Deðiþim, hayatýn bir gerçeðidir. Kuþlar, bitkiler, þehirler deðiþir. Dünya kirlenir, sular tükenir, aðaçlar azalýr, savaþlar filan olur, edebiyat akýmlarý gelir geçer. Biz de “hayat deðiþiyor” deriz. Ýnsanlar da sürekli deðiþir. Yaþlanýrýz, saçýmýzý kestiririz, boyumuz uzar, kilo alýrýz...

Peki, gerçekten deðiþtiðimden nasýl emin olabilirim? Ýçimde bir þeylerin tamamen deðiþtiðini, artýk eski ben olmadýðýmý nasýl anlarým? Eskisi kadar gülmüyorsam, ya da daha mutluysam veya artýk hiç yalan söylemiyorsam gerçekten deðiþmiþ miyimdir? Eskisine göre daha kurnazsam veya çalýþkansam, irademe daha hakim veya daha sevgi doluysam ben artýk yeni bir ben olma yolunda ilerlemiþ sayýlýr mýyým? Yoksa bunlarýn hepsi de içimdeki merkezi imparatorluðun verdiði basit yönetimsel kararlardan mý ibarettir? Bulunduðum durum, yaþadýðým olaylar, öðrendiklerim ve tecrübelerim sonunda, artýk içimdeki Ben’in öyle olmaya veya davranmaya karar vermesiyle mi gerçekleþir? Söz gelimi artýk daha dost canlýsý biri olmanýn faydalý olacaðýna ikna olup öyle bir karaktere bürünmeme sebep olabilir mi bu Benlik? Ya da artýk yaþamda daha baþarýlý olamayacaðýma inanýp depresif bir insan olmanýn daha mantýklý olduðuna kanaat getirmesiyle ömür boyu depresif kalma ihtimalim var mýdýr? Ve daha ilginci tüm bu köklü deðiþimleri benliðimdeki kalýcý deðiþimler olarak yorumlayýp geri dönüþü olmayacak þekilde yeni bir ben oluþturduðu sanýsýna kapýlabilir miyim?
Peki, þimdi tekrar düþününce insan için gerçekten deðiþim var mýdýr? Milyonlarca farklý parametreye baðlý bu deðiþimleri gerçekten özdeki deðiþim sayabilir miyiz? Yeni doðmuþ bir bebekte de, ölmek üzere olan bir ihtiyarda da var olan Benlik’i nasýl algýlayabilirim? Yoksa o benim sýnýrlarýmýn ötesinde bir yerlerde algýlayamayacaðým kadar uzaklarda, benim naciz vücudumun tamamen dýþýnda mýdýr?