|
Özlem
(Öznur) 12 Temmuz 2005 |
Çocuk |
| |
 Önümde bir yýðýn boþ sayfalar... |
|
|
Ayrýlýk
(Öznur Çetin) 29 Eylül 2005 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Bak! þehrin soðuk ýþýklarý yandý yine, /
Sevgisizliði, aþksýzlýðý, mutsuzluðu çaðrýþtýrýyor her yanan ýþýk… |
|
|
Gece...
(Öznur Çetin) 18 Aralýk 2006 |
Yaþam |
| |
 Gecenin sessizliðinde aðustos böcekleri o bildik, ama her dafasýnda daha içli týný ile karanlýða daðýlan þarkýlarýný söylüyorlardý... |
|
|
Akrebin Sonu...
(Öznur Çetin) 21 Aralýk 2006 |
Öyküsel |
| |
 Çünkü bu onun tabiatýnda var...
Ömer Köroðlu'ndan dinlediðim bir hikaye...
|
|
|
Üzgünüm...
(Öznur Çetin) 24 Aralýk 2006 |
Baþkaldýrý |
| |
 Ben varlýðýnla yaþamaya alýþýrken,
Senin soluduðun havayý
Çekiyorum içime... |
|
|
Bekleyiþ...
(Öznur Çetin) 3 Mart 2007 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Düþlerimizi ýslatýyordu yaðmur,
Sokaklardaki senden kalan bütün izleri silerek...
|
|
|
Aþk...
(Öznur Çetin) 3 Mart 2007 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Aþk, tarifsiz uzantýlarýn beyaz bulutlu yollarýnda kavalyesini ararken kaybolmuþ. Kavalyeyse ona hiç ulaþamamýþ. Ki ; Aþk, böylelikle koruyabilmiþ aþk olabilme özelliðini.
|
|
|
Sensizliðe On Vardý...
(Öznur Çetin Yýlmazkara) 12 Þubat 2008 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Sana dair olan her þeyin beline ölüm sarýlýyor, sen ölüm oluyordun.
Zaman sensizliðe gebeydi ve kâinat zorlu bir kalýbýn habercisiydi |
|
|
|
06.03.2008 16:18:19
|
Ýçimdeki fýsýltýlar... |
| |
Çizdiðim sýralý insanlar kimisi gerçek , kimisi sahte...
Çizdiklerimle kah güldüm, kah düþündüm...
|
|
|
25.02.2008 22:15:52
|
Ýçimdeki fýsýltýlar... |
| |
Çoðunlukla yutkunuruz...
Tam ortada,yutkunduðumuz yerde modern zamanlarýn ördüðü bir düðüm vardýr.
Gülüþümüz oradan geçer,aðlayýþýmýz oradan...
Ve ikisi de sahtedir.
O düðüm damýtýr duygularýmýzýn aslýný ve yüreðimize akýtýr...
Geriye kalan posa ise yüzümüze yayýlýr...
Yüzümüzün dekoruna uygun bir sürü imaj elemanlarý vardýr üzerimizde...
Görünen,modern zamanlara takdim kimliðimizdir.
Alýntý
|
|
|
12.02.2008 23:38:31
|
Ýçimdeki fýsýltýlar... |
| |
Kar yangýný bir gecedir zaman artýk, kahrolasý ýssýs sokaklarda... Akþam þehire her geliþinde, hüzünle gelir. Acýlarýný alýp gitmez...
Ve sessizce solursun bir hazan yapraðý gibi. Önünden çocukluðun geçer, ilk gençliðin geçer yýl yýl. Gömülürsün karanlýðýn en derinlerine... Hüzün kokar rýhtýmlar, yalnýzlýk kokar. Yalnýzlýk ölüm kokar... Bazen karanlýkta kalýr tükenir nefesin....
|
|
|
