Günün birinde yapayalnýz kalmak, birçok insanýn en önemli korkularýndan biridir. Bu korku da gelecek endiþesi, yaþlanma korkusu, önemsediði þeyleri kaybetmek gibi kiþinin diðer dünyevi korkularýndan farksýzdýr. Bir gün ailesini, yakýnlarýný ve arkadaþlarýný yitirerek yalnýz baþlarýna kalacaklarý düþüncesi, insanlarýn büyük kesiminin sürekli içinde taþýdýðý bir endiþedir.

Yalnýzlýk korkusu yaþayan insanlar, ’kalabalýk bir aile’, ’geniþ bir çevre’ ya da ’çok fazla arkadaþ’ hedefler, endiþelerine kendilerince çözümler ararlar. Kalabalýk yerlerde bulunur, yeni ve çok sayýda arkadaþ edinmeye çalýþýrlar. Kuþkusuz insan çok fazla arkadaþý ve dostu olmasýný isteyebilir. Ancak bu, yalnýzlýktan bir kaçýþ yolu deðildir. Bu ruh halindeki kiþi, olaylarýn batýnýný düþünmez, gerçekleri göz ardý edip, Allah’tan uzak yaþar.

Yaþamý süresince karþýlaþtýðý her þeyi ve herkesi Allah’ýn yarattýðýný, her olayý kendisine yaþatanýn Allah olduðunu ve yine tek gerçek dostunun yalnýzca Allah olduðunu bilen bir insan bu korkulardan uzaktýr.

Ýnsan, dünyanýn en kalabalýk yerinde de bulunsa, gerçekte Allah’ýn sonsuz gücü karþýsýnda yalnýzdýr. Allah her yönden kendisini sarýp kuþatýr. Rabb’i kuluna, “Andolsun, insaný biz yarattýk ve nefsinin ona ne vesveseler vermekte olduðunu biliriz. Biz ona þahdamarýndan daha yakýnýz. (Kaf Suresi, 16) ayetiyle bildirdiði üzere þah damarýndan yakýndýr. Etrafýndaki binlerce insan görüntüsünü de Allah yalnýzca bir imtihan olarak yaratýr. Ýnsan hangi görüntüyle muhatap olursa olsun; kalabalýkta da yalnýzken de Rabb’i ile birliktedir.

... Fýsýldaþmakta olan üç kiþiden dördüncüleri mutlaka O’dur; beþin altýncýsý da mutlaka O’dur. Bundan az veya çok olsun, her nerede olsalar mutlaka O, kendileriyle beraberdir. Sonra yaptýklarýný kýyamet günü kendilerine haber verecektir. Þüphesiz Allah, her þeyi bilendir. (Mücadele Suresi, 7)

Allah þuurlu insanlara, bu önemli gerçeði anlayacaklarý vicdani duyarlýlýðý verir ve hissedecekleri olaylar yaratýr. Ýnsanýn, etrafýnda ne kadar çok sayýda arkadaþ bulunursa bulunsun, eðer kalbi Allah ile birlikte deðilse, Allah’ýn kendisini sarýp kuþattýðýndan gaflette ise ve kendisine her þeyden yakýn olduðunu düþünmüyorsa, o kiþi gerçekte dünyanýn en yalnýz insanýdýr.

Diðer yandan insan bir baþýna, hiç kimseyi göremediði bir odada dahi olsa, eðer kalbi Allah ile birlikteyse, O’nun sonsuz gücüyle kendisini sarýp kuþattýðýný, her an yanýnda olduðunu hissediyorsa, asla yalnýzlýk duygusu yaþamaz. Arkadaþlarý, dostlarý, ailesi Allah’ýn tecellileridir ve her biri Allah dilediði için yaratýlmýþtýr. Allah’ýn tecellilerine hissettiði sevginin gerçek sahibi ve muhatabý Allah’týr. Ýnsana gerçek mutluluðu yaþatacak olan, Allah’ýn kendisine olan daimi yakýnlýðýdýr.

Ýman sahiplerinin dünyadaki dostlarý, "Sizin dostunuz (veliniz), ancak Allah, O’nun elçisi, rüku’ ediciler olarak namaz kýlan ve zekatý veren mü’minlerdir." (Maide Suresi, 55) ayetiyle haber verildiði üzere Allah’ýn elçileri, Allah’ý seven ve O’nun hoþnutluðu için yaþayan samimi müminlerdir.

Ýnsanlarýn yalnýzlýktan duyduklarý korku dünyevi korkulara dayanýr. Samimi müminler yalnýzlýk korkusu duymazlar ancak yalnýzlýðý da istemezler. Yalnýzlýðý, mümin kardeþleriyle birlikte olmaya tercih etmezler. Kuþkusuz bu istek, Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmaya ve Kur’an ahlakýný yaþamaya yöneliktir. Allah’a gönülden iman edenlerle samimi dostluk kurmak, birlikte olmak mümin için ibadettir, çok güzel bir nimet ve güzelliktir.

... Her nerede olursanýz, Allah sizleri biraraya getirecektir. Þüphesiz Allah, herþeye güç yetirendir. (Bakara Suresi, 148)