Zeus, hovardanýn tekiydi. Beðendiði bir diþi görmesin, birleþmeden duramazdý, engel tanýmazdý. Taygedos’ta Leda’ya vurulmuþtu. Engelleri, kuðu kýlýðýna girerek aþtý, Leda’yla birleþti.

Anatanrýça Hera, kýzdý köpürdü elbette. Böyle durumlarda, elinden geleni ardýna komazdý anatanrýça, ama Homeros ve diðer kaynaklarda, Hera’nýn ihanetine rastlanmaz. Belki de ben bilmiyorum. Hera, aldatýlmýþlarýn ve sadakatýn da tanrýçasýdýr.

Angelina, sevgilisi Brad’den olma bir kýz doðurdu. Ama bu, bireysel ve biyolojik annelikti. Oysa Angelina, bir tanrýçaydý. Hemen, sarý, kara ýrklardan da birer çocuðu evlat edindi, yeryüzünü kucaklamýþtý, anatanrýçalýða yükseliverdi.

Brad, çocuðunun anasý, sevgilisi Angelina’yý aldattý. Aþklarýyla ünlü çaðdaþ Afrodit Angelina geri kalýr mý?...Tuttu, lezbiyen iliþkilerini basýna anlattý. Diðerleri cabasý. O, postmodern bir tanrýçaydý.

Böylece milyonlarca dolarlarý da oldu.

Ýçine, derinlik, hülya, hüzün yerleþtirmeye çalýþtýðý bakýþlarý vardý bir de...
Ve postmodern zamanlarýn , Holivud’un ve dünya egemenlerinin yarattýðý bu tanrýça ülkeme de geldi, gitti.

Gelecek, geliyor, geldi, korumasý ordusu þöyle, programý böyle derken geldi gitti.
Altýnözü çadýrkenti, Kýzýlay ve Türk bayraklarýyla süslendi.

Tekel binasýna “Dünyanýn Ýyilik Meleði Hoþgeldin” yazýlý pankart asýldý.

Çevre il ve ilçelerden halk Hatay’a geldi.

Zýrhlý ve içeriyi göstermeyen camlý minübüsle önlerinden geçti, gitti. Gelenler, boynunu büküp evlerine döndü.

Çadýrkent’te, programlandýðý gibi, Türk kahvesi içti, gereken sayýda çocuðun baþýný okþadý, gereken sürede çocuklarla top oynadý, gerektiði kadar tebessüm daðýttý.

Basýndan yalnýzca AA.’nýn muhabirleri eþlik etti. Türk Kýzýlayý’nýn (BM’nin ve Angelina’nýn deðil) hazýrladýðý, yardýmlarýn olduðu “sevgi paketini”nin daðýtýlmasýna nezaret etti ve gitti.

Havaalanýnda, fotoðraf alýnan her yerde, Louise Vuitton marka çantasýný gösterdi. Çünkü, marka ile 10 milyon dolarlýk reklam anlaþmasý yapmýþtý. Bir yýl boyunca, her görüldüðü yerde, çantayý, gözümüze sokacaktý.

Tanrýça, Türkiye’nin insani yardým çalýþmalarýný çok beðendiðini belirterek, bizleri kutsadý ve gitti.

Bu arada, bazý münafýklarýn da yüreði aðzýna geldi. Meðer, bunlar, iþi gücü býrakmýþlar, ne zamandýr Tanrýça’nýn peþine düþmüþler.

Yoksul Sudan’a gitmiþ iyilik meleði, kabile savaþlarý baþlamýþ, kan gövdeyi götürmüþ, Sudan bölünmüþ.
Tunus-Libya sýnýrýna, “Ýnsan haklarýna neler oluyor?” diye gitmiþ, Libya’ya bomba yaðmýþ. “Þimdi sýra Suriye’de” diyorlar.

Aðýzlarýndan yel alsýn. “Ya bize de sýra gelirse” diye korkuyorlar.

Bu insanlara yaranýlmaz iþte, pek nankördürler...

23.06.2011
Vildan Sevil