Yaþadýðým süreci benden önce de birilerinin yaþadýðýný hatta bu konuda benzer þeyler yazdýðýný görünce kendi yazdýklarýmýn bir kýymetinin kalmadýðýný düþündüðüm anlardan birindeyim. Çok da düþünülmeden yazýlan daha doðrusu "içten dökülenleri tutma" çabasý olarak altýna kaðýt tuttuðum anlarda çýkan þeyleri sevmeme raðmen bu sabah yaþadýðým þey hayal kýrýklýðý oldu. Yazýnsal anlamda etkilendiðim adam diye etiketlediðim Oruç Aruoba'nýn kalemimi bu denli etkileyeceðini hiç düþünmemiþtim...

Her þey sabahýn köründe uyanmamla baþladý. Güne ne zaman erken baþlasam ya bir þiir çýkýyor içimden ya da gözyaþý- bu sabah ikisi birlikte fýþkýrdý o ayrý. Her neyse çayýmý alýp bilgisayar baþýna oturup neler inmiþ diye kontrol edip bir yandan da "sometimes we cry" parçasýna keyifle eþlik ederken gülümsememin donduðu anlardan birine denk geldim. Evrenin garip oyunlarýndan biri olduðunu düþünürüm hep gülümsemenin donmasýný. Hani çok mutlu olduðunuz bir anda gülümsemeniz donar ve aðlayama baþlarsýnýz ya… Ya da aðlarken gözyaþýnýz donar ya bir anda... Ýþte o anlýk donma oyununun bu sabah ki kurbaný da ben oldum. Bir yudum çay boðazýmda düðümlendi, gülümsemem dondu- gözlerim doldu... Yakýn zamanda kýrýlmýþlýðýmda olmamýþtý oysaki... Bilgisayarýn etrafýna saçýlmýþ karalama defterlerimdeki kelimelerde "o an" çýlgýnlýðýna kapýlýp haikudan nesire dönüþtü.
Sonrasý mý?.. Kâbus.

Ýçsel olarak tanýdýðým biri diye baþlamýþým yazýma... Sokakta yanýmdan geçerken ya da barda gördüðüm- bir anda "çok tuhaf ve çok tanýdýk gelen bir simaya sürekli bakma isteði"mden bahsedeceðim sanýrým. Kelimeleri ararken bir yandan da sað alt köþeye sonraki satýrýn karalamasýný yaparken Tom Jones'un sesinin biraz daha yükseldiðini fark ettiðimde "o an" dalgasýnýn çekimine çoktan kapýlmýþtým. Þarkýnýn sözleri zihnimde Türkçeye çevrildikçe gözlerim giderek çekikleþmeye baþlamýþtý bile. Bir süre sonra elimdeki kalemi býrakýp mendil arayýþýna girmiþtim bile. Böyle zamanlarda yazma isteðim ile aðlama isteðime psikolojide yaklaþma- yaklaþma denilse de ben en azýndan birinden uzaklaþýp diðerine konsantre olmayý istiyordum ama olmadý. Kirpiklere peçeteyi bastýrýp kaðýdý görür hale geldikten sonra karalamaya devam ettim. Yazý ve gözyaþlarým bittiðinde yaþadýðým "katarsis"den mutlu bir þekilde yazýyý demlenmeye býrakýp bir çay daha almaya gittim. Çayýn yanýnda her ne kadar kurabiye kemirmeyi istesem de diyette olduðumdan Oruç Aruba ile çayýn tadýný çýkartmaya karar verdim. Yürüme kitabýndan rastgele bir sayfa açtýðýmda bir baþka "o an" vurdu beni. Yazdýðým þeyin orijinalliðini düþündürten “acaba bunu ben daha önce okudum da esinlendim mi” diyen iç sesime - zihnimin “hadi oradan resmen araklamýþsýn iþte” dediði o an…

Evrenin bu sabahki tüm eðlencesi ben olmuþtum. Anlama aný, yazma aný, donup kalma aný ve nicesi...
Kitaptaki satýrlarý okurken yaþadýðým duyguya en yakýný tokat sonrasýdýr. Týpta buna beyne atýlan tokata baðlý stres bozukluðu da denebilir. (Post-traumatic Stress Disorder) Yediðim tokat sonrasý delilik sýnýrýna ulaþmadan önce yaþadýðým o kýsacýk an ve sessizliðin içinde barýndýrdýklarý…. Tokatý yiyenin kestirilemez karþýlýk verme olasýlýklarý ile tokat atanýn piþmanlýkla karýþýk ezikliði-gururu- rahatlamasý sonrasý ne yapacaðýný düþündüðü o sessizlik aný… Atanýn da yiyenin de ben olduðum – en saðlam gerilim filmlerini bile geride býrakacak o sessizlik ve bekleme aný iþte… Sonrasýný siz düþünün…



Ýþte benim karalamam ve Oruç Aruoba'nýn dizeleri...

Ýçsel olarak tanýdýðýn
barda ya da sokakta gördüðün
Anlýk bir bakýþ sonrasý tanýdýk gelen o sima.
Hissettiðim tuhaflýk ve yüze yansýmasý
Birkaç kelime ve bir gece sonrasý zihni fýrçalama isteði.
En olasý kiþiye en olmadýk þekilde kendini tanýtmanýn utancý ile...


Ve Oruç Aruoba dizeleri

Ötekiler, saðýndan mý solundan mý geçeceðimize son anda- çarpýþmaktan kaçýnma anýnda- karar vereceðimiz, devingen ama anlamsýz cisimlerdir.
Ancak arada bir, aralarýndan biri, anlam taþýyan, bizi anlayan, bizimde anlamaya çalýþtýðýmýz, bir þeyler anlatmayý denediðimiz bir kiþi olur, bizim için – kendimiz gibi bir kiþi…
- Oysa, týpatýp ayný bakýþ açýsýný o biri de bize uygulamýþtýr, uygulamaktadýr…

Not : Birçok iþi ayný anda organize etme iþi çocukluktan gelen bir yetenek mi yoksa zihinsel bir bozukluk mu hiç bilemedim. Ayný anda çok þey yapabilen insanlarda bir anormallik olduðu kesin ki doða bu türden çok az ürün veriyor. Bence birçok þeyi ayný anda yapmak demek zamandan kazanmak demek olsa da kazandýðým zamaný bu sabahki gibi aðlayarak geçirmek hoþ olmadý. Ayný anda þarký söyleyip, nette dolanýp bir yandan çay içip öte yandan karalama yapmaya çalýþmanýn sonucu zihin kýsa devre yapabiliyormuþ…
Dolayýsýyla arýza-bakým-tadilat-tasfiye-deðiþiklik-taþýnma ve sayamadýðým birçok nedenden zihnim bir süre kapalýdýr. Bu süreçte verdiðim rahatsýzlýktan dolayý özür beklemeyin zira özür dileyecek bilinçte olsam özür dilenecek davranýþý gerçekleþtirmekten kaçýnýrdým…