Karette Karette
(Leyla ÜNAL) 8 Aðustos 2012 |
Bireysel |
| |
Aradan tam beþ yýl geçmiþti, beþ koca yýl. O, yýllar boyunca unutamadý hiç, yazdýðý o son mektubu. “Yazmamalýydým”, dedi yýllarca kendine. “Yüzümü güldüren, hayatýmdaki en muhteþem þeye sýrtýmý dönmemeliydim”. |
|
Keþke Söylemeseydim Kýzýma! (1)
(Leyla ÜNAL) 13 Aðustos 2012 |
Beklenmedik |
| |
Kýzlar 16, 17 yaþlarýnda gösteriyordu. Sonra kendi kýzýný düþündü bir an. Arkasýndan kendi ailesini, hatta anneannesini ve dedesini, “Hala deðiþmemiþ aile yaþantýsýnda ki bu durum. Herkes çocuðunu kendi tarafýna çekmeye çalýþýyor, ne iþse” diye geçirdi içinden. “Ben kýzýma böyle davranmayacaðým diye söz vermiþtim kendime ama ben de farklý davranmadým. Eþimle ne zaman ki aram açýldý, çocuðuma yansýttým” dedi kendi kendine. |
|
Keþke Söylemeseydim Kýzýma! (2)
(Leyla ÜNAL) 13 Aðustos 2012 |
Beklenmedik |
| |
O gün sadece dersi asmamýþlardý, arkadaþlarýný da atlatmýþlardý. Cep telefonu da henüz icat edilmediði için kimse onlara ulaþamamýþtý. Kýzý “Anneciðim nerelere gittin yine” diye sordu. “Hiç” dedi kadýn “Hiçbir yere”. Deniz çok neþeli bir çocuktu. Babasý gittikten sonra tam bir yýl depresyonda idi, ancak güçlü bir çocuk olduðu için zaman içinde acýsýyla baþ etmeyi baþarmýþ eski neþesine tam anlamýyla olmasa da dönmüþtü. |
|
Keþke Söylemeseydim Kýzýma! (3)
(Leyla ÜNAL) 27 Kasým 2012 |
Beklenmedik |
| |
Her ikisinin de üniversitenin kadýn haklarý ile ilgili topluluðunda faaliyet gösterdiklerini öðrenince Leyla kýzýyla ilgili bilmediði bir hususun farkýna vardý. Neydi bu iki genci bu konuda birleþtiren husus?
|
|
Keþke Söylemeseydim Kýzýma! (4)
(Leyla ÜNAL) 30 Kasým 2012 |
Beklenmedik |
| |
Ne olmuþtu da bu sevimli aile parçalanmýþtý. Gözü balkon duvarýndaki Monet resmine takýldý. Evin her köþesine birlikte karar vermiþler, en küçük eþyayý birlikte almýþlar, birlikte döþemiþlerdi. Ayný þeylerden keyif alýyorlar, ayný renkleri seviyorlar, hatta Deniz’in ismini vermek için konuþurken ikisinin de aðzýndan Deniz ismi ayný anda çýkmýþtý. Ural ruh ikizim derdi Leyla’ya. Gülümsedi biran “Neredesin ruhum?” Sanki el dokunuþlarýný saçlarýnda hissetti! |
|
Keþke Söylemeseydim Kýzýma! (6)
(Leyla ÜNAL) 7 Ocak 2013 |
Beklenmedik |
| |
“Sen benim neþemsin, yaþama sevincimsin, sana bir þey olursa biliyorsun yaþayamam, üstelik babanda bizimle deðil”. Babanda bizimle deðil derken Ural’ýn varlýðýna ve vereceði akla, yardýmýna o kadar ihtiyaç duymuþtu ki, kendisi de þaþýrdý. “Sen sadece benim deðilsin, babandan bana bir emanetsin Denizim” dedi.
|
|
Keþke Söylemeseydim Kýzýma! (5)
(Leyla ÜNAL) 4 Ocak 2013 |
Beklenmedik |
| |
Karþýsýnda onun gibi bekleyen bir baþka haným daha vardý. Bir an göz göze geldiler. Ýki korkan, ürkek göz birbirine bakýyordu. Karþýsýndaki bayan “Siz Deniz’in annesi misiniz?” diye sorduðunda Leyla “Evet ama nereden bildiniz, tanýþýyor muyuz?” dedi. Karþýsýndaki bayan “Ben de Umut’un annesiyim” diye yanýt verdi.
|
|
Veda...
(Leyla ÜNAL) 23 Temmuz 2013 |
Aþk ve Romantizm |
| |
“Ruh ikizim" dedi adam içinden, “Ruhumun yarýsýný aldýn gidiyorsun iþte.” “Ruh ikizim” dedi içinden kadýn, “Ruhumun yarýsýný sende býrakýp gidiyorum.” Ýkisi de kendi hayatlarýnda yol alýrken, farkýndaydýlar hiçbir þey eskisi gibi olamayacak hayatlarýnda. |
|
Bir Otobüs Dolusu Aþk (1)
(Leyla ÜNAL) 26 Ocak 2014 |
Beklenmedik |
| |
O otobüste olmak ister miyim? Belki de o otobüsteyim. "...................Otobüs yol alýrken, gün ýþýðýný karanlýða býrakmaktaydý. Gözlerini yumdu ve bir an kendinden geçti."
|
|
Bir Otobüs Dolusu Aþk (2)
(Leyla ÜNAL) 29 Ocak 2014 |
Beklenmedik |
| |
Otobüs yolculuðuna devam ederken pýrýl pýrýl bir gecede dolunay otobüsün içini aydýnlatmaktaydý. Otobüs ara ara daðlarý, tarlalarý, ara ara kasabalarý, þehirlerin ýþýklarýný yararak gidiyordu. Kaptan Ali muavini sürekli yanýna çaðýrýyor çay ve kahve getirmesini istiyordu. |
|
Bir Otobüs Dolusu Aþk (3)
(Leyla ÜNAL) 6 Þubat 2014 |
Beklenmedik |
| |
..... Dönüþte þoförün gözlerine takýldý gözleri çok uykulu bakýyordu soför. "Herhalde buradan itibaren yedek þoför aracý kullanacaktýr" diye geçirdi içinden.
Mola yerinde bir anons duyuldu “Ankara’dan 22’de hareket eden Bodrum otobüsü yolcularý mola süreniz bitmiþtir, otobüsünüzdeki yerlerinizi almanýz rica olunur.” |
|
|
OKUYUCUYA
Neden bilemiyorum ama üç yýlda 300’den fazla þiir yazdým…
Her þeye dair yazdým…
Ama illa sevgiye…
Ýlla aþka...
Ýlla sevdaya…
Ýlla hasrete dair…
Pek çok þeyi paylaþmaya çalýþtým sizlerle…
Yaþadýklarýmý…
Yaþamak istediklerimi…
Hayallerimi…
Hüsranlarýmý…
Özlemlerimi…
Ümitlerimi…
Bilmem beðenir misiniz?
Ben, Leyla...
|
|