Bir etkileþimdir oldu, nasýl oluverdi anlayamadan.
Gözlerdeki pýrýltýydý sebebi bu vurgunun, ah o gözler olmasaydý, kanar mýydý yürek bu denli...

Gözleri takiben sözler girdi devreye, hem de ne sözler,
Kelam kelam olalý bu hale girmemiþti hiç,
böyle aþýk, böyle tutkun..

En çok yaralayan hangisiydi bilemedim,
düþüncesi miydi, yoksa yalýnlýðý, yumuþaklýðý,
yoksa tekmil herbiri miydi canýmý yakan,
benim olamayacaðý mýydý?

Bir soru yükseldi yüreðimin derinliklerinden,
Ýstiyor musun peki tüm bu güzellikleri?
Karamsar bir bakýþ sardý dört bir yanýmý,
suspus oldum, cevap veremedim dilim tutuldu..

Sahi neydi bendeki bu hal,
anlamsýz, kararsýz ve ayný zamanda mutlu ve heyecanlý...

Tüm bu karmaþanýn içinde bir de baktým ki
elimde itinayla tuttuðumu sandýðým çiçek soluvermiþ,
boynunu bükmüþ, küsmüþ sanki bana,
yapmam gerekende salývermek oldu onu,
ait olduðu yere yüreðinin derinliklerine...