Saat 9
(Efe Erdem) 22 Ocak 2007 |
Yeraltý |
| |
-Nasýl mutlu olunur bu hayatta...?
Bu doðadýþý, kýþ gününde
-Hava kararttýðýnda, içini ne aydýnlatýr…?
Ýçine kadar sýzan; kar fýrtýnasý! sokaklar kupkuru gözükse de.
|
|
Ýç Hesaplaþmalarýmda Açýk Var
(Efe Erdem) 3 Ocak 2007 |
Öyküsel |
| |
Yine de unuttuðum birþeyler olmalý;
Hayaller yok, düþler kayýp
Ve ne kadar denesemde bulamýyorum.
Ýç hesaplaþmalarýmda açýk var;
Yaþanan hayatlarýn iþlevsiz bir yaný var... |
|
Duvar Yazýsý
(Efe Erdem) 13 Haziran 2006 |
Öyküsel |
| |
Bir erkek her þeye hazýr olmalýdýr... /
Çünkü aþkýn uzantýsý acýdýr /
ve mutluluðun uzantýsý hüzün /
ve ölüm her saniye HER YERDE… |
|
Gerçeklik
(Efe Erdem) 7 Haziran 2006 |
Ýyileþme |
| |
Her þeyden çok, biriyle konuþmaya ihtiyacým olduðunu hissediyorum son günlerde.
|
|
... 14 Mart...
(Efe Erdem) 8 Nisan 2006 |
Modern |
| |
Saf güzellikleri zorluyor hayat. Ne yapacaklarýný bilemiyorlar ve kimsenin umurunda deðiller. Tüm bu acý ve karmaþanýn ortasýnda, serseme dönmüþ, yolunu kaybetmiþ ve vazgeçmekten baþka bir þey düþünemez halde, bir hiç uðruna ölüyorlar, sokaklarda. |
|
Týrnak Ýçi
(Efe Erdem) 15 Mart 2006 |
Yeraltý |
| |
Ne olduðunu hiç anlamadým ve anlamak istemedim sonra... oysa kimseyi ve hiçbir þeyi
kesip kanatacak kadar kaba ve ehliyetsiz deðilim... |
|
3 Mart
(Efe Erdem) 10 Mart 2006 |
Modern |
| |
Her þey öyle çabuk oldu ki.
Patronun yanýna gittim. Bana þöyle dedi;
“Dünkü toplantýya sarhoþ gelmiþsin ve bölüm þefinin üstüne kusmuþsun”
“Kimden duydunuz bilmiyorum ama saçmalýk” dedim
“Peki, sarhoþ muydun? “
Bir süre zorladým kendimi,
“Hatýrlayamýyorum”
|
|
22 Þubat
(Efe Erdem) 6 Mart 2006 |
Modern |
| |
Peki o zaman.
Anlat derdinin bana, dök içini.
Ama hepsi gayet normal.
Hepimizin kötü zamanlarý oluyor.
Yalnýz þu var;
ben karýma aldýðým, boðazdaki villanýn manzarasýný bozuyor diye, önündeki koruluðu da satýn almaya uðraþmýyorum belediyeden yada köpeklerimin bakýmýyla ilgilenmesi için tecrübeli bir bakýcý aramýyorum.
Kendimce hayatta kalmaya çalýþýyorum sadece. |
|
Son On Saattir Yemek Yemedim
(Efe Erdem) 13 Þubat 2006 |
Aný |
| |
”Geliyorum yaa..! Durduramazsýnýz beni. Takip ederim, peþinizden gelirim.”
“Bilemiyorum” diyor Atakan “Akþam geri dönemeyebilirsin ama”
Benim bakýþ açýmdan ise her þey dönüyor. Yüzümü yýkamam gerek, kendime gelmeliyim.
Ayaða kalkýyorum ama üç-boyutlu mekan kavrayýþýmý yitirdiðimi fark ediyorum. Atakan koluma girip fýsýldýyor;
“Gelsin mi?”
“Nerden bileyim. Senin kýz arkadaþýn, senin evin”
Dünya gözlerimin önünde süzülüyor. Ara sýra görüþ alanýma Ayça’nýn zýplayan poposu girip çýkýyor. |
|
|
|