|
Ayrýk Otu
(Özgür Hatem) 7 Aralýk 2002 |
Yaþam |
| |
 Nasýl baþlarsýnýz ki bunu anlatmaya? Suskunluðun boyut deðiþtirdiði, bambaþka bir hesaplaþmanýn ürünüdür içsel yalnýzlýðýmýz... Kimsesiz bir çokluk duygusu ile birlikte, yokluk benzeri bir varlýk çeliþkisinin, onmaz yaralarýdýr, dimaðýmýzda açýlan.
- En |
|
|
Aþk Hariç
(Özgür Hatem) 7 Aralýk 2002 |
Sevgi ve Aþk |
| |
 Uyku gözlerimden akýyordu. Kulaðýmda, yine seslerin en güzeli, düþe(yazdým) kendimi... Gecenin, garip bir türküsü var. Duymak denilen eylemin, hakkýndan gelenlerin kulaðýna çalýnýyor. Uyku, düþe sarýlmýþ; gecenin ninnisi ile seyrediyor. |
|
|
Sahte Mutluluklar
(Özgür Hatem) 7 Aralýk 2002 |
Yaþam |
| |
| Mutlulukla donatýlmýþ, evlerden bahsetmek, lüks mü, bizim için? Her metrekaresi, sonuna kadar kullanýlan; emekle ve inançla döþenmiþ; varlýðýný, eþyanýn hegemonyasýna kaptýrmamýþ, evlerden... Kullanýcýlarýnýn kimliklerinden kaynak bulmuþ bir ruhu ve renkl |
|
|
Gör(ebil)mek
(Özgür Hatem) 16 Aralýk 2002 |
Yaþam |
| |
| Gittiðin yerde gördüklerin, gördüklerinden yanýldýklarýn var... Görmek, bir garip eylem! Kimi, bakar bakar göremez; kimi, bakar bakmaz algýlar. Aslýnda, her gözün bakmakta ki, meramý ayný olsa da, meramýndan anladýðý ayný olmasa gerek... |
|
|
Kim(sesiz) lik
Yola düþen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaþýdýr ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantýlý sularýnda, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüðüm, umutsuz kadýn,
Titrek elleriyle kalbime asýlan adam,
Ve gecelerimden sarkan düþüm,
Yalancý kahraman suretimle birlikte
\'Aslýnýn aynýsý\' damgalýdýr, öyküm.
(Mesela; yaðmurdan sonra ki toprak kokusu,
kokunun ruhumda býraktýðý iz,
Ýzlerin yüzümde ki aksi gibidir, zaman)
Sýradýþý duruþumun,
Sýradan, bildik hikayesidir anlatýlan.
Ve masal kahramanlarýnýn gizinde,
Sýrra vakýf, bilgin olmaya öykünen gönlümün...
Yüreðimde büyüttüðüm o çocuk,
Kanýmdan beslenen \'yok\' sevdam,
Var zannederken, düne kaptýrdýðým,
Bütünlerim diye bine böldüðüm,
Bir garip türküdür, yaþam...
|
|
