnda olur hafta sonlarý eve dönerdi. Özlerdik onu, özletirdi kendini. Mahallede herkes severdi onu. |
|
|
Duvar Yazýlamasý
(Necmettin Yalcinkaya) 22 Haziran 2015 |
Aný |
| |
| Uyanmýþ, yatakta keyif yapýyordum. Kulaðýma bir uðultu doluþtu birden. Kulak kabarttým… Sabahýn kör bir vaktinde kadýnlar bizim evin önünde toplaþmýþ aralarýnda baðýra çaðýra tartýþýyorlardý. Annemin sesini duyar gibi oldum. Balkona koþtum hemen. Beni görünce annem: |
|
|
On Çocuktuk
(Necmettin Yalcinkaya) 2 Mart 2016 |
Aný |
| |
| Önce bir ýslýk sesi duyuldu, ardýndan bahçe kapýmýz gýcýrtýyla açýldý. Ýçeriye düþecek gibi oldu dayýmýn oðlu Elbeyi. Nefes nefese kalmýþtý. Elini tükürüðüyle ýslatýp saçýna þekil verdi… |
|
|
Kömürcü
(Necmettin Yalcinkaya) 1 Mart 2016 |
Aný |
| |
| Kapýmýzýn önündeki kaldýrýma çökmüþ, hoþ bir sohbete dalmýþtýk. Önümüzden megafonuyla baðýra baðýra geçen, kömürcünün kamyoneti aramýzdaki sohbeti böldü. |
|
|
Sahile Vuran Kelebek
(Necmettin Yalcinkaya) 19 Nisan 2018 |
Çocuk |
| |
| Aylardýr dünyayý dehþet ve korku içinde býrakan Kara Vandallarýn Kobanê’ye saldýracaklarý haberleri geliyordu çöl taraflarýndan. Kara elbiseli, kara bayraklý ve kara kalpliydiler… Hunharca öldürüyorlardý, yakaladýklarýný kesiyor, kadýnlarý satmak için kaçýrýyorlardý. |
|
|
Toprak Kokusu
(Necmettin Yalcinkaya) 1 Aðustos 2019 |
Aný |
| |
| Sokaðýn baþýnda durdum, kederle izlemeye baþladým. Evlerin çoðu çoktan dört-beþ katlý apartmanlara dönüþmüþtü. Çocukluðuma dair hiçbir iz kalmamýþtý. |
|
|
Kýsa Bot
(Necmettin Yalcinkaya) 27 Aralýk 2020 |
Aný |
| |
| Dolmuþtaydým; günün yorgunluðu vardý üzerimde. Hafta sonu olduðu için trafik aðýr ilerliyordu. ‘Ýnip yürüsem eve daha erken varýrým,’ diye düþünüyordum ama yürümeye takatim yoktu. |
|
|
Zehra
(Necmettin Yalcinkaya) 22 Eylül 2023 |
Aný |
| |
| Üzüntüsünden týrnaklarýný yiyor, burnundan soluyordu. Aynadaki resmine hüzünle baktý. Gözleri alnýnda oluþan çizgilerin arasýna dalýp dalýp çýkýyordu. Ve gittikçe aðaran saçlarýna içerleniyordu: |
|
|
'Yarýn bakýþlý gençler vardý, yüzlerinde gülümsemeleri hiç eksilmeyen... Sonra o lanet olasý darbe oldu, bir bir gözden yittiniz.'
Gitmedik anacýðým; gitmedik.
|
|
