Büyük bir fýrtýnaya tutulmuþtum. Evet, yabancýlarla dolu, bana yabancý olanlarla dolu, uçsuz bucaksýz bir denizin ortasýnda yalnýz baþýma kalmýþtým. (O. Atay, Korkuyu Beklerken, s. 56)

...

ýssýz, ýpýssýz bir adada, yaþamýn kýyýsýnda bir yerlerdeyim. açýklardan gemiler geçiyor irili ufaklý, görüyorum. el sallasam görecek, baðýrsam duyacaklar belki; ama fark edilmek, fark edilip buradan kurtulabilmek için çaba göstermeyi çoktan býraktým. sonsuza dek burada kalabilirim; daha doðrusu, sonsuza dek burada kalmaya mahkûm edilmiþim gibi bir his var içimde, bu yüzden de buradan kurtulmak için çaba göstermekten vazgeçtim…

belki kimilerine göre imrenilecek bir þeydir ýssýz bir adada mahsur kalmak: tropik meyveler, hindistan cevizleri, yabanýl, tehlikeli hayvanlar, belki yamyam, barbar yerliler… ama onlar günün birinde mutlaka kurtarýlmayý ister, uzun direklerine gerilmiþ sakýz gibi çarþaflarýna doldurduðu rüzgârý, filikalarý, hoyrat tayfalarýyla bir gemi bekler dururlar; zira o tecrübe, günü gelip de birilerine anlatýlmayacaksa hiçbir anlamý yoktur. hiçbir anlamý yoktur bir adada mahcur kalmanýn, yaþamayý yeni baþtan öðrenmenin, çekilecek zorluklarýn, kurtulmak için çabalamanýn ve nihayet kurtarýlmanýn, hiç kimseye anlatýlmayacaksa…

keþke bu ada da öyle yaþanýlabilecek bir yer olsaydý. küçük, bir uçtan diðer uca dört-beþ yüz adýmda yürünebilen, birkaç börtü böceðin dýþýnda tek bir hayvanýn dahi yaþamadýðý, yalnýzca orta büyüklükte bazý otlarýn bittiði, neredeyse çýplak, denizin ortasýnda susuz, denizin ortasýnda cehennem gibi bir yer. cehennem her nasýl bir yer ise, buradan daha kötü deðildir. güneþin tepede olduðu vakitlerde hareket etmek bir iþkence halini alýyor; gölgesine sýðýnýlabilecek hiç bir aðaç olmadýðýndan, en iyisi denizde olmak ve orada da mümkün olduðunca suyun altýnda kalmak. yenilebilecek þeylerse birkaç tür garip balýktan ve zehirli olabilecekleri ihtimaliyle þimdiye deðin hiçbirini yemeye cesaret edemediðim otlardan ibaret. baþlarda, bütün gün didindikten sonra ancak bir tane avlayabildiðim o þekilsiz balýklarý çið çið yiyordum. kaç defa yerken yahut yedikten sonra denize kusmuþ, ardýndan gelen bir iki gün aç dolaþmýþtým, iðrentimden. ah evet, günler; onlarý hatýrlatacak bir þey olmayýnca nasýl da belirsizler. günlerin ve gecelerin bir öncekinden hiç ama hiçbir farký yok. bir fýrtýnam bile yok, bana o günü hatýrlatacak. bir taþ parçasýna, bu adada geçirdiðim her gün için bir çizik atmýþtým ama buradan kurtulmaya dair hevesimi yitirince vazgeçtim bunu yapmaktan; fýrlatýp denize attým taþý. ne kadar zamandýr buradayým, bilmiyorum. zamaný hatýrlatan bir tek þey var: uzamýþ, darmadaðýn saçlarým ve sakallarým. doðru, buraya bir yerlerden gelmiþ olmalýyým, saçlarýmýn düzenli, sakallarýmýn týraþlý olduðu bir hayattan…

nasýl ateþ yakabileceðimi öðrendim sonradan, belki bir cuma günü. cinsini bilmediðim bir taþ var adada, kuru otlardan yýðýn yapýp, üzerinde bu taþ parçalarýný sertçe birbirine vuruyorum, çýkan kývýlcýmlardan tutuþuyor otlar. çoðunlukla hüsranla sonuçlanan, oldukça zahmetli bir iþ. çið balýktan usanan midemi, birazcýk olsun piþmiþ etle oyalýyorum iþte: tek zevkim, tek ziyafetim. ateþi bir kez yakýnca söndürmemeyi de düþündüm, ne var ki etrafta aðaç olmadýðýndan odun da bulunmuyor, otlar da kýsa sürede sönüp gidiyorlar. bazen nereden geldiðini bilmediðim aðaç gövdeleri, dallarý vuruyor kýyýya, çok nadiren. yakýnlarda bir yerlerde baþka bir ada olmalý, üstelik aðaçlarý olan bir ada…

buraya nasýl düþtüm ya da düþtüm mü, onu dahi bilmiyorum. içinde olduðum geminin bir fýrtýnada batmasýndan sonra mý sürüklendim, düþen bir uçaktan tesadüfen sað mý kurtuldum, yoksa zaten burada mý doðdum, buralý mýyým, hiçbir fikrim yok. geçmiþ karanlýk. belleðimi yokluyorum durmadan, olur da çekip çýkarabilirim, gözlerimi açtýðým o lanet olasý sabahtan önceki hayatýma dair bir anýyý. bir ismi, yüzü, sesi hatýrlayabilirim, sarýlabilirim, onunla var edebilirim kendimi diye, nafile, bir gayya kuyusu bakýp durduðum, beni içine çekip duran. geceleri, uyanýnca çoðunu unuttuðum, karmakarýþýk bazý rüyalar görüyorum. belirsiz yüzler, olaylar ve bir uðultuyu andýran sesler. sýrtým dönük, kaçarcasýna uzaklaþtýðým bir kalabalýk.
boðuklaþýyor sesler, þu ses bir kadýna ait olmalý diyorum hep, uyanýyorum. bir zamanlar sevmiþ olmalýyým…

bir suç iþledim ve bu suçuma ceza olarak beni bu adaya hapsettiler, hem de hafýzamý elimden alarak. bir cüzamlý gibi, herkesten, her þeyden, kendimden bile uzaða. iyi ama kim, hangi suçuma karþýlýk bu cezayý vermiþ olabilir bana. bu nasýl bir ceza, hangi büyük suçu iþledim?..