“Dünyadaki amacýnýz nedir?” sorusuna muhatap olan insanlarýn büyük çoðunluðundan, “mutlu olmak” cevabýný alýrsýnýz. Hepsi gerçek mutluluðu yaþayabilmenin yollarýný arar; mutlu olabilmek için bir hedef belirler. Hedefe ulaþtýklarýnda mutlu olacaklarýný düþünürler ancak yanýlýrlar… Ya hayal ettikleri mutluluðu bulamaz ya da kýsa süreli bir mutluluk yaþarlar.

Yöneldikleri her hedefte sonuç hep aynýdýr. Mutlu olduðunu düþündüðünde dahi, kiþinin içini sýkan ve ona huzursuzluk veren onlarca konusu vardýr. Bazen de mutlu olduðunu söylerken gerçekte rol yapar; o sahte bir mutluluktur.

Ýnsanýn gerçekten huzur ve mutluluða kavuþmasý, sýkýntýsýz yaþamasý, yalnýzca Allah’ýn hoþnutluðunu hedeflediði bir yaþam sürmesiyle mümkündür. Rahmeti her þeyi kuþatan Rabb’imiz bu gerçeði Kur’an’da haber verir.

Bunlar, iman edenler ve kalpleri Allah’ýn zikriyle mutmain olanlardýr. Haberiniz olsun; kalpler yalnýzca Allah’ýn zikriyle mutmain olur. (Rad suresi, 28)

Kur’an’daki bu sýrdan habersiz olan bazý insanlar, her yolu denedikleri halde düþledikleri mutluluðu yakalayamamalarýnýn, yaþamýn deðiþmez gerçeði olduðunu düþünürler. Oysa Allah her konuyu çözümüyle birlikte yaratýr. Her konudaki sorunun olduðu gibi, mutsuzluðun çözümü de Kur’an’da insanlara bildirilir. Ýnsanlar ancak Allah’ýn emrettiði güzel ahlaký yaþadýklarý, O’nun, üzerlerindeki korumasýný kavradýklarýnda dünya hayatýndan zevk alabilirler. Ancak o zaman çevrelerine Allah aþkýyla bakar, O’nun benzersiz sanatýyla yarattýðý güzellikleri gereði gibi takdir edip, mutlu olmayý baþarabilirler.

Ýnananlar her durumda Allah’a güvenen, her iþinde O’na yönelip dönen, Allah’ýn hoþnutluðunu yaþamýnýn hedefine yerleþtiren insanlardýr ve Rabb’imizin sonsuz rahmeti, sevgisi ve yardýmý sürekli onlarýn üzerindedir. Allah; “…Ve sizin Allah’ýn dýþýnda ne bir veliniz vardýr, ne bir yardýmcýnýz. (Þura Suresi, 31) ayetiyle haber verdiði gibi, inananlarýn yanýndadýr ve onlarý hiçbir zaman yalnýz ve yardýmsýz býrakmayacaðýný vaat eder.

Ýmam Rabbanî de Allah’ý anmanýn önemi konusunda Mektûbat’ýnda þu sözleri söyler: “Yavrum! Annenin yavrusuna karþý yaptýðý gibi daha ne zamana kadar kendine böyle titreyeceksin? Daha ne güne kadar nefsin için üzülecek, sýkýntýlara düþeceksin? Yakýnda elbet öleceksin. Zümer Suresi 30. ayette þöyle buyruldu; “Gerçek þu ki, sen de öleceksin, onlar da öleceklerdir.” Bu kýsa zamanda yapýlmasý gereken en mühim þey, çok zikir yaparak kalbi hastalýktan kurtarmayý düþünmektir. Çabuk biten bu zamanda Allah’ý hatýrlayarak, manevi hastalýða ilaç yapmak en büyük vazife olmalýdýr. Allah’tan baþkasýna düþkün olan bir gönülden hiç hayýr umulur mu? Dünyaya eðilmiþ olan ruhtan, nefs-i emmare daha iyidir.”

Allah’ý anmak; yemek, içmek, soluk almak kadar hayati önem taþýr. Kalbi tatmin olmayan kiþi þuursuzca, gaflet perdeleri ardýnda yaþadýðýnýn farkýnda dahi deðildir... Kalbi içtenlikle Allah’a baðlamak, her þeyi Allah’ýn yaratmakta olduðu gerçeðini düþünmek, insanýn gerçekleri görmesini engelleyen perdeleri bir bir kaldýrýr; dünya ve ahiretin güzelliklerini önüne serer. Þeytan, Allah’a yakýnlaþtýracak her þey gibi cenneti de insana unutturmaya çalýþýr. Cenneti her an hatýrda tutmak, cennet ehlinin özelliklerini kazanmamýza sebep olacaktýr.

Þunu unutmayalým; gerçek mutluluk için Rabb’imize gönülden, tam bir teslimiyetle baðlanmamýz ve yaþamýmýzýn her anýný Kur’an ahlakýna uygun bir þekilde yaþamamýz gerekir... Dünya hayatýnda ne denli zorluk ya da sýkýntýyla karþýlaþýrsak karþýlaþalým, Allah bizim için en hayýrlýsýný yaratýr. Sabredelim; olaydaki hayýr ve hikmeti görmeye çalýþalým.

Ancak Allah’ý anarak ve Onun hoþnutluðunu gözeterek mutlu yaþayabiliriz. O zaman mutmain olur kalbimiz ve –Allah’ýn dilemesiyle- daha dünyadayken adeta cenneti yaþarýz.