Kimi vakit nutkum durdu
Gözlerim yaþla yol alarak, hicranýn inhisarýnda sabra koyuldu
Aklýma ne oldu, idrakim neden kalbime itminan olmam için inþirah sunmuyor
Umutlarým lahzalarda her nedense yeþermiyor, hazan yine sineme sökün ediyor


Kalbimi þehredebilmeliyim
Ruhumun tevdi edilmesinde ki saiklerinin gerekçelerini öðrenmeliyim
Kime nasýl sual etmeliyim, hal ehli nefesin izlerini muhakkak ziyaret etmeliyim
Neden kifayet etmeyen bilgilerle ve rivayetlerle, amel etmeye iltifat etmemeliyim


Muhakemem niye miskindir
Bilmem ki bu halime muhtaç eden hangi nefesler ve bahaneler içinde ki erkdir
Kimsesizlik ne çetin bir kederdir,sahibinden habersiz kalmak aþka yetmeyecektir
Ömür deðirmeni, vaktin hakikati için aklýnla ilintili kýlýnan gerekçe kýlan bedeldir


Sahipsizlerin hamisi olmalýyým
Sokak aralarýnda umutla bakan nefeslerin yardýmýna ihsanla koþmalýyým
Kapýsý kapanan, umutlarý hazanlaþan kim varsa, aþkýn þerabýndan bahsetmeliyim
Gönlümün hicran damlalarýný, hüzün içinde yakarýþýmý yakinen hissettirmeliyim


Dillenen alýþkanlýklarý bilmeliyim
Ýman ettiðim, ruhumla cüretine yeltendiðim, kalbimi sahibine ram eylediðim
Suskun umutlarýn vakti için kanaat eylediðim, bahtýmýn kazasýna elhak dediðim
Ýrademin ve kýt aklýmýn aidiyetine olan ihtiyacýný an be an iliklerimde hissettiðim


Ýnsan kalbi ve aklýyla bir nazardýr
Aþkýn ve hakikate olan muhtaçlýðýna amede bulunan ardýr, edep içinde hardýr
Azim ve ihsanýyla farktýr, ecir ve inayetiyle ihsandýr, vuslat için sabr-ý hasattýr
Aþk için vardýr, ceht ile vicdandýr, hal içinde manalaþan fermandýr furkan-ý þiardýr



Mustafa CÝLASUN