Haziran 2011 Büyük Kýmýlý köyünden Göydað ya     ylasýna gitmek için sabah erkenden yola koyulduk. Üç saat, yol boyunca uçurum kenarlarýndan, taþlý yollardan, koltuklarýmýzda sýçrayarak, ayaklarýmýz yerden kesile kesile, ve sanki atlý karýncalardaymýþýz gibi, kahkahalarla devam ettik. Ben arabanýn taþlý yollarda limitin üzerinde hýzlý gitmesine alýþýk olmadýðým için, minibüs her an devrilecek diye arada bir korkuyordum. Yol boyunca doðanýn el deðmemiþ muhteþemliðini izlemek ise bir baþka keyifti ! Yemyeþil ovalar, tepeler ve dört bir yanýn çevrili olduðu daðlar tüm görkemliði ile bizimleydi ; gittikçe yükseklere çýkýyorduk. Temiz ve pâk hava tebessümle esiyordu genizlerimizde ve nihayetinde yaylaya varmýþtýk…

Yayla, tüm muhteþemliði ile gözlerimizin önündeydi. Allah’ým bu ne güzellikti ! Gözlerim, bedenim, ruhum inanmýyordu bu harikuledeliðe ! Dört bir yaný daðlarla çevrili ve yatay þeklinde yukarýdan aþaðýlara doðru edalý gelin gibi süzülerek kurulmuþtu yayla. Her yaný yemyeþil, hiç görmedimiz çiçekler ve beyaz papatlarla kaplýydý. Kuþ ekmeði dediðimiz yenilir bitki ise hiç görmediðim þekilde yorgan gibi örtmüþtü topraðý ve toprak sanki ev sahipliðini yalnýzca kendisi üstlenmiþ gibi, kapýlarýný sonuna kadar açmýþtý. Kayalar yer yer birlik olmuþ, tepeler ise grup grup sal taþlarý baðýrlarýna basmýþ, adeta anýtlaþmýþlardý ! Taþlarýn arasýndan bile rengarenk çiçekler fýþkýrmýþtý. Silim soðaný her yerde mis gibi kokuyordu !

Orta yerlerde daðlardan kar sularý ve kaynak sularý birleþerek çaylar oluþturmuþtu. Çaylarýn kýyýlarý ise yarpýz, su sandalý ve daha adýný bilmediðim bir çok bitkilerle kaplýydý. Çayýn hemen yanýnda esger (asker) bulaðý, soba borusu takýlarak kaynak suyun akmasýný saðllýyordu. Buz gibi nefisti su ! Tanrý’nýn bizlere sunduðu bu armaðan, keþfedilmek için duruyordu. Gökyüzü tam baþýmýzýn üzerinde, elimizi atsak dokunacak gibiyiz. Yer yer bulutlu, yer yer güneþliydi.

Karþý taraflara baktýðýmýzda isyana muktedir baþý ile Eleyez daðý, ve yaný baþýnda ufacýk kalmýþ diðer daðlar… Onlar bile sanki bizimleydi. Daðlarýn döþünde yer yer, üzeri tozdan karalmýþ, ama altýnda dumur dumur kar taneleri… Hayvanlar daðlarýn sinesine yayýlmýþ, vakur duruþlarý ile otlayýþlarý, doðanýn muhteþemliðinde mutluluklarýný yansýtýyordu! Atlar rüzgârla yarýþýyorlardý sanki ve ilk defa toplu halde atlarýn koþmalarýný izlemiþtim hayranlýkla !

Güneyden rüzgâr ýlýk esiyordu. Yüzlerimizi hafif bir tebessümle okþarken, notalarýný bilmediðim þarkýlar mýrýldanýyordu. Ta uzaklardan, hiç bilmediðimiz yerlerden gizemli sözler fýsýldýyordu. Rüzgârýn içindeki gizemi keþfediyordum. Rüzgârla birlikte Lilipar bulaðýna doðru ilerlerken ; yayla sanki bir baþka bedene bürünüyordu. Ah Lilipar ! Koca koca kayalarýn arasýndan halay çeker gibi kaynýyordu. Üzeri ise Lilipar çiçekleri ile sarý ve yeþil renklerinin ahengiyle kaplýydý. Eksi beþ derece soðuk suyu merhem gibiydi !

Doðanýn muhteþemliði bitmiyordu izlemekle… Yaþamak doyasýya ve günlerce…

Ve tam orta yerinde Göydað’ýn, sal taþlarla insanlarýn kurduklarý tek bacalý evler vardý. Evlerin yanýnda yine taþlar üst üste yýðýlarak kocaman alanlý, hayvanlarýn yatacaklarý yer olan aðýllar. Mihriban abam’ýn tandýrý ve peynir yapýþý ise baþka bir doðal güzellýkti. Misafirperverlikleri anamdan kalma deðerleri hatýrlatmýþtý bana Nafiye abamý, Fatma halamý hatýrlatmýþlardý… Ev ahalisi hepisi birden hürmet etmeðe çalýþýyorlardý. Eski deðerlerimizden hiç bir þey kaybetmemiþler, doðanýn muhteþemliði ile bütünleþiyorlardý…


Benim hayatýmda yer alan ve varmak istediðim tüm güzellikler Göydaðda hakîmdi. Her þey öylesine muhteþemdi ki, oralarý býrakýp gelmek beni endiþelendiriyordu. Bizi yine baðrýna basacaðýný söylüyordu Göydað. Bir daha ki sefere, bekle beni melodim, yine geleceðim sana !

Göydað haziran 2011

Sevgili Özbek