|
Yalnýzlýðýn Aleni Tarihi
(Mehmet Ulaþ ORAL) 18 Þubat 2002 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Bir tarih yazýlýyor her gece bu sokaklarda. Sen yoksun, özel olan hiçbir þey yok! Koca ve subjektif bir tarih yazýlýyor. Her gece yazýlýyor “YALNIZLIÐIN ALENÝ TARÝHÝ”. |
|
|
Aðýr Roman(tik) – 2001
(Mehmet Ulaþ ORAL) 18 Þubat 2002 |
Gülmece (Mizah) |
| |
 “Denizden gelen uðultular sallarken üç kuruþluk jiletleri karanlýk delikanlýlarýn aç gözlü göðüslerine/ Rüzgâra yamanmýþ dolunaylarla þahlanýr itler, çýðlýðýn çýðlýða kanka düþtüðü tehlikelerde./ Raconun kýrmýzý pelerinini savururken o zarif zamana |
|
|
Zamansýz Pencereler
(Mehmet Ulaþ ORAL) 18 Þubat 2002 |
Bireysel |
| |
 Ýçimdeki felaketin yansýmasý, pencerelerin pervazý, öykülerin “O”su, yollarýmýn haritasýDamla’ya... |
|
|
Ölümsek
(Mehmet Ulaþ ORAL) 18 Þubat 2002 |
Modern |
| |
 aþk ölümsektir... |
|
|
Aziz
(Mehmet Ulaþ ORAL) 18 Þubat 2002 |
Fantastik |
| |
 samsun'a gitmeliyim... |
|
|
kardiyoloji
(Mehmet Ulaþ ORAL) 15 Nisan 2002 |
Erotik |
| |
 üst kattan geliyor sancýnýn sesleri, seviþiyoruz, gece... |
|
|
Sigara
(Mehmet Ulaþ ORAL) 23 Aralýk 2002 |
Modern |
| |
| Bir düþ sigara paketimin orta yerine kondu... |
|
|
Þifreli Konuþkan
(Mehmet Ulaþ ORAL) 3 Nisan 2003 |
Gülmece (Mizah) |
| |
| aramýzda acayip birþeyler var. Ne olduðunu bilmiyorum ama farkýndayým. Bir de kafayý takmýþlýðým hat safhada: Ulan bizim aramýzda ne var? |
|
|
(Gar)dolap
(Mehmet Ulaþ ORAL) 3 Nisan 2003 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Kadýn da biliyordu adýnýn (gar)dolap deðil de gardrob olduðunu ama her yolculuktan önce oraya baþvurup eþyalarýný toplayarak ilk mecazi otobüse burada atladýðý için ona bu adý takmýþtý. |
|
|
Sigara - 2
(Mehmet Ulaþ ORAL) 17 Þubat 2007 |
Sürrealizm |
| |
 Gülümsüyor. Deli, dolu, oylumlu, düþ – gerçek seyrimiz iþte yeniden baþlýyor. Bu seyrin geçmiþi de geleceðini mi yansýtýyor? Yine yollar beni kendine mi çekiyor? Birdenbire hayatýmýn en olmadýk zamanlarýnda karþýma çýkan bu düþe çok alýþtým. O benim düþüm. Kimselerin deðil. “Düþün” deðil mesela. “Düþü” hiç deðil. Bir usul düþünüþ ve karþýmda düþselanslarý! Galata köprüsünden Sirkeci’ye seyirtiyoruz. Düþüm, düþmeden ve kuvvetlice sarýlýyor koluma. Bir daha düþmemek istiyor belli. Ayarlý ve kendini bilen herþeyi seviyorum. Ayarlý ve kendini bilen bu þeyi ben düþlüyor bile olsam seviyorum. |
|
|
Yalnýz aðaçlarýn yaþ halkalarý sýk olur. Konuþtuðunda ya da göz kýrptýðýnda bir saniyenin içinden doðru; o saniyeyle birlikte baþka saniyeler de adým atmaya baþlarlar tarihin içine. Altýn arayýcýlarý, konuþmayanlar, simyagerler peþine düþerler ayný zaman dilimine raðmen daha çok eskimiþ olan aðaçlarýn. O aðaçlar, üzerlerindeki dal yükünden arýnmadan, dal ve yaprak yüklerinin aðýrlýðýný da kaldýrarak yaþamayý bilmiþlerdir, iþte o yüzden dik ve diri dururlar gövdelerindeki yaþ halkalarýnýn yoðunluðuna ve kalýn gövdelerine karþýn.
Nedir ki bir yalnýz aðaç? Kuzey cephesi yosun tutmuþ, topraðýn dibinde de topraðýn dýþýndakine yakýn parça býrakan, saðlam, güçlü, her bahar yaprak açan, her hazan yaprak býrakan bir kalýn gövde midir? Yanýndaki dost aðacýný ya da sevgilisini yitirmiþ bir “çöl ortasýnda tek kalmýþlýk” mýdýr yoksa? Yoksa bütün bunlardan oluþan bir karma hayat mý? Belki de hepsi...
Ýþte ben, bütün bu karma hayatlardan oluþmuþ bir hayatýn arzusuyla ilerleyen bir yalnýz aðacým. Þehirde beni yaþatmamaya çalýþan onca güç, onca deðiþim, onca farklýlýða raðmen dimdik ayaktayým. Birilerine anlatýldýðýnda deðeri pek de olmayan yalnýzlýðýmla birlikteyim. Bir kuyumcu vitrininde merak ettiðiniz tüm kuyumlardan deðil, yeþilçamýn içinde satýlan küçük boncuklardan sadece biriyim ben ve benim anlatamadýðým yalnýzlýðým.
Yalnýz kalmak ya da yalnýz olmak (farklý farklý ama içiçe), bir aðaç kadar kalýn gövdeli olmayý gerektirmez. Eniniz ve boyunuz kalýnsa kendinizi bir yalnýz aðaç gibi görmeniz ahmakça olur. Eðer içinizde durmadan ilerleyen ve kemiren “þey”ler gitgide karýn boþluðunuzu dolduruyorsa kalýnlaþýyordur yaþ halkalarýnýz.
Peki neden yalnýzým? Seçtim mi, seçtirildim mi, kimim ben, neyim, neredeyim? Hepsinin cevabýný o kadar iyi biliyorum ama ne kadar zor anlatýyorum. Yalnýz býrakýlmanýn içimde uyandýrdýðý sevinç ve ilerleyen saatlere doðru bir halka daha kalýnlaþan bedenimin içinde durmadan ilerliyorum birileriyle...
Bütün sessiz ve kimliksiz otel odalarýný biliyorum, onlarla konuþur oldum, onlarýn sýr sakladýklarýný, anlatamadýklarýný ve dürüst olduklarýný biliyorum. Kendime söylediðim yalanlarý, dýþarýlara bir türlü söyleyemeyip kendime söylediðim yalanlarý... Biliyorum, herkes yalan söylemelidir. Yalan, bir ihtiyaçtan doðar. Ama ben bir tek kendime söylüyorum yalanlarý. Biliyorum, bakýlacak gözler, eski yunanýn içinden geçerler; inanýlýrlar, sevilirler, ölümcül görünürler, özlenirler. Onlarý unutmayý baþarýyorum.
Ýris: Gel artýk... Ortalýkta kaldým... Yalnýzlýk ve aþka dair tiyatrolarda oynadým senin için. Tek deðilsin, birisi deðilsin, biliyorum ama gel! Düþümde boþuna kapladýðýn zamana yazýk! Gel! Tanýmadýðým gerçek aþk! Tüm güzelliklerin ortak adý olarak koydum seni sözlüðe... Tüm masum kadýnlarýn þifresel adý. Gel, seni bekliyorum, gelmiyorsun.
Mabrahar: Neden çarpýþýyorsun hâlâ? Kötülüðün, ucuzluðun, fahiþeliðin kodu. Mabrahar! Git! Uzaklaþ ve bir daha yanaþma yanýma benim!
Ýki kuvvetin arasýnda geçen savaþýn ortasýnda yapayalnýzým. Amaç ve gürültülerin arasýnda bir deðer biçiyor yalnýzlýðýma kuyumcular, altýn arayýcýlarý, gümüþseverler... en sonunda kapatýyorum tüm kapalý anlatýmlarý bir gecelik dolaba, rahatlýkla anlatýyorum yalnýzca bir gecelik olmak üzere... Konuþuyorum, susuyorum, yalnýz bir aðacým ben, biliyorum, bir halka daha geniþliyor vücudum...
|
|
