Ege’de yaz baþkadýr. Gecesiyle gündüzüyle… Ancak baþtan söyleyeyim Ege dedim diye güneþ, kum, deniz, plaj falan gelmesin hemen aklýnýza. Alýn terinin toprakla hemhâl olduðu, yevmiye hesabýyla pazarlarýn kurulduðu, yýrýk dizlerin moda deðil de masum bir utanma sebebi olduðu yerleri de var Ege’nin. Gündüz, güneþin kavurduðu topraklarý, yeþilin her tonuna sahip doðasý, sayýsýz nimetleriyle; gece, tüm günü birbirlerine eksiksiz anlatan cýrcýr böcekleri, taptaze otsu kokularý ve yüzünüzü okþayan meltemiyle…

Gece… Siz hiç Ege’den yýldýz savaþlarýný izlediniz mi mesela? Göðün en derinlerinde birbirleri ile kýyasýya mücadele eden varlýklara þahit olmuþ muydunuz daha önceleri? Yýldýz Savaþalarý’ný TV’den duyduk çoðumuz aslýnda deðil mi? Oysa bunlar baþka, bambaþka… Çocukluðumuz o en saf demlerinde tarlalardan izlemeye doyamadýðýmýz yýldýz savaþlarý bunlar. Bizim yýldýzlarýn savaþý yani… Luke, Prenses Leila, Ewok, Mr. Spak falan yok bu savaþlarda. Daha güzel silüetleri, adlarý ve halleriyle “Hýzlý, Üç Parlaklar, Korumacý, Süper Iþýk, K Kardeþler” ve daha nicesi var. Her akþam yeni bir savaþ, yepyeni maceralar… Eðer üç akþam yenilirse bir yýldýz, adý deðiþir yýldýzýn ve yeni bir devlet gibi yeni adýyla anýlýr artýk. Bazen de birbirlerine “þipþak” gönderirler ve savaþ kýzýþýr. Sonradan öðrendim, meðer bizim ‘þipþaklar’ gökyüzündeki, ýþýklarý yanýp sönen uçaklarmýþ. Ama hayýr, onlar aslýnda ‘Bizim Yýldýz Savaþlarý’nýn en önemli ve etkili silahlarýdýr. Vurulan yýldýzlar hemen pes etmez, göndereceði ilk ‘þipþak’ geçersiz sayýlýrdý. Ben genellikle kazanýrdým bu savaþlarda. Yýldýzým uðurluymuþ, öyle diyorlardý arkadaþlar. Bana da hep tesadüf gibi gelirdi. E o zamanlar nerden bileyim benim yýldýzýmýn Ýzmir’in üzerindeki olduðunu ve Ýzmir’de havaalaný olduðunu…
Gündüz…

Ýncecik kesilmiþ köy ekmeðinin üzerine salça sürüp bahçeye dalarak yeþil soðan, maydanoz, taze bakla yediniz mi mesela? Ya da erik aðacýnýn üzerinde doyasýya erik yedikten sonra, en uçtakini koparmak için yarýþa girdiðiniz oldu mu arkadaþlarýnýzla? Herhalde hayatta en az acý duyacaðýnýz kazadýr, dalýn sizi taþýyamayýp kýrýlmasý ve düþmeniz . Yerden kalkarken de avcunuzdaki eriði herkese gösterip hafif acýlý gülücükler daðýtmanýz…

Sapanýnýzla keskin niþancýlýk yapar mýydýz peki? Tabi önce kendinize güzel bir sapan yapmanýz gerekir bunun için. Bu da çevredeki zeytin aðaçlarýndan en esnek, düzgün ve uygun þekilli olaný bulmanýza baðlýdýr. Eðer sapanýnýz güzelse, artýk en maharetli avcý siz olabilirsiniz. Yok, deðilse… Tecrübe edinizsiniz, ‘bunun acýsý biraz daha fazla oluyormuþ sanýrým’ diye…

Tv ekranlarýnda görmeye alýþýk olmadýðýmýz bir Ege bu deðil mi? Düþünüyorum da, maddi ihtiyaçlarýmýz adýna son haddeye kadar benleþebilirken, manevi ihtiyaçlarýmýz olan düþünme, idrak etme, zevk alma, sevme vs. konularda kendimizi ne de çok baþkalaþtýrmýþýz, Söz sahiplerinin ifadelerinin ötesinde düþünemez, bilemez, yaþayamaz olmuþuz. Çok iyi tanýdýðýmýzý sandýðýmýz oysa kahve sohbeti yapmaya hiç muvaffak olamadýðýz kiþiler ve ‘orayý iyi bilirim’ dediðimiz ancak bir iki sanal veya süreli yayýndan duyduðumuz yerler aslýnda bize tanýtýlandan mý ibaret acaba? Sözün özü deðerli okurum, Ege’de yaz baþkadýr. Gecesiyle gündüzüyle, hafif acýsýyla erik tatlýsýyla…