Hayatýný kendisinin þekillendirdiðini düþünme yanýlgýsýndaki insanýn huzurlu bir yaþamý olmaz. Uðraþýp didinerek sonunda ideali olan bir iþe, eve, paraya ve aileye kavuþan kiþi, ancak bu kez de baþka endiþeler yaþamaya baþlar. Ya sahip olduklarýný bir gün kaybederse?..Ýþte bu kuruntular nedeniyle, iman etmeyenlerin ruh hali, cehennemin belalarla dolu karanlýklarýnda ’ne ölebilen ne de diri kalabilen’ insanlarýnki gibidir.

Yüce Allah, dünya hayatýndaki zorluklarý aþmanýn ve gerçek mutluluðu yaþamanýn yolunu gösterdiði halde, bile bile yüz çeviren insanlar yalnýzca ’kendilerine zulmederler’. Bu kiþilerin durumu Kuran’da, "Þüphesiz Allah, insanlara hiçbir þeyle zulmetmez. Ancak insanlar, kendi nefislerine zulmediyorlar." (Yunus Suresi, 44) ifadesiyle bildirilir.

Dünya hayatýnda karþýlaþtýklarý zorluklar, hastalýklar, iman edenler için kendilerini Allah’a yaklaþtýran birer vesiledir. Oysa bu zor durumlar bazý insanlarýn Allah’a isyan etmelerine yol açar.

Sadece hastalýk ve zorluk zamanýnda deðil, her an Allah’a sýðýnan, O’nu çok anan müminler, her þeyin Allah’tan geldiðini ve çözümün de yine rahmet sahibi Allah’tan geleceðini bilirler. Ve gösterdikleri sabrýn onlarý kurtuluþa götüreceðine inanýrlar. Zorluk zamanlarý, iman etmiþ bir insanýn gösterdiði sabýr ve tevekkülle, Allah’a olan sevgisini en güzel ifade edeceði zamanlardýr. Bu, iman edenleri etmeyen insanlardan ayýran en büyük sýrlardan biridir. Bu sýrrý kavrayan müminler dünyada inkarcýlardan tamamen farklý bir hayat yaþarlar.

Ýnsan yaþadýðý olaylar karþýsýnda Allah’a tevekkül edip, sabýr gösterdiðinde kazançlýdýr ve ayetle de haber verildiði gibi Rabb’i ona kurtuluþ müjdesi verir. Bu belalar, insanlar için hatalarýný fark etmelerini saðlayacak büyük birer fýrsattýr. Çünkü insanlar böyle anlarda Allah karþýsýndaki acizliklerini anlarlar. Bu durumda vicdanýna kulak verebilen insan, hatalarýný görebildiði için þükreder ve tevbe ederek Allah’a yönelir…

Allah, imandan uzak yaþayan insanlarýn durumuna Kuran’da þöyle bir örnek verir:

"Ýþte bunlar, hidayete karþýlýk sapýklýðý satýn almýþlardýr; fakat bu alýþveriþleri bir yarar saðlamamýþ; hidayeti de bulmamýþlardýr. Bunlarýn örneði, ateþ yakan adamýn örneðine benzer; (ki onun ateþi) çevresini aydýnlattýðý zaman, Allah onlarýn aydýnlýðýný giderir ve göremez bir þekilde karanlýklar içinde býrakýverir. Saðýrdýrlar, dilsizdirler, kördürler. Bundan dolayý dönmezler. Ya da (bunlar) karanlýklar, gök gürültüsü ve þimþek(ler)le yüklü, ’gökten þiddetli bir yaðmur fýrtýnasýna tutulmuþ gibidirler ki, yýldýrýmlarýn saldýðý dehþetle’; ölüm korkusundan parmaklarýyla kulaklarýný týkarlar. Oysa Allah kafirleri çepeçevre kuþatýcýdýr. Çakan þimþek neredeyse gözlerini kapýverecek; önlerini her aydýnlattýðýnda (biraz) yürürler, üzerlerine karanlýk basýverince de kalakalýrlar. Allah dileseydi, iþitmelerini de görmelerini de gideriverirdi. Þüphesiz Allah, herþeye güç yetirendir. Ey insanlar, sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabbinize kulluk edin ki sakýnasýnýz." (Bakara Suresi 16….21)

Kuran’daki bu örnek, iman etmeyen kiþinin kaybýný çok detaylý açýklar. Ýman etmeden yaþayan kiþinin yaptýðý seçim ona bir fayda saðlamamýþ, hidayeti, mutluluðu ve aradýðý hiçbir þeyi bulamamýþtýr.

Ýman eden insan ise, Rabb’i ile derin baðlantýdadýr; canýndan malýndan geçer, en zor anda da þiddetli Allah aþkýný ve muhabbetini diri tutar. Ýþte o zaman Allah’ýn mümin üzerinde korumasý baþlar ve yaþamýndaki her olay güzel sonuçlanýr…