Günler bir bir göçüp gitti
Kalbim sessizlik içinde sabýrla yetindi, umutla bekledi
Kanaat etmeyi þehretmek için gönül ehlinin vecdinde ki feyze müracaat etti
Bir ömür dinledi, yad edip þükretti, hasretin bendinde kalan nefesini anbean tüketti


Neydi bu hale düþüren saikler
Sukut ettiren bedeller, firkatin halinde yaþatan bedbinlikler
Hüzün zerk eden elemler, hicrana gark edip, hissiyatý sýzlatan kederler
Solmaya yüz tutmuþ ümitler, nazar ederken çekindiren özlem ve dillenen sitemler


Kim bilir nerdesin, üzensin
Derd-i gamýma rucu etmeyen hedersin, nasýl bir vicdansýn
Kalbinden bu kadar uzak mýsýn, ruhuna ne bilmem ki kadar yakýnsýn
Bir kelam etmekten sakýnan mana mýsýn, edebin hangi halinde ki bir hazansýn


Artýk pes ettim ve eridim
Kalmayan hevesimle þimdi tarifsiz ve de takatsiz caným
Gecenin hüznüyle bakan ahým, ferini erk eden nazarým, ne kadar periþaným
Gönül ýrmaðým kurudu, umutlarým hazanlaþtý, ruhum ki firkatinden uzaklaþtý


Nasýl yaþarsan yaþa, anma
Halinde bir hüzün tufaný baþlarsa, nafile yere yakýnma
Geriye kalan ne varsa yâd etmek için çýrpýnma, sadece halinde yaþa
Çilenin ah u zarýný anla ve harap olan bir kalbin çehresine bakýp ta çýldýrma


Aynalar ruhun aks edasýdýr
Saatlerce karþýsýnda oyalanma, tenine vakit ayýrma
Cezp etmek için bir nefesi sakýn niyetine alma, nefsini ezmeyi anla
Nefesin müddetlidir dünyayý nihayetsiz sanma, hesabýn hülasasý var korkma


Aþk; ruha eriþen bir ilhamdýr
Nefsi halden uzak olan bir hicrandýr ve de firkattir
Ötenin sevdasýyla hemhal olmuþ bir nazardýr, rýzay-ý bari için vardýr
Ne kadar hevesin varsa, esaretiyle yol alma, lahza seni sana býrakmayan fýrsattýr



Mustafa CÝLASUN