|
| Gökyüzünün göz kýrpmasýyla yere düþtük seninle Lavem. Gökkuþaðý tüm karamsarlýðýný ruhuma boþalttý sarp yaðmurlar eþliðinde. Ve, acýmý sana açtým kahverengi kayalýklar üzerinde. Ben ki, ölümden arta kalan sancýyý çekiyorum. Ölemiyorum. Ölememek ne acý.... Sol kulaðýmdan sýzan acýyý duy. Sesim geceyi yýrtacak kadar keskin artýk... Ve, cehennemin sýcaklýðý samimiyetinden. Kelebekler ölümsüz. Iþýk siyah. Kan mavi. Ve ben güzelim. Bunlara inan ama bana inanma.... Kendimi hapsettiðim dolunayýn çatlaklarýndan sýzýyorum sana doðru. Dindirilen acýlarýn var, görüyorum. Yarým kalan kahkahalarýn. Kendini göremediðin aynalarýn. Kaosu sakinleþtirecek çýðlýklarýn var senin Lavem. Kasýklarýnda bastýrdýðýn öfken... Ruhlarýmýz göçebe. Birbirimizi bulacaðýz. Ve o zaman karanlýðýn böðründen doðacak olan güneþ parçalayacak göðsümüzü...
|
|
Beðendiklerim
