Bazen içinden çýkamýyorum
Her ne kadar düþünsem, derinliðin hicranýyla nefeslensem
An be an hissiyatýmý celbeden ne varsa merakýyla hüzün içinde nazar etsem
Ýçime gam düþüyor, sessizlik ne kadar cazip geliyor, söyleyemediklerim dilleniyor


Çaresiz boyun büküyorum
Nede bu hal içindeyim diye sual etmeden de duramýyorum
Sakince akan gözyaþlarýmý siliyorum,içimi çekerek, etrafýmý süzerek ilerliyorum
Gördüðüm mezar taþýna dikkat kesiliyorum, yazýlaný okuyunca nasýl içleniyorum


Demek ki yalnýz deðilmiþim
Benzer hissiyatlarýn yazýlan sayfalarýný aralýyorum, ah ediyorum
Sabýr için direniyorum,kanaat için ey hak diyorum,birgün güleceðimi umuyorum
Hasretin sadrýnda, sukutumun avazý çýktýkça, çýðlýk çýðlýða kendimden geçiyorum


Neden umuduma ram olamadým
Yýllara sari hicraný sinemden atamadým, bir ömür yalvarýp durdup
Yoksa yakarmanýn manasýný mý unuttum, galebe çalan duygularda mý boðuldum
Neden bu kadar erken yoruldum, nefesin müddetine doðru aðlayarak, bir yol aldým


Nedensiz cezbe gelmek olur mu
Sinemi yakan narýn daðladýðý lahzalar bir an olsun unutulur mu
Solgun düþler,asýk çehreler,bezgin nefesler,uyutmayan o sancýlý geceler dudur mu
Ölüm, aþkýn ve sevginin topraðýnda,maþukun vicdanýnda artýk bu gönlümü alýr mý


Adsýz ve mekansýz olmalýyým
Ruhumun sahibiyle, kalbimin banisiyle edeb içinde buluþmalýyým
Ne kadar hicraným varsa, içinde boðulduðum hüzün býrakmasa da varmalýyým
Yeniden uyanmalý,cansuyumu aþkýnýn hikmetinde bulmalýyým ve umutlanmalýyým



Mustafa CÝLASUN