Niye öyle ýsýrýyorsun, bak suyu benim suratýmdan akýyor. Bir annesinin yüzüne bir elindeki domatese baktý. Az önce taze domates kokusu dolu burnu þimdi üzüntü ve biraz da korku ile sýzlýyordu.

Þunu adam gibi yesene, önünden kaçýran mý var.

Aç evin tok kedisi bunlar (lafa karýþmasa olmaz diye geçirdi aklýndan), isteksizce cevap verdi,

Haklýsýn anne. Git çeþmeye aðzýný yüzünü bir iyice yýka. Bana da bir el bezi uzat içeri girmeden.

Yüzümü silsem ne olacak, her yaným domates zaten, kaynanaya kýzýp hýrsýmý çocuktan çýkarýyorum.

Eline býçakta alýp yardým etse ya. Ne gezer. Gölgede otur hizmet bekle.

Birazdan öðle okunur.

Asýl niyeti ezan, namaza deðil karný acýkmýþtýr mutlaka.

Öðlene yemeðin var mý gelin. Elindeki iri domatesi geliþi güzel doðrayýp önündeki yýðýna býrakýr.

Yemek yok. Biraz domates salatalýk biber bir salata yapar yeriz.

Öyle yaparýz diyen yaþlý kadýnýn sözlerinde bir kinaye arayan genç kadýn.

Telefon geldi mi? Diye aniden sorar.

Sanki bilmiyor.

Ne dedin?

Telefon diyorum, hani Ayþe ablam seni arayacaktý.

Yok, aramadý, hem arasaydý da duymazdým. Dünden beri kafam davul gibi.

Havalardandýr dedi genç kadýn. Yasak olduðu halde löp löp götürdüðü lokmalardan olduðunu bildiði halde.

Anne yemekte ne var?

Zýkkýmýn peki. O kadar domates yedin hala açmýsýn?

Beni yanýna getirme demin çalmadýðým dayaðý þimdi atarým karnýn doyar.

Bu gelin çocuða deðil bana kýzgýn asýl. On beþ gün deyip üç aydýr buradayým diye bu tavýrlar.

Bir býçak da bana ver gelin. Salatanýn domateslerini de ben doðrayayým. Elleri bileklerine kadar domates suyu olan genç kadýn, el bezi nerede kaldý diye içeri seslenir.

Senin kulaðýn ezanda olsun vaktini geçirme.

Nerede bu bez. Sanki kendi dokuyor bezi. Ne aðýrkanlý bir çocuk.

Babasýna çekmiþ.

Evet, týpký Rýza. O da bunun gibi.

Evet, bu da onun gibi.

Hani arabayý tamir ettirip bizi ablamlara götürecekti?

Hadi oðlum getir þu bezi, daha fazla üzme anneni.

(Bak benimkiler, beni pek severler.) Gözünden akan yaþlarý elinin tersi ile silerken,

Benim de yüzüme sýçratmýþ.