Son Aþký Biz Yaþadýk

En tatlý baldan tatlý; sevgi, saygýmýz vardý,
Kimseleri görmedik birbirimizden baþka.
Ne dünden utancýmýz, ne gün kaygýmýz sardý,
Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.

Önce aklý kaldýrdýk, yola gönülle çýktýk,
Hayata hep samimi sýcak yürekle baktýk,
“Artýk aþk öldü” diyen nice kuramlar yýktýk,
Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.

Ne anlamsýz kýrgýnlýk, ne bir gün olsun dalaþ,
Nede bir gölge gibi dal budak saldý telaþ,
Mutluluða taþýdýk yýllarý sarmaþ, dolaþ,
Son aþký biz yaþadýk: Deðer verererk aþka.

Söylenmemiþ bir aþkýn izlerinde gezmedik,
Gerçekleri býrakýp hayallerde yüzmedik,
Anlayýþsýz davranýp, vesveseyle üzmedik,
Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.

Gözyaþý sellerinde umutlarý yýkmadýk,
Hiçbir gün sevgimizi söylemekten býkmadýk,
Gün ýþýðýna küskün poyraz olup çýkmadýk,
Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.

Güneþi gölgemiz de býraktýðýmýz anda,
Gülkurusu renklerin süslediði zamanda,
Bülbül gibi dikene kalp uzattýk her yanda,
Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.


Özcan Ýþler