Akþamlar, geceler sabahlar bitmiyor.Týpký mevsimler gibi...Mevsimler gelip geçiyor, bu akþamlar geçmiyor.Benim senden vazgeçemediðim gibi....Ama sen çok ama çok kolayca vazgeçiyorsun benden.Týpký kokusuz bir gülden bir aþýðýn vazgeçtiði gibi.
Kokmayan güller sevgili, kokmayan güller. Kokuk almak için kokluyor ama hiçbirþey duymuyorsun. Ayný benim gibi, yazmak istiyor ama yazamýyorum.
Sessizlik;
Sessizlik istiyorum, ama kulaklarýmý patlatýrcasýna gecenin en ýssýz vaktinde kötü bir gürültü,,,,,
Oysa;
Oysa ben, ben karýncanýn karýncanýn ayak seslerini duymak istiyorum. Onun yuvasýna götürmek için bir buðday tanesini, yorulmuþluðunu anlatan hýzlý, hýzlý nefes alýþlarýný duymak istiyorum. Oysa þimdi, þimdi sevgili;
Arabalarýn lastik seslerini duymaktayým istemeyerek. Neden? Neden bu isteyipte yaþayamamak.
Karanlýk;
Karanlýðý yaþamak istiyorum, çöl ortasýnda günlerce sususz kalmýþ birinin týpký vahadaki suyu kana, kana içercesine karanlýðý yaþamak...
Sonuçta seni istiyorum sevgili. Ama sen bana uzaktasýn kilometrelerce, ve mevsimler boyu. Bana yaklaþmak için bir adým bile atmýyorsun. Olsun. Ama buna benim sana,senin bana, senin senin buna...
Yine sevgili dostlarýmla beraberim bu gece.Onlar benim en sadýk dostlarým sevgili.Hiçbir zaman onlarla olmak istediðimde beni satmadýlar.Ama ben iyi bir dost deðilim elimdeki kaðýt ve onun karaladýðý þu beyaz sayfalarla.Ne büyük bir dosttur kaðýt ve kalem insana...
Kalem;
Yazar sen istediðin sürece, ve de kimseye söyleyemediklerini, herkesten ve herþeyden yakýndýr insana...
Beyaz sayfalar;
Denizin üstüne yazý yazsan kalýr mý? Aþklar sevgiler suyun üzerinde, ama benim dostumda kalýyor,ömür boyunca deðil sonsuza deðin...
Sonsuz;
BÝTMEYEN KAVGA!!!!!