Yukarýda cennette bir yerlerde bir sürü gencecik çocuk birbirlerine bakýp bu soruyu sorar:

"Hangi dava uðruna öldük lan biz? Aþaðýda hayat devam ediyor. Uyruk, cins, o, bu, þu ayrýmý olmadan yeniyor içiliyor, eðleniliyor , takým tutuluyor maçlarda küfrediliyor, okuldan kaçýlýyor, yeni bebeler dünyaya getiriliyor, komik olaylar oluyor, gülünüyor, çalýþýlýyor, tatile gidiliyor, üzülünüyor, trafik çilesi çekiliyor, hayat her þekli ile geçip gidiyor. Küçük bir bölgede baþka ideolojilerin, bu iþin içine hiç girmeyen insanlarýn çektikleri iplerle bazý kuklalar, hava, düþünce, duygu kirliliði, metal, kan, insan ziyanlýðý yapýyor sadece.. Ulan o zaman biz niye aþaðýda olmamýz gereken yerde deðiliz? Neden yaþamamýz gereken hayat elimizden bu çirkin oyunla alýndý? Hangi kavga, hani nerde savaþ? Ben özlemle evime dönecek, anamýn özlediðim yemeklerinden yiyecektim. Ninemin dualarý beni korumuþ olacaktý. Þükür dolu gözlerle yanaklarýmý okþayacaktý babaannem. Babamýn gururu yüzünden okunacaktý. Hayal ettiðim mesleði belki yapar belki yapamazdým ama elim ekmek tutacak, ilk maaþýmla akþam eve eli kolu dolu dönecek, anamdan babamdan hayýr duasý alacaktým. Ben mahalledeki güzel gözlü Nazlý ile evlenip çocuklarýmýn bana baba demesi ile gururlanacaktým, günü gelecek kendi elimle ben de evlatlarýmý askere uðurlayacaktým. Torunlarým ellerimi öpecek, ben onlarýn minik ellerini tutup parklara götürecektim. Þimdi hayallerimi gerçekleþtiremeden, ömrümün baharýnda sevdiklerimden ayrýldým. Ne uðruna oðlum!.

Nooldu lan þimdi bana? Ben öldüm dava bitti mi? Ben hayatýmý yaþayamadým, üç beþ (bin)çýkarcý istediðini elde etti mi? Benim kaným onlarýn topraðýný sulayýp yeþertti mi? Daha dün birlikte arkadaþlarla þakalaþýyorduk, lan þimdi ben bir daha Nazlý'yý göremeyecek miyim? Ya o güzelim biber dolmasýný anamýn elinden yiyemeyecek miyim?

8000 aðýzdan bu sözler döküldü..

Dünya karalar ve denizlerden ibaret bir gezegen sanýyoruz ya.. Hiç deðil.. Dünya iyi kötü eylemlerimizden, enerjilerimizin, niyetlerimizin, üzüntülerimizin, sevinçlerimizin etkilediði bir oluþum bence.. O yüzden deðiþiyor, onu üzdükçe, kirlettikçe bizden intikamýný alýyor. Ürettiðimiz herþey, en ufak kötülük bile hepimizi etkiliyor.. Etkileyecek.. Bunun için daha fazla iyiye ve iyiliðe ihtiyaç var.. Ama nerde?.. Gittikçe kötüye gidecek, kara, kapkara, katran kara hüzünler hepimizi aydýnlýðýndan edecek...

Ben ideolojiler üzerine yazmýyorum, ahkam kesmeyi sevmiyorum, düþüncelerimi dayatmak ya da birilerine kabul ettirmek umurumda bile deðil, ben duygularým çaðlayýnca daðýlýp dökülüyorum. Bu yazýyý da bilgiler, belgeler deðil, duygular doðrultusunda düþünmeden hissettiðimce yazýyorum. 20 yýlý aþkýn zamandýr bu gençlerin eceli ile ölmesi engelleniyor.. Bitmemiþ bitmeyecek, adýna dava dedikleri korku filmi. Senaristi ve yapýmcýsý belli ama oyuncular kýsa ömürlü.. Ve oyuna dahil edildiklerinden bi haberler.. Ýstedikleri olsun sanki baþka bir yerden baþka bir sorun çýkmayacak mý? Yeni korku filmleri vizyona sokulmayacak mý?

Þehitler ölmez deniyor ama ölüyor arkalarýnda gözü yaþlý sevdikleri ile.. Analar onlarý büyütürken çektikleri sancýlarýn, uykusuz gecelerinin karþýlýðýný göremeden, umutlarýnýn hayatlarýnýn en deðerli varlýklarýnýn elinden alýnmasýný, kalbi yaslý, gözü yaþlý, eli bomboþ bir hayata mahkum olarak seyretmek zorunda býrakýlýyorlar.. Ben de anayým benim de oðlum var ve birgün oðlumun caný vatanýna feda nidasý ile o yeþil arabanýn peþinde koþmak istemiyorum. Ben gelinime kaynanalýk yapmak, onlar çalýþýrken torunlarýma bakmak istiyorum.. Çok mu þey istiyorum.. Bu ülkede iyi kötü ne varsa hepimize.. Bu kavgalarý çýkaranlar darda da biz bir eli yaðda öteki de balda mýyýz? Boþboþ konuþmak, 2 gün gözyaþý döküp sonra da susmak istemiyorum ama ne yapmalýyým onu da bilmiyorum...

Sadece üzgünüm diyerek ne yazýk ki yine susuyorum...

Rüya
15.07.2011